7 มีนาคม 2546 16:47 น.
idaho
คณิตศาสตร์?!?!?
..............................................................................................ตู่นุดี
คณิตเอ๋ยคณิตศาสตร์ น่าประหลาดเรียนไปไม่เข้าหัว
ทั้งเวกเตอร์ ตรีโกณฯ และเดอร์มัวร์ ทำมั่วซั่วสอบตกแน่แย่จริงเรา
แล้วยังมี เมตริกซ์ เรียงสับเปลี่ยนฯ เอกซ์โพเนนเชียล ยิ่งโง่เขลา
อินทิเกรต ก็ยากมิใช่เบา อนาถเศร้าเราโง่จริงจริงเอย
............................................................................................idaho
คณิตเอ๋ยคณิตศาสตร์ แสนยากชวนปวดหัว
1+1 ช่างน่ากลัว ลองทำมั่วๆเป็นสามได้ไง
เรียนมาก็ตั้งนาน ไม่สนานแถมยังใช้ไม่ได้
คนหัวไม่ดีคือฉันไง สอบทีไรตกเลขทุกทีเอย
++++++++++++++++++
จากการสำรวจ
เด็กผู้ชายจะอ่อนภาษาอังกฤษ
เด็กผู้หญิงอ่านคณิตศาสตร์
ประเทืองจะอ่อนช้อย
7 มีนาคม 2546 14:55 น.
idaho
Its here
The space where you should be
Bend your ear
Let my kisses whisper in
Do not fear
My arms make a strong O
As all through the centuries
Lovers have been cradled.
Listen, soft!
Ten thousand-volt desire
Sears my heart
Dont give me e-mail, voice mail
Or any other means of separation
Be here and touch me
My need for you is nothing virtual
But real
6 มีนาคม 2546 17:48 น.
idaho
สมมุติว่า....................
สมมุติว่าท้องฟ้าเป็นสีชมพู
สมมุติว่าปลาทูอยู่ในแม่น้ำ
สมมุติว่าสีดาไม่รักพระราม
สมมุติว่าเงาไม่เดินตามตะวัน
สมมุติว่าโลกไม่มีเสียงเพลง
สมมุติว่าความกลัวเกรงหายไปจากใจคนนั่น
สมมุติว่าหนึ่งเดือนมีน้อยกว่าสามสิบวัน
สมมุติว่าความฝันหายไปจากใจเรา
สมมุติว่าเมฆลอยต่ำละเลียดดิน
สมมุติว่าพระอินทร์ไม่ได้อยู่กลางห้วงหาว
สมมุติว่าดาราไม่แข่งแสงพราว
สมมุติว่าเขาบอกไม่เคยรักกัน
สมมุติมากไปคล้ายจะปวดหัว
สมมุติมากไปกลัวๆและหวั่นๆ
สมมุติมากไปน้ำตาไหลพลัน
ถ้าเป็นอย่างนั้นสมมุติทำไม....................
6 มีนาคม 2546 16:33 น.
idaho
อะไรในโถ..ส้มโอปอก
อะไรในจอกข้าวตอกขาสั้น
อะไรในขัน.มะดันแช่
อะไรในแคร่ไหเหล้าไหยา
อะไรในผ้า..จำปาซ่อนกลิ่น
อะไรใต้ดิน..ขมิ้นเหลืองอ่อน
อะไรใต้หมอน.เสน่ห์ผัวรัก
อะไรในกลัก.เหล็กไฟตาเถน
อะไรในเลน..กระเบนต้มยำ
อะไรแดงดำ.มะกล่ำตาหนู
อะไรในรู..ปูม้าปูทะเล
อะไรในเปล..ขนมแม่ลูกอ่อน
5 มีนาคม 2546 22:26 น.
idaho
หากไม่พบกันคงดีกว่านี้
ไม่อยากมีเธอคนดีอยู่ในใจ
รู้สึกได้ทุกความอ่อนไหว
เสียงหัวใจอ่อนแอเมื่อพบเธอ
ก็เพราะพบกันนั้นสายเกิน
ยากเหลือเกินกับคำที่ฝันเพ้อ
ด้วยชะตาหรือเปล่าพาเราเจอ
ฉันและเธอเพียงภาพฝันเท่านั้นเอง
จะโทษใครโทษได้ที่ใจตัว
ไม่ยอมกลัวแม้รู้ดีทำอวดเก่ง
อนาคตพบพานความวังเวง
คือบทเพลงของคนไร้หนทาง
รักเลื่อนลอยเพ้อเจ้อดั่งหมอกควัน
รักร้อยพันคำบอกกล่าวคืออ้างว้าง
รักที่มีเป็นเพียงหมึกเจือจาง
เส้นบางบางเขียนคำ รัก ช่างลางเลือน
หน้าส่วนตัว
Calendar
Lovers
1 คน เลิฟidaho
19345
