25 มิถุนายน 2545 15:31 น.
idaho
ดอกไม้ผลิดอกแย้ม
คอยรับแสงของวันใหม่
สีสดสวยสดใส
มองดูไร้เล่ห์มารยา
ดอกไม้ส่งกลิ่นหอม
กลิ่นขจรไกลแสนไกล
กลิ่นเจ้าเย้ายวนใจ
ใครๆอยากครอบครอง
ดอกไม้กำลังร้องไห้
เพราะใครบางคนทำให้ช้ำ
คนที่ใจแสนดำ
เหยียบย้ำซ้ำเดินจากไป
ดอกไม้เริ่มโรยรา
กลีบอ่อนล้าไร้เรี่ยวแรง
ไร้ซึ่งภู่แมลง
ที่เคยแกล้งหยอกล้อกัน
25 มิถุนายน 2545 15:16 น.
idaho
เพราะเธอบอกทุกวัน
ย้ำและย้ำว่าคือเพื่อน
จดจำไม่ลืมเลือน
มากกว่าเพื่อนไม่อาจเป็น
เพราะเธอดีแสนดี
ไม่เคยมีใครอย่างเธอ
ใจเลยเพ้อเสมอ
อกเอ่อล้นคำว่ารัก
เพราะฉันไม่มีใคร
หัวใจไร้เจ้าของ
มีสิทธิได้แต่มอง
เธอคือเพื่อนที่แสนดี
24 มิถุนายน 2545 12:38 น.
idaho
ได้พบผู้คนมามากมาย
ทุกคนหลายหลายความคิดต่างจิตใจ
แต่จะมีใครสักคนไหมที่เข้าใจเรา
เพราะแม้ในบางเวลา....เรายังไม่เข้าใจตัวเราเองเลย
บนถนนที่ทอดยาว
บนทางเดินที่ขวักไขว่ผู้คน
เราอาจพบคนที่เรารู้จักมากมายบนถนนสายนี้
คนที่เรากล่าวคำสวัสดี......แล้วก็เดินจากกัน
ใครบางคนที่เราไม่เคยพบหน้า
กลับดูเหมือนเข้าใจเรา
รู้จักเรา................มาก
หรือเขาจะมีจิตวิทยาที่ดีนะ
กับผู้คนมากมายที่เราพบปะ
ฉันยังคงค้นหา
ใครสักคน
ที่เข้าใจ.......................
24 มิถุนายน 2545 12:33 น.
idaho
คำคนทิ่มแทงเจ็บปวดนัก
คำคนร้ายนักช่างบัดสี
คำคนนี่หนาน่าอับปรีย์
คำคนมิมีให้ชื่นใจ
คำคนทำคนน้ำตาเล็ด
คำคนแสนเจ็บกว่าสิ่งไหน
คำคนทำคนระทมใจ
คำคนโหดร้ายทำลายคน
22 มิถุนายน 2545 08:43 น.
idaho
ขอฉันกลับไปเป็นคนเดิมดีกว่า
เธอจะมารั้งฉันไว้ทำไม
ในเมื่อเธอมีอีกหลายคนตั้งมากมาย
ขาดฉันไปเธอคงไม่ตายใช่ไหมเธอ
ฉันอาจจะเจ็บในครั้งแรก
ที่ต้องแลกกับการไม่มีเธอ
แต่หัวใจคงไม่บอบซ้ำเสมอ
เมื่อไม่มีเธอมาทำลาย
ขอกลับไปเป็นคนเดิมที่ฉันเป็น
คนที่ดูเหมือนเช่นไม่มีใคร
คนที่หัวใจดูไม่เคยหวั่นไหว
คนที่ใครๆเห็นว่าเย็นชา
เพราะความเหงานั้นคือเพื่อน
คอยย้ำเตือนเมื่อเราเจ็บ
เป็นบาดแผลเล็กๆ
ที่เจ็บเกินเยียวยา
ยังไม่อยากหาใครมาช่วยบรรเทา
เพราะความเหงายังเตือนว่า
ใจที่เจ็บซ้ำมา
ยังเหนื่อยล้าเกินทานทน