18 ธันวาคม 2554 05:53 น.

บทเรียน..ชีวิต

Hathaikarn

ฉันวิ่งเข้าไป..ในหนังสือ
บทเรียนเขียนชื่อ..ว่าคือ “โลก”
ดิน,น้ำ,ป่า,เขา....เงาไม้โบก
เหว,หิน, โสโครก...วิโยคทะเล

ขั้วโลกเหนือ-ขั้วโลกใต้
ทวีปกว้างใหญ่...ใจ หักเห
แยกตัวออกห่าง....อย่างตังเก
ร้องโอ้ละเห่...เร่ไร้ทิศ

แผ่นทวีปเลื่อน...เคลื่อนอีกฝั่ง
มหาสมุทรดุจหวัง..พลังจิต
ทะเลนี้หรือ...คือชีวิต
ดั่งน้ำกรรมสิทธิ์...ทรงฤทธา

คืบ..ทะเล ศอก...ทะเล
คลื่นซัดพัดเพ...เร่ฟันฝ่า
อุปสรรคขวากหนาม..นามชะตา
หรือโชคนั้นหนา...มาถึง..ฉัน

หน้าหนังสือ...สื่อที่สุด
เอเวอร์เรสต์ผุด...จุดใฝ่ฝัน
สองทีนปีนป่าย...ตะก่ายมัน
ดั่งพลอยอำพัน...นั้นหรือไร??

พร้อมกระโดดวิ่ง...ดิ่งบันทึก
เหวรักเหวลึก....กว่าตึกใหญ่
ชื่อ“มาเรียนา”...ค่าวัดใจ
สิบกิโลฯเองไซร้...ในทะเล

ปิดหนังสือ...คือบทเรียน
บางสิ่งที่เขียน...เวียนสรวลเส
ชีวิตจริงยิ่งใหญ่...ใช่ไกวเปล
ที่จะออกร่อนเร่...ลมเพพัด

พร้อมคำสั่ง-หน้าที่
สมุดข้อความนี้..ที่บัญญัติ
เหมือนมีไม้ขึง...ตรึงแล้วมัด
แถบดิ้นสะบัด...ชัด..ไร้ทาง

สูงสุด-ต่ำสุด
ไร้สิ่งสมมุติ...หยุดสรรค์สร้าง
หรือสวรรค์บัญชา...มาจับวาง
แท้จริง..คนต่าง...ช่างคิด..เอง

ชีวิตเป็นของเรา
มนุษย์อื่นเล่า...เฝ้าข่มเหง
ดิ้นร้นต่อสู้...ดูวังเวง
ทุกพจน์บทเพลง...บรรเลง “ชีวิต”

หทัยกาญจน์
๑๘ ธันวาคม พ.ศ.๒๕๕๔				
13 ธันวาคม 2554 11:25 น.

"แสนหวงห่วงดวงใจในดวงตา" กลบทนาคราชแผลงฤทธิ์

Hathaikarn

"แสนหวงห่วงดวงใจในดวงตา"

คนหนาวท้อรอใครให้เทียมเทียบ
หากท้อแท้แพ้เปรียบเหยียบจอมเสียม
หยามใจสาดวาดฝันอันไหม้เกรียม
อาจหมดกรอบกรงเหลี่ยมยอดเยี่ยมคำ

ยามเยื้องคอยหงอยเหงารอเฝ้าพี่
รักฝากผ่านพจน์วจีที่งามขำ
ทำงานขานกานท์ขับรับร้อยนำ
เรียงรักน้องนางร่ำจำร่ายริน

จินต์ร้องรอต่อเติมเสริมภาษา
สร้างภาษิตจินตนาว่าสุขศิลป์
วานสู่สมชมเชยเคยเคียงจินต์
คู่คมใจใคร่ดิ้นสิ้นคำลา

สมคู่ล่องท่องเที่ยวเปล่าเปลี่ยวจิต
ปลดปล่อยใจใกล้ชิดสิทธิ์โหยหา
แสนหวงห่วงดวงใจในดวงตา
น้องดูต่างห่างว่าพาเคียงกัน

เพียงคู่แก้วแวววับประดับร้อย
ประดิษฐ์รักถักถ้อยสร้อยรังสรรค์
สร้างรู้สมคมคู่รู้รำพัน
เรียงรักพจน์บทฝันนิรันดรฯ
 
หทัยกาญจน์
๑๒ ธันวาคม พ.ศ.๒๕๕๔
 
กลบท นาคราชแผลงฤทธิ์จะคล้ายกับกลบทช้างประสานงา(หรืออักษรบริพันธ์)

				
6 ธันวาคม 2554 19:56 น.

กลิ่นมนต์กล มนต์กลอน

Hathaikarn



 อ่านกานท์ถักอักษรกลอนเพียรเขียน
เสียงเรียงร่ำจำเวียนเรียนรินศิลป์
งามตามพจน์รสร่ายสายพิณยิน
ห้วงดวงใจจดจินต์กลิ่นมนต์กล

กาลนานเนิ่นเพลินหลงตรงเช้าเข้า
สายบ่ายย่างบางเบาเฝ้าฝนหล่น
นกผกผินบินโบกโยกตนวน
จ้องมองทิวริวสนยลเยี่ยงเรียง

ดอกออกดวงพ่วงแดดแสดทอดยอด
ราวข้าวร่วงยวงกอดพรอดเพียงเสียง
ทุ่งคุ้งแควแลน้ำสำเนียงเคียง
รับกลับลมห่มเอียงเฉียงธารา

คลื่นครืนซัดพัดเห่เร่หอมกล่อม
ชายทรายหาดวาดล้อมอ้อมภาษา
เมฆเฉกรักปักล้นพ้นวาจา
ร้อยถ้อยบทรจนาพาชื่นคืน

หทัยกาญจน์
๖ ธันวาคม พ.ศ.๒๕๕๔
กลบทอักษรสังวาส แต่ละวรรคคำที่ ๑-๒ สัมผัสสระ 
และคำที่ ๗-๘ สัมผัสสระ				
4 ธันวาคม 2554 17:03 น.

@@@"คิดถึงพ่อ"@@@

Hathaikarn

มองดูดาวดวงหนึ่งคิดถึงพ่อ
น้ำตาคลอคอยคืนตื่นตอนค่ำ
สิบเก้าปีนี้ผ่านวารวันนำ
คือ...ทรงจำจดนั้นครั้นวัยเยาว์

ฟังปู่ย่าตายายคลายคิดถึง
ว่าชายหนึ่งนั้นเลี้ยงดูแลเจ้า
เฝ้าฟูมฟักทะนุถนอมกล่อมตอนเมา
ณ เรือนชานบ้านเก่าข้างเตาไฟ

เพียงโรคร้าย,มลาย,สลายร่าง
ทุกสิ่งอย่างยอดรักหักมอดไหม้
เหลือเพียงภาพทาบกรอบปลอบดวงใจ
กับกระดูกปลูกไว้ในเจดีย์

หากพ่อมองจ้องอยู่ดูลูกรัก
ลูกขอกราบราบตักตามวิถี
พร้อมมาลัยใจร้อยสร้อยมาลี
และมอบพจน์บทกวีนี้แด่คุณ

คำสัญญาว่าดีแทนศรีศักดิ์
จะธำรงคงหลักปักเกื้อหนุน
เป็นคนดีศีลธรรมนำค้ำจุ้น
ให้สมน้ำนมอุ่นคุณข้าวปลา

จะไม่ลืมเลือนจำคำพ่อสอน
ที่เคยร้องร่ำกลอนย้อนห่วงหา
หลับเสียเถิดเกิดใหม่ให้หวนมา
ทั้งชาตินี้ชาติหน้าข้าทดแทนฯ...

หทัยกาญจน์
๔ ธันวาคม พ.ศ.๒๕๕๔				
4 ธันวาคม 2554 11:14 น.

"พระภูมิพลเอกองค์กษัตรา"

Hathaikarn

"พระภูมิพลเอกองค์กษัตรา"

พระภูมินทร์ปิ่นเกล้าชาวประชา 
พระบุญญาบารมีศรีสยาม
พระเกียรติเฟื่องเลื่องลือระบือนาม
พระมิ่งขวัญนั้นงามท่ามผองชน

พระทรงฤทธิ์สถิตในดวงใจราษฎร์
พระทัยหยาดห่วงใยไทยทุกหน
พระกรณียกิจพิศยินยล 
พระภูมิพลเอกองค์กษัตรา
 
ขอพระองค์ทรงพระเจริญ 
ด้วยเกล้าด้วยกระหม่อม ขอเดชะฯ
ข้าพระพุทธเจ้า นามปากกา หทัยกาญจน์ ประพันธ์
๔ ธันวาคม พ.ศ.๒๕๕๔				
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟHathaikarn
Lovings  Hathaikarn เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟHathaikarn
Lovings  Hathaikarn เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟHathaikarn
Lovings  Hathaikarn เลิฟ 0 คน
ไม่มีข้อความส่งถึงHathaikarn