4 พฤศจิกายน 2545 05:43 น.
idaho
เดินเดียวตากเม็ดฝนหล่นจากฟ้า
อาบน้ำตาของคนที่ทนเหงา
รู้สึกเจ็บปร่าแปลบในอกเรา
หม่นเศร้าลึกล้นเกินจะทน
แม้กายเปียกปอนด้วยฝนหนาว
ยังไม่เท่าหัวใจที่ล่องหน
เย็นเฉียบเพราะไร้ดวงกมล
ทุกข์เวียนวนเพราะต้องทนกลืนน้ำตา
หนาวเพราะฝนก็ยังคลายได้โดยง่าย
แค่ซุกกายหลบลี้น้ำตาฟ้า
แต่หนาวใจเกินแก้เกินเยียวยา
อยากหลุดพ้นความเหว่ว้าที่สุดทน
รอสักวันจะพ้นจากวันหนาว
หลีกหนีทุกข์รุมเร้าที่ที่สับสน
เพียงขอแค่มีใครสักคน
ช่วยมาห่มอุ่นไอแห่งรักเคียงข้างกัน
3 พฤศจิกายน 2545 21:08 น.
idaho
ไม่อยากจะรักใครให้อายเขา
กลัวมัวเมาเหมือนบ้าพาใจหาย
หายรักหน่ายคงแทบชีวาวาย
คงคลั่งตายหมดสิ้นสิ่งมฤคย์
อันความรักก็เหมือนน้ำตาลทราย
แตะลิ้นกลายกำซาบถึงทรวงลึก
กินมากไปอาจจะต้องคิดตรองตรึก
อย่านั่งนึกถึงแต่หวานเพียงอย่างเดียว
อันน้ำตาลอาจหวานเมื่อแรกลิ้ม
แต่ถ้าชิมเกินพอดีคงหน้าเขียว
ทั้งเบาหวานความอ้วนตามมาเชียว
โรคก็เกี่ยวเกาะกุมทั้งกายา
อันรสรักไหลหลงจนหัวปัก
ต้นรักหักโค่นลงเกินรักษา
เจ็บจนล้นจนรินจมน้ำตา
ดั่งชีวาสิ้นลงพิษรักทำ
3 พฤศจิกายน 2545 19:47 น.
idaho
เพราะวันวานกาลเก่าเฝ้าหลอกหลอก
ให้ช้ำชอกจมน้ำตาเรื่องหนหลัง
หลายสิ่งมากมายฝังใจจำ
เจ็บทุกครั้งยังย้ำช้ำในใจ
รอลมแผ่วผ่านมาให้ช่วยปลอบ
มิอยากอยู่ในกรอบที่มีไว้
รอตะวันปลุกฉันสู่วันใหม่
รอเพียงใครพาฉันพ้นวังวน
มีหนึ่งมือจูงฉันมองฟ้าใส
มีหนึ่งใจชุ่มช่ำดั่งหยาดฝน
มีหนึ่งคำล้ำค่าในกมล
มีหนึ่งคนที่เฝ้ารอมาแสนนาน
จากวันนี้ขอก้าวไปข้างหน้า
แม้ทางไกลเหนื่อยล้าจะมิคร้าน
แค่มีเธอร่วมทางเป็นตำนาน
เป็นพยานรักเรามั่นนิรันดร
Calendar
Lovers
1 คน เลิฟidaho
หน้าส่วนตัว
804
