14 ตุลาคม 2551 00:47 น.
" I-w-a-ย์-U-o- "
เฝ้ามองรอยยิ้มความสุขของเธอบนใบหน้า
สายตาเธอดูชื่นชมคนข้างตัวอย่างหวั่นไหว
สิ่งที่สัมผัสได้คือเธอรักเขาหมดหัวใจ
ส่วนฉันเป็นได้แค่ใคร...ที่ควรแสดงความยินดี
เฝ้าถามตัวเองว่าฉันอิจฉาหรือเป็นสุขใจ
กับหยดน้ำตาที่เอ่อไหลเอ่อท่วมใจจนล้น
กับคำถามในใจว่าควรยินดีหรือต้องทน
คำตอบควรยินดีกับเธออีกคน...คือฉันใช่ไหมเธอ
เพราะนั้นคือสิ่งเดียวที่ฉันคงพอทำให้กับเธอได้
แม้นั่นคือสิ่งสุดท้ายที่เธอจะได้รับจากฉัน
"ยินดีด้วยนะ" แม้ลึกๆเจ็บช้ำบ้างก็ช่างมัน
แม้ใจเธอไม่อาจเปลี่ยนเขาเป็นฉัน...
พูดตรงๆละกัน...หากเป็นความสุขเธอนั้น
"ฉันยินดี"
7 ตุลาคม 2551 23:54 น.
" I-w-a-ย์-U-o- "
ลืมเขา...ลบภาพออกจากชีวิตเธอได้ไหม
คนที่ทำเจ็บช้ำใจ...เจียนตายในตอนนั้น
ใส่ภาพฉัน...คนที่อยู่ดูแลแทนที่กัน
ลบภาพเก่าให้สิ้นพลัน...จากฝันที่เคยมี
จำฉัน...คนที่คอยดูแลปลอบกันในวันเหงา
จำฉัน...วันที่เธอเศร้าเขาทิ้งหนีห่างหาย
จำได้ไหม...ใครเปลี่ยนฝันร้ายเธอให้กลับกลาย
จนเธอผ่านพ้นวันเจียนตาย...เจ็บช้ำกับน้ำตา
"รักฉันได้หรือเปล่า"กับคำถามที่ต้องการคำตอบ
สิ่งดีดีที่เคยมอบจากวันนี้จะมีอีกนานไหม
ไม่ให้สัญญาแม้ขาดเธอ...รู้ชีวิตก็ยังดำเนินต่อไป
รู้สึกได้แค่เพียงครึ่งชีวิตที่ฝากไว้....กับความรู้สึกของหัวใจ
"ไม่คิดทวงกลับคืน"