5 สิงหาคม 2546 19:17 น.
idaho
ดอกเอ๋ยดอกไม้
มาลีมาลัยหลากสีสรร
บุษบาผการ้อยหมื่นพรรณ
ล้วนงามล้ำแต่งโลกาให้น่ามอง
หอมฟุ้งกลิ่นบุหงันซาบซึ้งทรวง
โอ้เจ้าดวงมาลย์พาใจพร้อง
มาลินีงามจับตาฝันใฝ่ปอง
ดอกไม้ทั้งผองแต้มพื้นภพงามนักเอย
26 กรกฎาคม 2546 00:41 น.
idaho
อาจเป็นเพราะสับสน
ในคืนดาวหม่นและเหน็บหนาว
คิดถึงเธอคิดถึงเขาและตัวของเรา
หัวใจรวดร้าวเพราะรักมีส่วนเกิน
เพียงเพราะคำสัญญาที่ผูกมัด
จักให้ผลักไสทำห่างเหิน
ที่เคยรักเหลือไว้เพียงความหมางเมิน
ทางเลือกเดินถูกบังคับเพราะสัญญา
เพราะหัวใจแบ่งไม่ได้ให้เป็นสอง
ไหวหวั่นสายตาจ้องอย่างต่อว่า
ไม่เคยคิดทำลายรักเคยมีมา
เพียงสัญญาที่รักษาจะรักกัน
21 กรกฎาคม 2546 18:41 น.
idaho
สีของฟ้าก็พาให้เหงา
สายลมเบาๆยังกระเซ้าว่าหัวใจเธอหาย
แดดอุ่นๆที่เคยคุ้นโอบกอบรอบกาย
จางหายแล้วเหลือใครจะอิงอุ่นเรา
คิดถึง
วันเคยมี
คิดถึง
ทุกๆที่เธอกับฉัน
คิดถึง
เสียงหัวเราะมีให้กัน
คิดเธอ
ยานเธอสบตาฉัน...ฉันคิดถึงเธอ
ไม่ว่าเป็นท่าทางที่เธอเดิน
มุมมองที่เธอเข้าใจฉัน
รวมถึงกายสัมผัส
ฉันเพียงอยากจะบอกเธอว่า
เราจะยังคงเป็นอย่างที่เคยเป็น
ไม่เปลี่ยนแปลง
Every time I think about you
I want you just
Just the way you are
2 กรกฎาคม 2546 18:33 น.
idaho
ฉันจะมาตามเสียงเพรียกแม้จะไกลเพียงไหน
ไม่หวั่นแม้ต้องข้ามขอบฟ้าไกล
เพียงเสียงเธอแว่วหวานไหว
ทั้งกายใจจะไปอยู่ข้างเธอ
โอ้คนดี มิมีภูผาใดสูงเกินที่ฉันข้ามผ่าน
จะก้าวกล้ามิกลัวเกรงเพราะใจเพ้อ
ห้วงมหรรณพที่พบเจอ
ขัดขวางหรอทางรักมิมีวัน
มีเพียงเธอแต้มเติมในดวงใจฉัน
เหมือนดั่งเริงโรจน์ในความฝัน
แม้เราห่างล้านไมล์ต้องไกลกัน
เธออย่าหวั่นหวาดไหวหรือระแวง
30 มิถุนายน 2546 23:54 น.
idaho
ค่ำคืนของการเฝ้ารอ
ทำลายใจให้ท้อแสนหวั่นไหว
น้ำตาเริ่มไหลหลากรดใจ
ให้กับคนใจร้ายใจดำ
เวลายาวนานค่ำคืนนี้
ยังรอให้มีปฏิหาริย์
แม้อาจเป็นเพียงเรื่องเล่าหรือตำนาน
ยังฝากคำผ่านดาวภาวนา
ทะเลดาวก็ดูเศร้าหม่นหมอง
เสียงลมก้องหวีดกรีดใจที่อ่อนล้า
ไหวหวั่นเกินทนกลั้นน้ำตา
รอเวลาก้าวผ่านคืนทรมาน