20 ธันวาคม 2545 08:31 น.
idaho
๏ จุดไฟโหมใส่เชื้อ.................คืนไฟ
พัดเร่งเร็วรี่ไว..........................เร่งร้อน
ไฟกวีในใจ..............................คืนสู่ พี่นา
วาดวลีออดอ้อน......................เอ่ยอ้างคำงาม๚
๏ เขียนคำตามใจต้อง..............ปรารถนา
ถ้อยอักษรศรัทธา....................ใส่ไว้
รินหลั่งตามอุรา.......................คิดครุ่น
อักขระแจ้งได้.........................เล่าถ้อยคนึงหา๚๛
19 ธันวาคม 2545 19:09 น.
idaho
ในส่วนลึกของหัวใจอยากให้เธอรู้
มีบางสิ่งที่อยู่ข้างในหัวใจฉัน
บางสิ่งบางอย่างที่เกิดขึ้นอย่างฉับพลัน
ทำให้ใจหวั่นแทบจะหลอมละลาย
ก็เพียงแค่อยากจะบอกกล่าว
บางเรื่องราวให้รับรู้ก่อนที่จะสาย
ความรู้สึกลึกลับเหนือคำทำนาย
ความรู้สึกที่คล้ายเสียงใจให้คำสัญญา
ความประหม่าเมื่อได้พบเจอ
กิริยาแสนเก้อชอบทำเด๋อด๋า
คนที่คอยจะหลบไม่สบสายตา
คนที่แอบมองหาเมื่อเธอหายไป
ในส่วนลึกของหัวใจที่พร้อมจะบอกให้เธอรู้
สิ่งที่ซ่อนอยู่ยังไม่หายไปไหน
ด้วยรักห่วงหาอาทรและห่วงใย
ยังติดตรึงซึ้งใจให้เธอตลอดกาล
15 ธันวาคม 2545 19:35 น.
idaho
๏ ๏ ๏ ๏ ๏ ๏ ๏ ๏ ๏ ๏ ๏ ๏ ๏ ๏ ๏ ๏ ๏
๏ จรจากพรากถิ่นนี้..............น้ำตา เนืองนอง
หมายมั่นหลบอุรา...................ซ่อนไว้
เพียงพักผ่อนกายา...............ยามเหนื่อย
เพราะพ่ายพิษกาลไซร้.........อ่อนล้ากำลังฯ
๏ ยังรักพันผูกล้ำ.................โคลงกลอน
ถ้อยคำทุกบทตอน...............แต่งไว้
อาจด้อยมิศุภร.....................เลอค่า
กวีมัดใจให้...........................ติดห้วงห่วงคำฯ
๏คลายเรื่องรุกรุมล้ำ...........จักคืน มานา
หมายมั่นรักแผ่นผืน.............แห่งนี้
ขอจงช่วยหยัดยืน................อยู่อย่าง ยืนยง
อบอุ่นอวลอย่าลี้..................หลบร้างจากกันฯ
๏ ๏ ๏ ๏ ๏ ๏ ๏ ๏ ๏ ๏ ๏ ๏ ๏ ๏ ๏ ๏
15 ธันวาคม 2545 17:50 น.
idaho
ในวันเวลาที่ว้าเหว่อย่างที่สุด
ลมหายใจก็เกือบจะหยุดเพราะความเหงา
ฉันยังมองเห็นดวงจันทร์ยิ้มอย่างเศร้าๆ
กับความรู้สึกสีเทาที่เดินเข้ามาครอบคลุมหัวใจ
แลทอดสายตาไปเบื้องหน้า
รู้สึกกังขาตัวเธอหายไปไหน
วันนี้....วันที่ฉันต้องการจะมีใคร
เอื้อมมือออกไปสัมผัสได้เพียงแค่ลมที่พัดอย่างบางเบา
พยายามสร้างเหตุผลเพื่อหลอกตัวเอง
กลัวเกรงเหลือเกินที่เรื่องเราจะคล้ายนิยายน้ำเน่า
ตอนจบคงไม่ยากเกินจะเดา
เหลือเพียงความเหงาเมื่อจบบริบูรณ์
............................
15 ธันวาคม 2545 13:09 น.
idaho
ป่วยหนักจนเกือบจะตาย
เป็นโรคแสนร้ายเกินการรักษา
คุณหมอก็แทบจะหมดปัญญา
หนทางรักษาโรคให้บรรเทา
ชีพจรก็เต้นผิดจังหวะ
สภาวะแทรกซ้อนเข้ารุมเร้า
คลื่นหัวใจเดียวแรงเดียวเบา
หนาวหนาวร้อนร้อนคล้ายจะเป็นลม
หยับยาทำใจพร้อมกับน้ำ
พยายามกลืนแม้แสนจะขม
ยาแก้แพ้หยิบขึ้นมาอม
ผ่อนคลายอารมณ์พร้อมปิดเปลือกตา
เพราะเห็นเธอจูงมือกับเขา
อาการที่เกือบบรรเทาก็กลับมาหา
ประวัติการเป็นโรคมีที่มา
ก็เพราะว่าเธอหักอกกัน
..............................
Calendar
Lovers
1 คน เลิฟidaho
หน้าส่วนตัว
758
