13 กรกฎาคม 2548 21:42 น.
Homo
วันนี้ผมไปเรียนชุมนุมตามปกติแต่ก็ไม่วายโดยพวกผู้หญิงตามรังควานไม่เลิกเรื่องแหวนผมทั้งรำคาญทั้งเบื่อ แต่ก็ไม่รู้จะทำยังไงก็ได้แต่ภวนาให้พวกเจ้าหล่อนลืมไปสักที ทั้งที่ผมปฎิเสธไปหลายครั้งแต่ก็ไม่ยอมเลิกตื้อนี่หละน้าความสามารถของผู้หญิง ผมพยายามหลบหน้าผู้คนให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ ว่าแต่ไอ้หมอนั่นคงไม่รู้ถึงความลำบากของผมในตอนนี้หรอก คิดแล้วมันก็หน้าเจ็บใจทั้งที่ทำดีกับคนอื่นแท้ๆแต่กับผมกับมองด้วยสีหน้าเบื่อหน่าย เฮอะให้ตายเถอะ
ผมเดินกับบ้านตามปกติแต่วันนี้รู้สึกจะค่ำหน่อยเพราะเสียเวลาทำเวรแถมผู้หญิงทั้งห้องก็จงใจกลั่นแกล้งให้ผมทำหนักที่สุด พวกหล่อนคงแค้นใจผมเรื่องแหวนแน่ๆเลย แต่ผมก็จำร้านที่ซื้อไม่ได้จริงๆนี่นา ขณะที่ผมเดินไปเรื่อยๆสายตาก็ไปหยุดชะงักอยู่ที่แผ่นหลังของใครบางคนซึ่งดูคุ้นมาก ...แล้วจะเป็นใครถ้าไม่ใช่ไอ้เจ้า อิคุระ จิน ทำไมกันหนะดวงผมจะดูเหมือนสมพงษ์กับหมอนี่ซะจริงเลย ทำท่าเดินผ่านไปแบบไม่สังเกตดีกว่าอ้าว!แล้วดูเหมือนไอ้หมอนั่นจะมีปัญหานะ มือพิงกำแพงเอาไว้ทำท่าเหมือนจะเป็นลมงั้นแหละ เฮ้ยๆๆจะล้มแล้ว ผมรีบวิ่งไปประคองหมอนั่น แต่เท่าที่ทำได้คือล้มลงไปทั้งคู่ น้ำหนักตัวหมอนั่นกดลงมาที่ผมเต็มที่ผมหละเจ็บไปหมด
นาย...อิคุระ จินนายเป็นไรมากมั้ย ผมถามขณะที่หมอนั่นยังคงสลบอยู่บนตักผม จริงๆเลยน้า
สรุปผมก็เลยต้องแบกหมอนั่นที่ยังสลบอยู่กลับไปบ้านด้วยเพราะดูท่าทางมันไม่ไหวแน่ๆ แต่ก็จะไปถึงบ้านก็เล่นเอาแทบตาย แต่โชคดีหน่อยที่ผมอยู่บ้านคนเดียว พอจัดการเอาไอ้หมอนนี่มันนอนผมก็เอายาดมมาจ่อจมูกจนเหนื่อยแต่ก็ไม่มีท่าทางว่าหมอนี่จะตื่นมาเลย ให้ตายเถอะถ้าเกิดหมอนี่เป็นอะไรขึ้นมาผมต้องซวยแน่ๆ เพราะมาตายในบ้านผมอย่างงี้ คิดไปคิดมาไม่ทันไรหมอนี่ก็รู้สึกตัวทำเอาผมหายใจทั่วท้องอีกครั้ง
ฉันมาอยู่นี่ได้ยังไงหมอนั่นถามทำสีหน้าเอ๋อเหรอจนผมอดหัวเราะไม่ได้
หัวเราะอะไรไม่ได้ยินที่ฉันถามรึไง หมอนั่นทำหน้างง ผมเลยตอบไปว่า
จู่ๆนายก็เป็นลม ฉันที่เผอิญเป็นคนดีไปเห็นเข้าก็เลยพากลับมาด้วยก็เท่านั้นเองถ้าจะขอบคุณก็รีบขอบคุณซะนะ
ใครใช้ให้นายช่วยหมอนั่นพูดทำหน้าเมินใส่ผมดื้อๆ ผมละอึ้งจริงๆเลยจะตายอยู่แล้วทำมาเป็นอวดดี
นี่นายไม่คิดจะสำนึกบุญคุณกันเลยรึไง
นายช่วยฉันเองนี่นาไม่ได้ขอร้องสักหน่อย หมอนั่นหลับตาเมื่อผมทำสายตายอำมหิตใส่
อิคุระ จินนายอยากโนรังสีพิฆาตฆ่าตายรึไงผมถามอย่างไม่พอใจ
ถ้าคนอย่างฉันตายไปสักคนนายจะเหงาแย่นะ
ดีใจละสิไม่ว่า
พูดจาไม่น่ารักอีกแล้วนะเคจัง พูดกับรุ่นพี่สุดหล่ออย่างนี้ได้ไง
สมควรแล้วนิผมแบะปาก
ขอดูมือหน่อยสิหมอนั่นยื่นมือมาขอมือผม จะมาไม้ไหนอีกหละ
นายคิดจะทำอะไรอีกหละ ผมถามหยั่งเชิง หมอนั่นเริ่มทำท่าไม่พอใจ
ก็บอกให้เอามาก็เอามาสิ
เรื่องอะไรหละ เมื่อพูดกันไม่รู้เรื่องหมอนั่นจึงฉุดกระชากมือผมไปจนได้
นี่นายไม่ได้คิดจะเอาแหวนออกจากนิ้วเลยรึไงหมอนั่นดูนิ้วที่มีแหวนติดอยู่ และมองผมด้วยใบหน้าเจ้าเล่ห์
ใครบอกกันหละไม่มีเวลาต่างหาก แล้วก็เลิกจ้องฉันด้วยสายตาอย่างนั้นด้วย ผมดึงมือกลับแล้วหลบตาหมอนั่นไม่รู้ทำไมหน้าต้องร้อนผ่าวขนาดนี้ด้วย
เปล่า ฉันก็แค่นึกว่านายจะหลงรักฉันจนไม่อยากถอดแหวนออกสะอีก
นี่อิคุระนายนี่มันหลงตัวเองจริงๆหนะ พูดออกมาได้ไม่อายปาก
ไม่รู้สิเมื่อกี้ฉันเห็นนายหน้าแดงนี่นา
หน้าฉันมันเป็นอย่างงี้อยู่แล้วต่างหากผมลุกขึ้นแล้วทำท่าจะเดินออกจากห้องดื้อๆ
นายหนะกลับบ้านนายได้แล้วหละเดี๋ยวคนที่บ้านเป็นห่วง
ถึงขนาดไล่กันขนาดนี้เลยหรอ แต่ก็นะฉันก็จะไปอยู่แล้ว ฉันไม่คิดจะขอบใจอะไรนายหรอกนะแต่ก็อย่างว่าถึงนายไม่ช่วยฉันก็ต้องมีคนมาช่วยฉันอยู่ดี จำเอาไว้นะ นาคาจิม่า เคฉันไม่ต้องการให้นายมาช่วยพูดจบหมอนั่นก็เดินจากไป เอากะมันทีสิเมื่อกี้ยังกวนปรสารทแต่ตอนจะกลับก็มาด่ารู้งี้ไม่ช่วยดีกว่า ทำไมถึงเป็นคนเดาอารมณ์ยากขนาดนี้หนะไอ้คนสองบุคลิกเอ้ย
12 กรกฎาคม 2548 15:05 น.
Homo
ผมย้ายมาได้ 2 อาทิตย์กว่าๆแล้วละคับส่วนแม่ก็กับอเมริกาพอจัดการเรื่องผมเสร็จการย้ายร.ร.ใหม่ทำให้ผมปรับตัวอยากพอสมควร แต่พอนานไปก็เริ่มคุ้นเคยผมก็เลยได้เพื่อนสนิทคนใหม่ ชื่อ อาซาคาว่า ยูตะ เขาเป็นคนสูงผิวขาวน่าตาก็ดี เวลาเดินไปกับเขามักจะถูกพวกผู้หญิงมองบ่อยๆ แต่เขาเป็นคนดีมากเลย มีน้ำใจ นิสัยดีสุดยอด วันนี้เราสองคนก็กำลังเดินไปกินข้าวก็เห็นพวกผู้หญิงห้อมล้อมรุ่นพี่คนหนึ่ง เขาน่าตาดีหน้าคมๆสูงพอๆกับยูตะหรือมากกว่า แต่จะว่าไปเขาก็น่าคล้ายยูตะนะเพียงแต่เขาดูคมมากกว่าและดูเท่กว่าด้วย
เขาชื่ออะไรงั้นหรอรุ่นพี่คนนั้นนะ ผมถามอยู่ตะที่สายตากำลังจับจ้องอยู่ที่รุ่นพี่คนนั้นเช่นกัน
อ๋อ จิน...อิคุระจิน เป็นญาติห่างๆกับฉันเองแหละ ยูตะหันมาตอบแล้วพาผมเดินไปหาที่นั่งเรื่อยๆ
แต่จะว่าไปฉันยังคิดว่าเขาคล้ายนายเลยนะ ถ้าบอกว่าเป็นพี่น้องแท้ๆฉันยังเชื่อเลย
อย่าเอาฉันไปเปรียบกับเขาเลยมันคนละชั้นกัน เขาออกจะป๊อบมากๆ กีฬาก็เก่งเรียนก็ยอด สาวกรี๊ดกันให้ทั่ว ท่าทีการพูดของยูตะดูไม่มีความน้อยใจปนอยู่เลย
งั้นหรอ แต่ยูตะก็คล้ายๆกันนะขนาดเดินไปไหนยังมีพวกผู้หญิงมองตามกันเต็นไปหมด ผมพูด ยูตะยิ้มจางๆแล้วเดินไปซื้อกับข้าว
อิคุระ จิน เขาดูน่าจะเป็นคนที่อ่อนโยน ใจดีและเป็นสุภาพบุรษมากๆเลยเพราะเวลามีคนเข้าไปทักทายรุมล้อมเขาก็มักจะยิ้มด้วยสีหน้าที่อ่อนโยนเสมอ ซึ่งก็คล้ายยูตะอีกนั่นแหละ ไม่น่าแปลกใจเลยถ้าเขาจะมีคนมาชอบมากมายขนาดนี้ เล่นเอาผมแอบอิจฉายูตะ และ อิคุระจิน เพราะสองคนนี้ตกเป็นเป้าความสนใจของคนในโรงเรียน
คืนนี้ไปฉลองกันมั้ย เคยูตะถามหลังเรียนคาบสุดท้ายเสร็จ
ฉลอง...เรื่องอะไรงั้นหรอ
ก็งานวันเกิดฉันไงยูตะพูดและชี้นิ้วมาที่ตัวเอง
งานวันเกิดงั้นหรอ โทษทีนะฉันไม่รู้เรื่องอะไรเลย แย่จริงๆผมตกใจเพราะตัวเองไม่ได้รู้อะไรเลย แต่ก็เพราะยูตะไม่ได้บอกนี่นา
ไม่เป็นไรหรอกน่า เอาเป็นว่าไปฉลองด้วยกันนะ
ได้สิ แต่ขอไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ ผมเดินมาเข้าห้องน้ำถอดแหวนที่รักที่สุดติดตัวมาตั้งแต่ม.2ออกวางไว้บนริมกระจกและล้างหน้าให้ดูสดชื่นเพราะวันนี้ต้องมีเมาแหงๆ ผมสะบัดน้ำที่อยู่ในมือออกอย่างแรงจนไปถูกคนข้างๆที่กำลังก้มลงจะล้างหน้าเหมือนกัน
ขอโทษ! ขอโทษคับผมไม่ได้ตั้งใจจริงๆ ผมหันไปขอโทษเป็นการใหญ่จนเมื่อมาสังเกตหน้าดูดีๆ ที่แท้หมอนี่ก็คืออิคุระ จินนั่นเอง หมอนั่นจ้องมาที่ผมด้วยสีหน้าตกใจ จากนั้นก็กลายมาเป็นสีหน้าเย็นชาปนกับไม่สบอารมณ์
นายหนะ เป็นพวกเดียวกับสุนัขสินะชอบสลัดน้ำใส่คนโน้นคนนี้ ทำอย่างนี้ไม่คิดว่าคนอื่นเดือดร้อนรึไง หมอนั่นพูดด้วยสีหน้าตำหนิ ทำเอาผมแทบจะกระโดดชกหน้าเอาให้ได้ ไร้มรรยาทที่สุดถึงผมจะผิดจริงก็ไม่น่าต้องว่ากันขนาดนี้เลยนี่นา
แล้วนายหละ เป็นพวกคนป่ารึไงหรือเป็นพวกเดียวกับที่นายว่าฉันเมื่อกี้เที่ยวเห่าใส่ชาวบ้านไปทั่ว ไร้มรรยาทที่สุด
ใครกันแน่ที่ไร้มรรยาท พูดกับรุ่นพี่อย่างนี้ไม่กลัวโดนซ้อมรึไง
โทษนะที่ไม่กลัว แล้วฉันคิดไปเองรึเปล่านะว่าห้องน้ำ ม.ปลายปี2อยู่อีกชั้นนึงผมพูดขณะที่หมอนั่นเดินเข้ามาประชิดและมองหน้าผมด้วยความรู้สึกเหนือกว่าและเอาบุหรี่ขึ้นมาจุดสูบ
โทษเหมือนกันนะที่บังเอิญห้องน้ำข้างบนมันเต็ม หมอนั่นพ่นควันใส่หน้าผมอย่างเต็มแรง จนผมแทบกลั้นหายใจไว้ไม่ทัน
อิคุระ จิน นายมันไอ้คนยอดแย่ ผมเน้นคำว่ายอดแย่เต็มที่
เฮ้ๆเรียกกันห้วนๆอย่างนี้เลยหรอน้องชาย หมอนั่นขยับหน้าเข้ามาชิดอีกทำให้ผมรีบผลักออกผมหยิบแหวนแล้วรีบวิ่งออกไปจากห้องน้ำอย่างรวดเร็วโดยมียูตะรออยู่แล้ว หนอยผมขอถอนคำพูดที่ว่าหมอนั่นเหมือนยูตะ หมอนั่นต่างจากที่ผมคิดไว้โดยสิ้นเชิงแสดงกริยาได้แย่มากๆ ไม่เข้าใจเลยว่าทำไมใครๆถึงได้ชอบหมอนั่นหนัก ไอ้คนสองบุคลิก
...................................................................................
เช้าวันต่อมาผมก็มาโรงเรียนด้วยอาการมึนเล็กน้อยเพราะดื่มไปมากเหมือนกัน ส่วนยูตะไม่เมาเลยเพราะไม่ดื่ม ขณะที่ผมนั่งมึนอยู่นั้นก็ได้ยินเสียงคนเอะอะโวยวาย เสียงผู้หญิงกรี๊ดเข้ามาใกล้ห้องผมเรื่อยๆและหยุดลงตรงหน้าผมพอดีเมื่อผมเงยหน้าขึ้นผมก็ต้องร้องด้วยความตกใจที่เห็นไอ้เจ้านั่นมายืนอยู่ตรงหน้าผม
นาย..นายมา..ที่นี่ทำไม ผมพูดด้วยความรู้สึกอึดอัดที่สายตาทุกคนจับจ้องมาทางผมและไอ้เจ้า อิคุระ จิน
ก็เพราะนายนั่นแหละที่ทำให้ฉันต้องมา หมอนั่นทำสีหน้าเย็นชา พร้อมกับพูดด้วยสีหน้าไม่ค่อยพอใจ
แล้วฉันไปทำอะไรละ ผมถามด้วยความงง และอาการมึนหัวก็ดูเหมือนจะมากขึ้นด้วย
นี่ ! แหวนของนาย หมอนั่นวางแหวนที่มีลักษณะเหมือนแหวนของผมลงบนโต๊ะ ผมจึงหยิบขึ้นมาดูแล้วก็ปรากฏว่าเป็นของผมจริงๆด้วยรอยตำหนิตรงทุกอย่าง
ถ้านี่เป็นแหวนของฉันแล้วที่ฉันใส่..... ผมยกนิ้วมือมาดูแหวนที่ผมใส่ซึ่งมีลักษณะเหมือนของผมทุกอย่างเพียงแต่ว่าดูใหม่กว่าเท่านั้น
ของฉันเองแหละหมอนั่นพูดยังรักษาสีหน้าปกติ
นายใส่แหวนแบบเดียวกับฉันหรอ โชคร้ายชะมัด ผมพึมพำ
เฮ้ๆ พูดจาหยาบคายกับรุ่นพี่อีกแล้วนะนาย รีบถอดแหวนออกมาสักที่ฉันจะได้รีบไป
แล้วคิดว่าอยากใส่นักรึไง ผมพูดแล้วดึงแหวนออกจากมือ เอ๊ะ....มันออกมาไม่ได้ หมอนั่นดูเหมือนจะสังเกตเห็นท่าทางผมจึงพูดออกมาว่า
นาย อย่าบอกนะว่านายถอดมันออกมาไม่ได้.. หมอนั่นเปลี่ยนสีหน้าเป็นตกใจเล็กน้อย ผมจึงพยักหน้าเบาๆด้วยความเขิน
ซวย..ซวยชะมัด นั่นหนะเป็นของที่คนสำคัญให้มาเชียวนะ นายจะรับผิดชอบยังไง
แล้วนายจะให้ฉันทำยังไงคิดว่าฉันไม่อยากเอามันออกรึไง ฉันก็อยากใส่แหวนของฉันแทนที่จะเป็นของนายแบบนี้เหมือนกันแหละ แหวนของฉันมีความสำคัญไม่แพ้กันกับของนายหรอกน่า คนเริ่มมองเราอย่างให้ความสนใจมากขึ้น ผมเงียบไปสักพัก หมอนั่นจึงพูดออกมา
เอางี้ เอาแหวนของนายมาไว้กับฉัน แล้วพอนายถอดแหวนของฉันออกมาได้เมื่อไร่ค่อยเอามาแลก ตกลงนะ หมอนั่นพูดแล้วดึงแหวนออกจากมือที่ผมจับอยู่ จากนั้นก็เดินออกนอกห้องไปโดยมีเสียงพวกผู้หญิงพูดกันซุบซิบ
โดยไม่ต้องสงสัยหลังจากวันนั้นข่าวที่ผมมีแหวนเหมือนกันกับหมอนั่นลือไปทั่ว ร.ร. พวกผู้หญิงพากันมาถามที่ซื้อ บางคนถึงขนาดมาขอซื้อต่อของผมไปเลย ซึ่งผมก็ปฏิเสธ เพราะมันเป็นของสำคัญสำหรับตัวผมมากๆ
นี่ ปล่อยไว้สักพักเดี่ยวข่าวมันก็ซาเองน่า อย่าคิดมากเลยนะ ไม่สบายใจเปล่าๆ ยูตะปลอบใจผม
อิทธิพลของแหวนวงเดียวทำให้เป็นได้ถึงขนาดนี้เชียวหรอ ผมถอนหายใจ
ก็อย่างว่าแหละนะ อิคุระ จินเป็นคงดังก็เป็นธรรมดาแหละที่คนจะให้สนใจ
เฮอะ คนอย่าหมอนั่นหยาบคายจะตาย ที่ทำเป็นดีกับคนอื่นหนะที่จริงแล้วเป็นคนแย่เอามากๆ
เอ๋ ทำไมเคถึงรู้ดีจังหละ เขาทำนิสัยอย่างนั้นกับนายหรอ แต่เห็นว่าใครๆที่เข้าไปคุยกับเขา เขาก็จะคุยกับด้วยท่าทางที่อ่อนโยนไม่ใช่หรอ ยูตะหันมามองหน้าผม
อาจจะเป็นเพราะฉันเป็นผู้ชายก็ได้มั้งหมอนั่นเลยไม่ค่อยชอบขี้หน้า
ไม่น่านะเพราะรุ่นน้องที่ชมรมบาสทุกคนชอบเขาหมดเลยเห็นบอกว่าเขาเป็นคนนิสัยดี ยูตะพูด
งั้น ทำไมหมอนั่นต้องทำท่าบึ้งตึงใส่ฉันคนเดียวด้วยหละ ผมถามอย่างไม่สบอารมณ์ ทั้งๆที่ดีกับคนอื่นแต่พออยู่ต่อหน้าผมกับทำยียวนกวนโมโหทำไมกันผมไม่เคยไปทำอะไรให้สักหน่อย
นั่นสินะ ยูตะพยักหน้าพลางคิด
.............................................................................
ผมเดินกับบ้านคนเดียวพราะวันนี้ยูตะมีธุระ ขณะที่ผมเดินกับ ท้องฟ้าก็ดูมืดลงทุกทีคล้ายผมจะตก อ้าว...พูดไม่ทันไรก็ตกลงมาจริงๆ แถมตกอย่างรุนแรงด้วยผมจึงรีบวิ่งไปหลบอยู่ได้หลังคาของเล่นเด็ก ผมค้างอยู่อย่างนั้นนานพอสมควร สักพักผมก็เห็นคนเดินถือร่มผ่านมา รูปร่างคุ้นๆเหมือนเคยเห็นที่ไหน อ๋อ.....หมอนั่น อิคุระ จินนั่นเองกำลังเดินมาทางผมสะด้วย สักพักหมอนั่นก็เดินเข้ามาใต้หลังคาแล้วก็มองหน้าผม
ซวยจริงๆเลยวันนี้ฝนก็ตกแรงแล้วยังจะต้องมาติดอยู่กับคนนิสัยแย่ๆอีก หมอนั่นพูดพลางทำสีหน้ายียวน
คนที่ควรจะพูดคำนั้นคือฉันไม่ใช่รึไง ผมตอบกับไปอย่างโมโห
นายหนะเป็นเพื่อนกับยูตะสินะ หมอนั่นเปลี่ยนเรื่อง และหันมาถาม ผมพยักหน้าเบาๆแล้วจึงถามคืนบ้าง
แล้วนายละเป็นญาติกับยูตะใช่มั้ย แต่ดูจากนิสัยต่างกันลิบลับเลยนะ ยูตะออกจะนิสัยดี ไม่เป็นคนสองบุคลิกเหมือนกับใครบางคน
ใช่ฉันไม่เหมือนกับยูตะหรอกฉันกับยูตะมันคนละคนกัน ฉันจะขอบคุณมากถ้าเกิดนายไม่เอาเราสองคนไปเปรียบเทียบ หมอนั่นทำสีหน้าไม่ชอบใจ
โทษที่ ที่ฉันพูดฉันไม่ได้ตั้งใจจะ.....
ฝนซาแล้วได้เวลาไปซักที อ๋อ..ฉันไม่ชอบเลยเวลามีใครมาเรียกว่านาย โดยเฉพาระรุ่นน้องหนะ คราวหน้ากรุณาเรียกฉันด้วยชื่อหรือถ้านายเทิดทูนบูชาฉันมากก็เติม ท่าน เข้าไปด้วยเลยก็ได้นะ หมอนั่นพูดจบแล้วก็กางร่มจะออกไป
แล้วนายหละเรียกคนอื่นว่านายๆ แล้วมาสั่งสอนฉันเนี๊ยนะ
แล้วไงหัดทำนิสัยน่ารักๆฟังอย่างสงบเสงี่ยมไม่ได้รึไง
ฉันชื่อ นาคาชิม่า เค จำไว้ด้วย หมอนั่นคิ้วขมวดเข้าหากันเล็กน้อย
ฉันจะบอกอะไรให้อย่างนึงนะ นาคาชิม่า เค อย่ามาสั่งฉัน หมอนั่นพูดจบแล้วเดินออกไป หนอย...ทำไมเวลาคุยกับเราเป็นอย่างนี้ทุกทีไม่เข้าใจเลยว่าเราไปทำอะไรให้
วันนี้มีแข่งบาสที่โรงเรียนและแน่นอนอย่างไม่ต้องสงสัยหมอนั่นได้ลงแข่งเป็นตัวจริง สาวๆยืนออกันข้างสนามเต็มไปหมด ผมไม่มีอารมณ์ไปดูจึงขอตัวไปนั่งอยู่ใต้ต้นไม้คนเดียว หูก็ได้ยินเสียงเชียร์สนั่น เสียงคนชมเชยหมอนั่นว่าเป็นตัวเกร็งบ้าง คล่องแคล่วว่องไวบ้างลอยมา การแข็งนานมาก สักพักผมก็ได้ยินเสียงฝีเท้าคนเดินมาสายตาผมมองไปแล้วก็ต้องตกใจ
นายมาทำอะไรที่นี่ ทำไมไม่ไปแข่งบาส ผมพูดทันที่ที่หมอนั่นนั่งลงข้าง
ฉันเพลียเลยขอเปลี่ยนตัว หมอนั่นพูดพลางนอนลงบนหญ้า
ได้ยินมาว่าเพราะนายเลยทำให้โรงเรียนเราใกล้ชนะแล้วนี่ ทำไมจู่ๆ...
เพราะนายนั่นแหละ หมอนั่นพูดแล้วหลับตา
เพราะฉัน ฉันทำอะไรงั้นหรอ....
เพราะนายไม่ไปดูฉันเลยไม่รู้จะแข่งไปทำไม หมอนั่นทำสีหน้าที่ผมไม่เคยมาก่อน
เอ๋ ....
เรื่องนั่นช่างมันเถอะว่าแต่เรื่องแหวนหนะนายเอาออกได้รึยังหมอนั่นพูดพลางมองแหวนที่นิ้วผม แต่ผมลืมเรื่องนั้นไปสนิทเลยปล่อยให้มันยังค้างอยู่บนนิ้ว พอผมมองไปที่นิ้วของหมอนั่นก็เห็นหมอนั่นใส่แหวนของผมอยู่ ผมไม่ต้องตอบอะไรหมอนั่นก็พอเดาออกจึงลุกขึ้นนั่ง
เรื่องแหวนที่มีเหมือนกันเนี๊ยรู้สึกแย่ชะมัดเลยแหะ หมอนั่นพูดแล้วสีหน้ายียวนกวนโมโหก็ปรากฏบนหน้าของหมอนั่นอีก
ฉันไม่ใช่หรอที่ควรจะพูดแบบนั้นหนะ ผมตอบกับ แทบจะตามไม่ทันกับอารมณ์ที่เปลี่ยนไปอย่างรวดเร็วของหมอนี่
ถึงยังไงแหวนวงนี้ก็เหมาะกับฉันมากกว่าหละนะ
โอหังเหลือเกินนะอิคุระ ครั้งแรกที่ผมเรียกนามสกุลหมอนั่น
พัฒนาขึ้นเยอะนี่ เคเลิกเรียกฉันว่านายแล้วนี่นะ
ก็นายเป็นคนบอกเองว่าไม่ไห้เรียกไม่ใช่รึไง ผมพูดเสร็จหมอนั่นก็ยื่นมือมาจับผมของผม
มีดอกไม้ติดอยู่ที่ผมหนะ หมอนั่นหยิบออกมาแล้วยื่นให้ผมสีนหน้าของหมอนั่นดูอ่อนโยนมาก แต่ทำไมผมต้องหน้าแดงด้วยนะผมยื่นมือไปรับดอกไม้จากหมอนั่นโดยก้มหน้าไม่กล้าสบตา สักพักก็ได้ยินเสียงคนเอะอะ สงสัยการแข่งคงเสร็จคงจบแล้ว
อิคุระ จิน ขอถามอะไรหน่อยได้มั้ย ทำไมต้องเป็นฉันคนเดียวด้วยที่นายทำท่าบึ้งตึงใส่ ผมถามดูเหมือนหมอนั่นสีหน้าจะเปลี่ยนไปอีกแล้ว ผมหละไม่เข้าใจเขาจริงๆเลย
เพราะว่านายคือนาคาจิม่า เคหมอนั่นพูดจบแล้วเดินจากไปดื้อๆ ผมไม่เข้าใจความหมายเลยสักนิดเดียว
.....................................................................
หน้าส่วนตัว
515
