15 ตุลาคม 2545 01:12 น.
idaho
ความเจ็บครั้งเก่าก่อนหลอนให้คิด
ยังตรึงติดตราบนาน ณ บัดนี้
ทำใจเจ็บตอกย้ำมิร้างหนี
ดั่งนทีท่วมท้นเอ่อเนืองนอง
แค่ถ้อยคำผ่านปากดูหวานหู
เหมือนศัตรูคอยย้ำคืนสนอง
เจ็บปวดนี้ใจมิใคร่จะเอ่ยปอง
แค่คิดตรองคนึงนึกก็หนักใจ ....
14 ตุลาคม 2545 22:01 น.
idaho
บุษราคัมล้ำ-..................ค่าสูง
ร้อยแต่งเก่งกานต์ปรุง....เลิศหล้า
อักษรงามจรุง...............จิตชื่น
สระพรั่งพร้อมทั่วฟ้า......เพลิดพริ้งแดนกวี ๚ะ๛
บุหรงลอยเลื่อนเร้น.......หลบเมฆ
ษณทลีดั่งเสก...............ส่องแก้ว
ราชกันยาเอก................อักษร
คัมแจ้งแสดงแล้ว..........ชื่อน้องบุษราคัม ๚ะ๛
14 ตุลาคม 2545 17:44 น.
idaho
สามสิ่งในชีวิตที่ไม่หวลกลับคืนคือ
............เวลา
............คำพูด
............และโอกาส
สามสิ่งในชีวิตที่เราจะขาดเสียมิได้คือ
...........ความสงบของจิตใจ
...........ความซื่อสัตว์
...........และความหวัง
สามสิ่ง...ที่มีคุณค่าต่อชีวิตคือ
...........ความรัก
...........ความมั่นใจในตัวเอง
..........และเพื่อน
สามสิ่งที่ไม่แน่นอนคือ
..........ความฝัน
...........ความสำเร็จ
..........และโชคชะตา
สามสิ่งที่นำพาไปสู่ความพินาศของคนคือ
..........เหล้า
..........ความเย่อหยิ่ง
..........และความโกรธ
14 ตุลาคม 2545 17:23 น.
idaho
ต้นกำเนิดของสายธารจากขุนเขา
ผ่านนานเนาว์พงไพรแนวไม้ใหญ่
เสียงระริกระเรื่อยเลาะของน้ำไหล
ช่างจับใจจับจิตและจับตา
ลำห้วยน้อยไหลลงทบแม่น้ำ
ปลายสุดทางดั่งร่างแหดูระย้า
ถิ่นกำเนินดูเร้นลับคนใจกล้า
บุกบันหาต้นน้ำจนพบเจอ
กลิ่นไอของบ้านป่าพาให้หลง
ที่แนวพงพฤกษ์พนาคอยคิดเพ้อ
อยากจะหาความสงบให้พบเจอ
ลาแล้วเออเมืองร้างด้วยน้ำใจ
บนเส้นทางที่ไม่ไร้ซึ่งจุดหมาย
ต่างเรียงรายด้วยไร่นาและป่าเขา
ขอเดินทางชุบชีวิตของตัวเรา
โรคที่เร้ารุมรุกให้หมดไป
14 ตุลาคม 2545 15:40 น.
idaho
มาฝากบอกถ้อยคำฉันล่ะกลุ้ม
คนจมมุมคือฉันใจจะหาย
อยากจะพูดให้เรื่องราวมันคลี่คลาย
แต่หนักใจพูดไม่ได้เรื่องมันยาว
เดี๋ยวคนโน้นให้บอกออกอย่างนี้
เรื่องมันมีมากมายคล้ายน้ำเน่า
กลิ่นโชยคลุ้งเร่งร้อนใจให้รุมเร้า
ไอ้ตัวเรานั้นเล่าแทบเป็นลม
อยากจะบอกบอกอะไรที่ผ่านฉัน
มันก็ผันมันก็ผ่านเหมือนยาขม
อยู่ตรงนี้เหมือนคนที่อกตรม
ถูกมัดมือขื่นขมจนโงนเงน
จะว่าไปก็เหมือนน้ำที่ท่วมปาก
ถ้าพูดมากก็จะว่าเราล้อเล่น
อยากจะพูดพูดดีดีให้ครื้นเครง
ตูล่ะเซ็งพูดกันเองดีไหมเอย