M วันฟ้าใสกับหัวใจของผม

I2ian

เช้าของวันพุธที่ 4 เมษายน พ.ศ.2559
....ผมตื่นขึ้นจากการหลับนอน= =" สิ่งแรกที่รู้สึกคือหนักหัวก็แหงล่ะครับ เมื่อคืนผมนอนตอนตี 2 เพราะมัวแต่เล่นเกมเพลิน  เกมอะไรเหรอครับ? ก็เกม
ออนไลน์ไง ตอนนี้รู้สึกเกมออนไลน์มันจะเยอะแยะไปหมด = ="เล่นเอาติดงอมแงม   อ่ะ จริงสิวันนี้เป็นวันเปิดเทอมวันแรกของผม ในฐานะนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3 นั่นหมายความว่าผมอายุ 15 ปีแล้วนั่นเอง อืมมมม..... ผมชื่อเรนนะครับ ลืมบอก^^ ยินดีที่ได้รู้จักครับ
กรรม จัดกระเป๋า  ใช่ๆ ผมขอตัวไปจัดกระเป๋า อาบน้ำแปรงฟันก่อนนะ....^^"

เรื่องของผมเหรอ มันเริ่มต้นในวันนี้แหละ.......
หลังจากเตรียมอะไรทุกอย่างพร้อมสรรพแล้ว ผมก็หยิบมือถือที่ชาร์ตอยู่ถอดสายใส่กระเป๋า แล้ววิ่งลงจากหอพัก
อ๋อ  หอพักนี่เป็นหอพักนอกโรงเรียนครับ เนื่องจากหอพักของโรงเรียนมันเต็มน่ะ ห้องที่ผมพักมันอยู่ชั้น8 จากทั้งหมด12 ชั้น   ผมอยู่ที่นี่มา 3 ปีแล้ว ผมวิ่งลงบันไดอย่างรวดเร็วด้วยความชำนาญ กระเป๋าสีดำหิ้วขนาด 8 ของผมดูวันนี้มันจะเบาเป็นพิเศษ คงเพราะเป็นวันแรก   ผมวิ่งลงมาจนถึงป้ายรอรถประจำทางหน้าหอพัก ผมรู้สึกเหนื่อยนิดๆ เพราะปิดเทอมผมไม่ได้ออกกำลังเท่าไร ในชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3 นี้ เหล่าคณาจารย์จะดูเกรดเฉลี่ยของแต่ละปีม.1-ม.2 และจัดห้องให้นักเรียนอยู่ ผมได้อยู่ห้อง 1 ด้วยแหละ ^^ก็เพราะผมรู้จักอาจารย์คนหนึ่ง ท่านสนิทกับผมมากเพราะสอนผมมาตั้งกะป.4  ท่านสอนวิชาคณิตศาสตร์กับวิทยาศาสตร์น่ะ (พักหลังนี่ดูท่านจะสอนคณิตจนติดลม) แต่ถึงยังไงปิดเทอมที่ผ่านมาผมก็ไม่ได้เรียนพิเศษอะ  เพราะท่านติดสอนนักเรียนที่โรงเรียน(ท่านเป็นอาจารย์สอนคนละโรงเรียนกับที่ผมเรียนอยู่  เข้าใจไหมหว่า= =") ทำให้ผมถนัดวิชาคณิตมาก แต่ภาษาไทยผมเกรดค่อนข้างต่ำ = =" แต่ไม่บอกอะครับ สรุปว่าผมอยู่ห้อง 3/1ละกัน


ด้วยความงัวเงีย(ดีที่วิ่งมาไม่ตกบันได) ผมก็นั่งรอรถประจำทางซึ่งเคยมารับนักเรียนในเวลา 7นาฬิกา 20 นาทีตรงเวลาทุกวัน แต่วันนี้ไม่ยักกามาซักที มันทำให้ผมเอะใจมองไปรอบๆ = =" ไม่มีใครนั่งรอรถซักกะคน รอบๆตัวผมว่าง??? ไม่มีนักเรียน มีแต่คนวัยทำงานหรือนักศึกษามหาลัยทั้งนั้น  ไม่จริง นี่กี่โมง (ผมล้วงกระเป๋าหยิบมือถือมาดูเวลา) มันทำให้ผมหายงัวเงียเลย เพราะขณะนี้เวลา 7 :47 น. ผมอยากจะตะโกนดังๆ+ ="นี่ผมมาสายตั้งกะวันแรกเลยหรือ ผมลุกจากที่นั่งรอรถ ไปขอบฟุตบาทกวักมือเรียกแท็กซี่ทันที.....
เหมือนฝันเลย มีแท็กซี่คันหนึ่งว่างอยู่...........ผมรีบหิ้วกระเป๋าเปิดประตูขึ้นรถทันทีและบอกจุดหมายปลายทางซึ่งก็คือโรงเรียนของผมแก่คนขับแท็กซี่วัยกลางคน
"ไปโรงเรียนสายล่ะมั้งหนุ่ม 7โมงจะ 50 แล้ว"คนขับแท็กซี่พูดไปพลางขับไป
"อ่า...ยังไงก็ช่วยหน่อยนะครับ  ตื่นสายลืมวันเปิดเรียนอะครับ"ผมยิ้มแหยๆขณะตอบ
"สมัยลุงก็เหมือนหนุ่มแหละ แต่มันค่อนข้างจะนานมาแล้ว"
"เหรอครับ"
"ยังไงก็ตั้งใจเรียนล่ะ"
"ครับ"
"แล้วนี่เคยโดดเรียนไหม" เขามองกระจกเพื่อจะดูหน้าผมก่อนถาม
"ไม่เคยครับ" ผมตอบตามจริง (ผมไม่เคยโดดเรียนหรอก มีแต่หลับในห้องแค่นั้นเอง)
"ดีแล้ว สมัยลุงล่ะโดดเป็นเรื่องสนุกสนาน เลยต้องมาขับแท็กซี่เนี่ย"ลุงแกบ่นไปตามประสาคนขับแท็กซี่
"ครับ....."
............................................................
เวลา 8:00น.
ผมมาถึงหน้าประตูโรงเรียน  ในขณะที่เขาเข้าแถวเคารพธงชาติกันอยู่
ผมรีบเดินลงจากรถและกล่าวคำขอบคุณคนขับ  ทันใน้นก่อนที่จะปิดประตู
"เฮ้ย หนุ่มยังไม่จ่ายตังค์"
"อ่ะ ขอโทษครับ = = เท่าไรเหรอครับ" ด้วยความรีบทำให้ผมลืม(ไม่ได้จงใจนะ)
"ลุงเอาแค่ 79 บาท"
"ครับๆ"(ในมิเตอร์มัน 79 บาทลุงก็ต้องเก็บ 79บาทแหละ พูดเหมือนรถราคา-*-)
ผมหยิบกระเป๋าตังค์มาเปิดดู ปรากฏว่าผมมีเงินอยู่ 84 บาทในวันนี้
"นี่ครับ..."
ผมให้ไป 80 ได้ทอนมาบาทนึง  ผมนึกในใจว่าเที่ยงนี้คงไม่มีข้าวกินT T

โรงเรียนของผมมีพื้นที่ 97 ไร่ เนื่องจากเป็นพื้นที่นอกเมือง ห่างจากตัวเมืองประมาณ 8 กิโลเมตร ซึ่งแถวนี้บอกได้ว่าแทบไม่มีชุมชนอาศัยอยู่เท่าไรนัก ยังคงเป็นทุ่งนาอยู่ อากาศก็ค่อนข้างดี ผมจำได้ว่าเมื่อปีพ.ศ. 2554 รัฐบาลจัดให้ในรัศมี 8 กิโลเมตรนี้เป็นเขตอากาศบริสุทธิ์ เพื่อให้คนได้มีอากาศดีๆที่ปราศจากก๊าซเสียจากรถยนต์ ดังนั้นบริเวณนี้จมีทั้งต้นไม้และนาข้าว บอกได้ว่านักเรียนโดดไปก็เดินอีกไกล
โรงเรียนนี้ประกอบด้วยอาคารเรียนหลักๆ 3 หลัง ศูนย์กีฬาซึ่งห่างไกลจากตัวอาคารเรียนทั้ง 3 ถึง 2กิโลเมตร การจะไปศูนย์กีฬาหรือโรงยิมจึงต้องวิ่งเหยาะไปเพื่อให้ทันคาบ ซึ่งเหล่าคณาจารย์ต่างอ้างว่าเป็นการวอม = =มีการโวยวายกันยกใหญ่จากผู้ปกครองถึงเหล่าอาจารย์ ว่า"ให้ลูกดิฉันเดินตากแดดได้ไงคะ ระยะทางไกลตั้ง 2 กิโล ควรจะทำที่ร่มๆไว้ระหว่างโรงยิมและอาคารเรียนหลักนะคะ"
ซึ่งเหล่าคณาจารย์แก้ปัญหาโดยการปลูกต้นไม้ ซึ่งมันก็ดี(แต่ก็มีโดนแดดเป็นบางช่วง)  แต่ในความคิดของผมคือมันไม่เห็นจะเป็นปัญหาเลย โรงเรียนมีสนามฟุตบอล 1 แห่ง สนามบาสกลางแจ้ง 2 แห่งอยู่ใกล้ๆกับอาคาร2 และบนโรงยิมอีก 1 แห่ง มีอาคารกิจกรรมเลือกอีก 3 แห่งซึ่งได้จับกันเป็นคู่ๆ ได้แก่เขียนแบบและงานช่าง 1แห่ง  เย็บปักถักร้อยและทำอาหาร 1 แห่ง  และประดิษฐ์และการเกษตร
1 แห่ง    สุดท้ายก็คือหอชายและหอหญิง (ซึ่งมันเต็ม ทำให้ผมต้องไปอยู่ในเมือง)

ใกล้ๆประตูโรงเรียนมีป้อมยามอยู่ตามระเบียบ ซึ่งจะคอยมีคนผลัดกันมาเฝ้ายาม ซึ่งเวรวันนี้คือ.....+ +ผมไม่อยากเชื่อสายตา
คนที่เฝ้าเวรยามวันนี้คือ อาสด แกชื่อสดน่ะ แกอายุ 28 แต่หน้าตายังกะ 37
แกเป็นคนค่อนข้างกวนอารมณ์ พูดจาค่อนแคะ แต่ถ้าทนฟังแกได้โดยไม่ขมวดคิ้วซะก่อนก็จะตีซี้แกได้= =" นั่นเป็นคำบอกกล่าวของเพื่อนผม ผมไม่รู้จะจริงซักแค่ไหน   ผมเดินเข้าประตูไป.....
ทันใดนั้น
"เฮ้ย เอ็งมานี่ดิ๊" คำพูดแกเป็นแบบนี้แหละคับ= ="
"ทำไมมาสาย?" แกพูดต่อ

"คือว่า พอดีที่บ้านผมมีงานแต่งครับ ก็เลยมาสายช่วยพ่อกับแม่เก็บข้าวเก็บของที่ใช้จัดงานเมื่อวาน พอเสร็จแล้วผมก็รีบมาเลย" ผมปดแกไป เพื่อความอยู่รอด
"อ้อ  เด็กเดี๋ยวนี้มันก็มียังงี้ด้วย ใครแต่งล่ะบ้านเอ็งอะ"
"อ๋อ ญาติครับ"
"ฝ่ายไหน"  แกเหล่ๆผมอย่างกวนโทสะ+ =
"เป็นหลานของแม่เป็นลูกของพี่สาวแม่ผมครับ" ผมโม้ๆไปให้แก งง
"เหรอะ แล้วนี่วันแรกนะเนี่ย เอาเหอะจะไม่จดชื่อ"
"ขอบคุณครับ" ผมยิ้ม ซึ่งดูเหมือนการโม้ของผมทำให้ผมรอดชีวิตได้จริงๆ
"เอ้อนี่....อย่าเพิ่งเดินเข้าไปเลย เดินไปตอนนี้มีหวังโดนเรียกไปหน้าแถวอีก ลองคิดดูเดะ ในขณะที่เอ็งทำตัวเป็นผู้กล้า เดินเข้าไป เขาก็เรียก นักเรียนที่เพิ่งมากรุณามายืนหน้าเสาธง   มันคงไม่Work จริงมะ?" เขายักคิ้วของหนึ่งให้ผมอย่างกวนๆ เป็นเชิงถาม ที่ต้องการให้ผมตอบ
ก่อนที่ผมจะทันตอบแกก็พูดต่อว่า
"ที่สำคัญหลังเข้าแถวเสร็จเขาจะเช็คชื่อนักเรียนในคาบโฮมรูม ก่อนจะเลิกแถวคงจะนัดแหละว่าห้องไหนโฮมรูมที่ไหน  ฉะนั้นแล้วเอ็งมาอยุเป็นเพื่อนคุยข้าดีก่า"
"ครับ" ผมตอบตามที่ใจคิด (ซึ่งไม่มีทางเลือก)
"มานั่งในป้อมยามก่อนก็ได้"
"ขอบคุณครับ" ผมขอบคุณแก ซึ่งเป็นอย่างที่เพื่อนผมบอก สามารถตีซี้ได้จริงๆ= =
หลังจากเข้าไปในป้อมยามแกก็นั่งหันหลังให้กับประตูโรงเรียน ซึ่งบอกได้ง่ายๆว่าแกจะไม่เห็นเด็กที่เดินเข้ามาเด็ดขาด  ฟันธง!!!!   แล้วแกก็โม้เรื่องราวตอนแกหนุ่มๆ (แกว่างั้น ทั้งที่แกก็ยังไม่แก่= =") แกบอกว่าแกชอบโดดเรียน(มันเอาอีกแล้วครับพี่น้อง วันนี้มีแต่คนเล่าชีวิตของตัวเอง= = เกี่ยวกับโดดๆทั้งนั้น)
แกพูดเป็นต่อยหอยทีเดียวแหละ  ผมฟังบ้างไม่ฟังบ้าง ผมหันหน้าให้กับถนน และประตูโรงเรียน ทันใดนั้นเอง ผมก็เห็นเด็กสาวคนหนึ่งเดินเข้ามา  หน้าตาเธอน่ารักมาเลย โดนใจอ๊ะ  หน้าตาของเธอหมวยๆ สวยแล้วก็ขาวด้วยครับ แต่ดูจะเบบี้เฟซเหรอเกิน= =" ออกแนวว่าอยู่ม.1 มันทำให้ผมคิดว่าโรงเรียนนี้มีเด็กม.1น่ารักๆด้วยเหรอ ปีนี้น่าสนใจจัง ในเวลานั้นเองเธอก็หันหน้ามาทางป้อมยาม และผมก็เห็นแววตาของเธอ ทั้งใส ทั้งเป็นประกาย ราวกับภาพเขียน มันทำให้ผมเหม่อวูบหนึ่งเลยทีเดียว .......^^.......นั่นคือจุดเริ่มต้นของความรักของผมครับ
             
                     "นักเรียนห้อง 3/1 ไปโฮมรูมกกันที่สวนลั่นทม"