23 พฤษภาคม 2548 19:20 น.
HCL
"สิงห์อมควัน"
(เหมือนจะมีฉันทลักษณ์ซึ่งก็หมายความว่าไม่มีนั่นเอง)
....ต้นเดือนมีสูบได้ มาโบ โล่ไลท์
กลางเดือนไซร้ สูบกรองทิพย์สุดหรู
ล่วงเข้าปลายเดือนสายฝนเย็น สูบได้ แล้วนา
สิ้นเดือนยาเส้นไซร้ สูบไว้ พอมวน.....
คำเตือน:บุหรี่มีควันพิษ เป็นอันครายต่อชีวิต อย่าคิดสูบ
21 พฤษภาคม 2548 10:34 น.
HCL
จำเรียงร้อยถ้อยคำทำอักษร
จำรัสแล้วโคลงนำทำคำกลอน
เวียนอักษรเล่นเสียงสำเนียงตาม
บรรเลงร่ายแพรวพรายรายระยับ
ลองสะดับขับสำเนียงเสียงประสาน
รจนาพาจำรูญจำเริญกานท์
จนกล่าวขานเป็นตำนานสืบสานไทย
หน้าอย่างผมไม่น่ามาแต่งกลอน
เพื่อนๆสอนแถมยังสั่งยืนยันได้
"หน้าอย่างเอ็งเนี้ยหน่ะเหรอกวีไทย
ขอได้ไหมจงออกไปไกลๆตีน"
นั่นปะไร แล้วจะให้ ทำไรดี
เป็นดาราหรือนายแบบดีมั้ยนี่
พิธีกรหรือดีเจก็ดูดี
ว่าแต่ว่าให้กูนี้เป็นอะไร
"กูว่ามึงน่าจะลองไปขายถั่ว
หรือขายตัวขายโอเลี้ยงคงพอไหว
อย่าไปเป็นเลยดารา,กวีไทย
ท่าจะไม่ ได้เรื่อง หน้าอย่างเอ็ง"
อะไรว๊ะจะดูถูกขนาดนี้
กูมีดีไม่ได้แย่อย่างที่เห็น
ยังไงซะก็ยังรักที่จะเป็น
คนที่เห็นถึงคุณค่างานกาพย์กลอน
จึงบรรจงเรียงร้อยถ้อยคำรจน์
วาดสลักบรรพตจรดอักษร
ศิรเศียรบรรจงกรานงานคำกลอน
เพียงขอวอนให้โอกาสหัดกวี
18 พฤษภาคม 2548 18:46 น.
HCL
วันวานเวียน เปลี่ยนผ่าน กาลเนิ่นแล้ว
ช่อดอกแก้ว วางเคียงหมอน เคยนอนหนุน
น้ำค้างพรม พรายพร่างพราว ดาวละมุน
อิงแอบอุ่น อบอุ่นไอ กายซบนอน
ทิวาวาน เวียนวน จนนานเนิ่น
ละหกเหิน คนึงคิด พิจสมร
หากราตรี นี้มีเธอ เคียงข้างนอน
จะขอพร เจ้าจันทรา ดาราดาว
กาลเวลา แห่งเหมันต์ ที่ผันเปลี่ยน
วสันต์เวียน คิมหันวน ต้องทนหนาว
ได้แต่คิด คนึงครวญ หวลเรื่องราว
ของสองเรา ที่ผันผ่าน กาลเวลา
17 พฤษภาคม 2548 19:29 น.
HCL
เพียงสักครั้ง
เพียงสักครา
เวลาเหงา
ขอวอนเฝ้า
ขอเว้าคอย
เลื่อนลอยหาย
ยามรักร้าง
ยามเลือนห่าง
แรมร้างไกล
ยังมีใคร
ยังคอยเคล้า
เฝ้ารอเธอ
..เมื่อเวลาที่สองเราห่างกันไกลนั้น..
..อยากให้เธอยังรู้สึกว่ามีฉัน..
..ใกล้ ๆ เธอ...
16 พฤษภาคม 2548 17:53 น.
HCL
เบาบางจางหาย รักกลายสลายสิ้น
หมดแล้วรวยริน สาปสิ้นก่อนเคย
หวานรักกลับชืด จางจืดสุดเฉลย
รอยกาลเก่าเลย รอยเคยรักคลาย
หน้าส่วนตัว
1447
