6 กรกฎาคม 2547 23:43 น.
Ichor
มองดูจันทร์เจ้าเอยคงเย้ยข้า
แลดาราคงพินิจคิดข้าเขลา
ยลดูพักษ์ตนเองโอ้ตัวเรา
ยังรักเขาเปี่ยมอยู่ดูงมงาย
ทั้งที่กาลผ่านมาก็นานเนิ่น
อกยังคงสะเทิ้นห่อน ฤ หาย
คงจะทุกข์เยี่ยงนี้จนตัวตาย
รักมลายดวงแดสิ้นประทินตรม
พฤกษาโรยโปรยใบในหน้าร่วง
เหมือนเจ็บทรวงหน่วงใจให้ขื่นขม
แต่พฤกษายังผลิใบใหม่มาชม
ไม่เหมือนใจข้าตรมระบมโรย
อยากลาลับดับแดไม่แลเหลียว
ให้ชีพสิ้นเลยทีเดียวมิหวนโหย
แดดิ้นไปดีกว่าร้องโอดโอย
ให้ราโรยเพราะรักร้าวในคราวลวง
ให้แส้โบยสะบัดซัดกลางหลัง
เจ็บปวดยังมิเท่าเศร้ากำสวล
เพราะเจ็บรักมันเจ็บลึกลงกลางดวง
ใจกลวงๆไม่กล้า รัก สักอีกครา
หน้าส่วนตัว
847
