30 พฤษภาคม 2549 15:01 น.
idaho
รักนะแต่ไม่กล้าแสดงออก
ไม่อยากบอกเพราะเป็นคนชอบขวยเขิน
ฉันก้มหน้าไม่สบตาเวลาเดิน
ทำตัวเปิ่นอยู่เสมอเพราะขี้อาย
ไปดูหนังกล้าจับมือตอนไฟดับ
ตอนเธอหลับหอมแก้มสมใจหมาย
ชอบแอบมองตอนเธอเดินลอยชาย
มิเคยหมายให้เธอรู้ความในใจ
ก้มหน้าแดงไม่กล้าแสดงออก
แต่ขอบอกให้เธอเชื่อฉันได้
จะโดดหอมแก้มคนเดียวคือเธอไง
แต่วันใดทนไม่ไหวจะปล้ำเลย
29 พฤษภาคม 2549 16:19 น.
idaho
ใครหนอว่าฉันดำ
โธ่!!เวรกรรมพูดมาได้
ไม่รู้หรืออย่างไร
ก็มีดีที่ตัวดำ
หน้าตาแม้ไม่สวย
แต่ก็รวยความคมขำ
กิริยาความหวานนำ
ทั้งร้องรำเก่งทุกทาง
แม่ศรีประจำเรือน
มิแชเชือนในยามว่าง
ข้าวปลาพร้อมจัดวาง
สารพัดด้วยรสมือ
แสนดีอย่างนี้หนา
ใจโสภาไม่เคยหือ????
ยังโสดขอหารือ
ลุงหนวดจ๋าช่วยหนูที
29 พฤษภาคม 2549 15:48 น.
idaho
รนรานและรานราว
ในคืนหนาวไร้ดารา
ละเมอเพ้อดั่งบ้า
ใจมันชาเพราะเดียวดาย
ดึกดื่นตื่นผวา
เธอมองมาไร้ความหมาย
เย็นชามากร่ำกราย
ใจเธอร้ายหรือฉันเลว
รำพรรณถึงคำรัก
คงอยากปัดมันลงเหว
ร้อนรุ่มเหลือเพียงเปลว
ระริกไหวใกล้มอดลา
อดีตที่ลาจาก
ใจจำพรากเหนื่อยหนักหนา
วันนี้ไร้แววตา
เคยมองมาอย่างห่วงใย
ตะวันพ้นนภา
ถึงเวลาไร้หัวใจ
หนึ่งคำไร้อาลัย
ไม่เหลือใครให้จดจำ
26 พฤษภาคม 2549 23:07 น.
idaho
สนุกสนานบานตะไทมานานนัก
แทบสบักสะบอมล้มน่าสงสาร
แสนเสียดายความสนิทที่ร้าวราน
ให้มันผ่านมันพ้นไปเสียที
ก็แค่นี้เรื่องขี้ ๆ เดี๋ยวก็จบ
หากกระทบกระเทือนใจจนป่นปี้
ขออภัยที่เผลอเรอทำอวดดี
ต่อไปนี้จะเลิกเล่นพิเรนทร์เลย
เคยแขยงหน้าเลิ่กลั่นจนตัวสั่น
สายตาพลันมิกล้าสบนั่งอยู่เฉย
สะพรึงกลัวการสังสรรค์ที่เคย ๆ
ไม่อยากเปรยเอ่ยปากเพราะเกรง ๆ
ต่อแต่นี้มิซวดเซจะซาบซ่าน
สถานการณ์เริ่มดีไม่คร่ำเคร่ง
ความโศกศัลย์หายห่างขอร้องเพลง
เริ่มบรรเลง เลิกแล้วค่ะ!!!ขอสัญญา
25 พฤษภาคม 2549 12:43 น.
idaho
เธอคือสมบัติผลัดกันชม
เธอคือทุนนิยมคนกล่าวขาน
เศรษฐศาสตร์ทำเอาปวดกบาล
โลกบนบานเรียกร้องความเสรี
เธอคือพ่อนักปฏิวัติ
ลัทธิจักรวรรดิ์เปลี่ยนวิถี
จีดีพี(GDP)ค่าสูงเรียกว่าดี
ประชาชีเคารพแต่เงินตรา
ซื้อมาจ่ายไปขายคล่อง
นายทุนครองยึดทุกสิ่งใครกล้าว่า
ทำกำไรสูงสุดซื้อเวลา
หาเงินตราบำเรอเลี้ยงแต่พวกตน
พัฒนาวัตถุทันสมัย
นาโนนานัยทำล่องหน
อินเตอร์เน็ตเทคโนเครื่องจักรกล
ทั้งยานยนต์มือถือล้ำนำชีวี
ไม่มีเธอฉันดั่งโดนประหาญ
มิอาจจะสำราญตามวิถี
คนทั่วไปใครจักสดุดี
เธอคนดีเป็นสมบัติผลัดกันชม