14 ธันวาคม 2546 23:19 น.
ice_ry
หนาวลมห่มผ้าอุ่น สบายใจ
หนาวฤดูผิงไฟ อุ่นได้
หนาวอกพึ่งสิ่งใด บ่อุ่น ได้เลย
หนาวอื่นแม้นหมื่นไซร้ ไป่สู้หนาวอารมณ์
14 ธันวาคม 2546 12:24 น.
ice_ry
ความรักเหมือนโรคา บันดาลตาให้มืดมน
ไม่ยิน และไม่ยล อุปสัคคะใดๆ
ความรักเหมือนโคถึก กำลังคึกผิขังไว้
ก็โลดออกจากคอกไป บ่ยอมอยู่ ณ ที่ขัง
ถึงหากจะผูกไว้ ก็ดึงไปด้วกำลัง
ยิ่งห้ามก็ยิ่งคลั่ง บ่ห่วงคิดถึงเจ็บกาย
14 ธันวาคม 2546 02:00 น.
ice_ry
นี่เกิดมาเป็นสตรีไม่มีค่า
จะเกิดมาทำไมให้หมองหมาง
เหมือนกรวดทรายปรายเล่นไม่เว้นวาง
มิใช่อย่างนางโมราหรือว่าไร
เมื่อไม่ถือตราภูมิไว้คุ้มห้าม
คนจึงลามเลยลวนมากวนได้
แม้นรู้จักรักษาถือตราไว้
จะคุ้มภัยให้พ้นมีคนกลัวฯ
14 ธันวาคม 2546 01:02 น.
ice_ry
ทั้งโลกเปรียบเหมือนโรงละครใหญ่
ชายหญิงไซร้เปรียบเหมือนตัวละครนั้น
ต่างมียามเข้าออกเหมือนกัน
คนหนึ่งนั้น ย่อมเล่นตัวนานาฯ
14 ธันวาคม 2546 00:48 น.
ice_ry
อันลมหนาวพัดอ้าวไม่ร้ายสู้
ความชั่วอกตัญญูของคนได้
ถึงพัดต้องกายเย็นไม่เป็นไร
เพราะไม่เคยเห็นใจเป็นเพื่อนกันฯ
หน้าส่วนตัว
699
