15 กุมภาพันธ์ 2555 05:30 น.
Hathaikarn
จะ.....หญิงชายหมายชั่วนั่นทั่วถึง
จะ.....ระบุเฉพาะหนึ่งมิซึ่งได้
จะ.....เลวร้ายคล้ายวจีหรือดีไป
จะ.....อะไรล้วนมนุษย์ปุถุชน
จะ.....เริ่มรักหักสวาทพลั้งพลาดฝัน
จะ.....เลิกกันก่อเกิดประเสริฐผล
จะ.....ทนทุกข์ทรมานร้าวร้านตน
จะ.....ผจญทุกวิบัติสาหัสกรรม
จะ.....เรียนผูกปลูกรักหรือหักแก้
จะ.....ใช่ตัวมัวแท้หรือแค่ขำ
จะ.....ดีเลวเหลวแหลกหรือแดกคำ
จะ.....ชอกช้ำชั่วช้าหรือลาเลว
จะ.....ร่ายศาสตร์วาดศิลป์ก็สิ้นคิด
จะ.....บ่นพร่ำเพ้อจิตพินิจเหว
จะ.....เรียงร้อยถ้อยเขียนดุจเทียนเปลว
จะ.....ดีเลวล้วนใช่จิตชวนคิดเอย
******************
บทส่งท้าย
ใครจะดี ดีที่สุด ประดุจแก้ว
ใครจะแวว วาววับ น่าจับเผย
ใครจะสวย รวยความหวาน น้ำตาลเปรย
ใครจะเชย ชมแก้วร้าว คงหนาวใจ
หทัยกาญจน์
14 กุมภาพันธ์ 2555 06:56 น.
Hathaikarn
สุขสันต์วันวาเลนไทน์
คือวันอะไรใจแต้มสี
ชมพูดูเปล่งเปรียบแดงมี
คงเป็นวันดีๆอีกหนึ่งวัน
หากนี้คือวันแห่งความรัก
ขอให้ใครทายทักจักสุขสันต์
มีคู่ครองเคียงตนจนนิรันดร์
ตลอดความใฝ่ฝันนั้นเป็นจริง
ขอให้คนโสดโสดนั้นได้คู่
และร่วมกินอยู่รู้ทุกสิ่ง
ขอให้คนมีคู่รู้แอบอิง
และเป็นยอดยิ่งพริ้งดวงใจ
มอบความรักทักทายให้แก่กัน
ทุกสิ่งอย่างนั้นอันสดใส
มีความสุขสมดั่งหวังสิ่งใด
สมเจตนาพาไปสมใจเทอญฯ...(วาเลนไทน์)
หทัยกาญจน์
๑๔ กุมภาพันธ์ พ.ศ.๒๕๕๕
12 กุมภาพันธ์ 2555 22:15 น.
Hathaikarn
ระบายป้ายกานท์....สาส์นอักษร
ระบายป้ายกานท์....สาส์นอักษร
จารจรดบทตอน....กลอนงามสม
ฉันลักษณ์หลักคำ...นำชิดชม
ภาษาอารมณ์.....คมจับจินต์
ระทมขมเศร้า..เหงาอกหัก
สมรสสมรัก...ถักทอศิลป์
ขีดวาดปาดฟ้า...มาจรดดิน
ศาสตร์ส่ายร่ายริน....กวินคำ
ต่างตนชนต่าง....พร่างพรมเขียน
หลายรสบทเรียน...เพียรจนค่ำ
กวีวจีขาน...กานท์ลำนำ
สำเนียงเสียงต่ำ...จำอ่านไป
สูงหนักชักเบา...เฝ้าบางช่วง
หลายหนกลลวง...ห่วงหลับใหล
หลากคำนำทัก....ประจักษ์ใจ
ยื้อแย้งแจ้งนัย..ถึงใครกัน
บางเอื้อยเฉื่อยหลับ..พับหลายตื่น
อรุณอุ่นพื้น...คืนสุขสันต์
ดารามากมาย...กระต่ายจันทร์
ต่างร่ำรำพัน...กันทุกครา
จิตนาพาที...กวีไซร้
ดำรงคงไว้...ในคุณค่า
กาพย์กานท์สาส์นคำ...ล้ำวิทยา
ศิลปะภาษา...ข้าเชื้อไทย
หทัยกาญจน์
26 มกราคม 2555 11:27 น.
Hathaikarn
"แสงดาวแห่งกวี"
ดาวส่องแสงแห่งกวีที่ปลายฟ้า
สาดสวยสดงดงามตาข้าถวิล
ระยิบแพรวแวววับประดับจินต์
ลอยเที่ยวล่องท่องบินทั่วดินแดน
ดังกวีที่ร่ายรินศิลป์และศาสตร์
อิสระร่ำทุกบาทวาดหมื่นแสน-
อักขระปะอักษรกลอนกลแกน
ตามแบบผังดังแผนแล่นลงคำ
ดาวกวีที่ปลายชายขอบคุ้ง
ของขอบฟ้าฝากรุ้งร้อยงามขำ
ถ้อยแสงสีมณีเด่นเช่นแสงธรรม
จากแดนดินจินต์ล้ำเลิศกวี
หทัยกาญจน์
๒๖ มกราคม พ.ศ.๒๕๕๕
15 มกราคม 2555 17:53 น.
Hathaikarn
น้อมรำลึก “พระคุณครู” ผู้สอนสั่ง
สร้างดวงใจ ให้ความหวัง ยังศึกษา
ครูส่งศิษย์ ถึงฝั่งฝัน อันตรึงตรา
พร้อมสติ ผลิปัญญา วิชาชาญ
จนเติบใหญ่ ได้อยู่ดี เป็นศรีสุข
เพราะคุณครู ผู้ปลอบปลุก เปรียบประสาน
ประสิทธิ์สอน สั่งและสม ประสบการณ์
ในวัยเยาว์ ในวันวาร “ครู” วันนี้
คือพ่อพิมพ์ แม่พิมพ์ ยิ้มของชาติ
คือผู้สอน ศิลปศาสตร์ วาดสดศรี
คือผู้สร้าง สรรค์บุคคล บนความดี
คือผู้นำ ธรรมวิถี ชีวีมนุษย์
คือเรือจ้าง สร้างลูกศิษย์ สู่ฝั่งฝัน
คือแสงทอง ของตะวัน อันพิสุทธิ์
คือแสงจันทร์ วันเพ็ญ เด่นสมมุติ
คือคุณครู ผู้จุด ผุดแสงเทียน
“คนเป็นคนเพราะคนมีครู ครูเป็นครูเพราะครูมีธรรม”
หทัยกาญจน์
๑๕ มกราคม พ.ศ.๒๕๕๕
หน้าส่วนตัว
2971
