27 กรกฎาคม 2551 17:10 น.
" I-w-a-ย์-U-o- "
หากฉันสบตาเธอในระยะที่ได้ยินเสียงของหัวใจ
คงได้ยินเสียงเต้นรัวหวั่นไหว...
จังหวะของหัวใจเป็นแบบนี้...
จะรู้ไหมใจฉันสั่นเมื่ออยู่ใกล้เธอ...ทุกครั้งทุกที
บอกฉันหน่อยคนดี อาการแบบนี้...มันคืออะไร
หากสองแขนฉันกำลังโอบประคองเธอเอาไว้
หากรู้สึกถึงอุ่นไอของหัวใจ...บอกกับฉัน
หากรู้สึกถึงความรักที่มีให้ก็บอกกัน
หากคืนวันที่ผ่านมา...มีค่าพอ
ฉันอาจเป็นแค่ผู้ชายธรรมดาที่ไม่ซึ้งไม่หวาน
แต่รับรองความรักของฉันเนิ่นนานไม่หวั่นไหว
ขอโอกาสสักครั้งกับการพิสูจน์ "ความรู้สึกของหัวใจ"
ไม่สัญญาว่าจะรักเธอตลอดไป แต่จะกระทำให้...
"เป็นการทดแทน"
27 กรกฎาคม 2551 14:18 น.
" I-w-a-ย์-U-o- "
เรื่องราวของผู้หญิงคนนึง
ที่แอบซึ้งกับความหมาย...
กับตัวหนังสือสลับถ้อยร้อยเรียงราย
กับความหมายของบทกลอน
เธออยากรู้ว่าคนแต่งเขาเป็นใคร
ได้แต่แอบติดตามสัมผัสหัวใจเงียบๆอยู่อย่างนี้
สัมผัสได้แต่ตัวหนังสือที่มีชีวิตกับความหมายดีดี
สัมผัสรู้จักเขาได้แค่นี้จริงๆ
บทกลอนที่อ่านเป็นความรักหวานซึ้ง
บรรยายถึงผู้หญิงคนหนึ่งที่เขารัก
รู้สึกได้ถึงบทกลอนอยากนำพาให้รู้จัก
ตัวหนังสือที่มีชีวิตอาจนำพาทายทัก...
ให้เธอได้รู้จักสัมผัสกับความรัก "สักวัน"
26 กรกฎาคม 2551 23:32 น.
" I-w-a-ย์-U-o- "
ความรักอาจทำให้เราเศร้า
ทำให้เราเจ้าน้ำตาอ่อนไหว
แต่ความรักก็ไม่เคยทำร้ายใคร
ที่รู้สึกเจ็บปวดใจเพราะเราทำร้ายตัวเอง
หากเปรียบความรักเหมือนเรากำลังติดรูปภาพให้ตรง
ถ้าเราอยู่ใกล้มากไป...คงมองไม่เห็น
การถอยห่างมาหนึ่งก้าว...อาจมองได้ชัดเจน
ปัญหาที่เราเห็น...อาจไม่ใช่เรื่องร้ายแรง
ความรักคือการได้เรียนรู้
ทำให้ชีวิตที่เหลืออยู่นั้นมีความฝัน
ความรักไม่ต้องมีนิยามที่ตรงกัน
แค่จริงใจและคงมั่น...ดูแลความรู้สึกกัน"ก็พอ"
26 กรกฎาคม 2551 12:10 น.
" I-w-a-ย์-U-o- "
ห้องใจของฉันเป็นห้องเดี่ยว
เปิดให้เธอเข้าพักคนเดียวไม่เกี่ยวกับใคร
แม้มันจะไม่หรูเหมือนคอนโดใหญ่ๆ
แต่ฉันก็ตั้งใจเปิดให้เธอเข้ามาใช้พักพิง
ห้องใจของฉันแม้มันดูธรรมดา
แต่ข้างในเก็บรักให้เธอ...เกินกว่าใครใคร
รอเธอคนเดียว...ปิดประตูหัวใจบานใหญ่
เหตุผลที่ไม่เปิดรับใคร...เพราะกุญแจที่เธอถือไว้
"มีแค่ดอกเดียว"
25 กรกฎาคม 2551 11:20 น.
" I-w-a-ย์-U-o- "
ไม่ใช่ฉันไม่อยากยืนมอง..
เรื่องราวของเราสองในวันนั้น
บอกตรงตรง..ยังคงรู้สึกผูกพัน
แต่ไม่อาจดื้อรั้น..จะกลับไป
แม้ครั้งนึงเธอเคยทำให้เจ็บ
จนทำให้น้ำตาไม่อาจกักเก็บไว้
แม้ครั้งนึงฉันจะเคยต้องเสียใจ
แต่มันก็คุ้มค่ากับความรักยิ่งใหญ่ที่ฉันมี
สิ่งที่ฉันทำได้ตอนนี้ก็คือ
ประคองถือใจบางเบาตัวเองกุมเอาไว้
ปลอบโยนหัวใจทุกครั้งบอกว่า...ไม่เป็นไร
บังคับหัวใจ..ว่าอย่ากลับไปเหมือนเดิม
เพราะรู้ว่าหัวใจนั้น...ไม่แข็งแกร่งพอ
ที่จะช่วยชะลอ...ต้านทานต่อความอ่อนแอไว้
จึงทำได้แค่มองข้างหน้า...แล้วก้าวเดินต่อไป
ทั้งที่ยังแอบเก็บเธอเอาไว้ "ในใจเหมือนเดิม"
หน้าส่วนตัว
4137
