2 พฤศจิกายน 2554 18:38 น.
Hathaikarn
กรีนแมมบ้า มากับน้ำ
สัตวแพทย์ย้ำ นำประกาศ
พิษภัยมันร้าย หมายอาฆาต
เลื่อยอาละวาด อาจฆ่าเรา
มีสิบห้าตัว ครอบครัวยก
พร้อมสู้รู้ฉก ชอกช้ำเศร้า
ไหนน้ำไหนงู โปรดดูเอา
มันมายกเล้า เฝ้าจับตา
ในย่านปากเกร็ด เด็ดเมืองนนท์
งูเขียวซุกซน ปนน้ำหนา
ถ้าถูกมันกัด รัดชีวา
ตายในเวลา เสี้ยวนาที
ใครพบตบตี ขยี้ฆ่า
ให้มันมรณา อย่างเร็วรี่
รวมลูกรวมแม่ แย่สิ้นดี
สุดท้ายหมายนี้ มีเพื่อเตือน
12.18น.@js100radio ทีมสัตวแพทย์แจ้งเมื่อคืนนี้ (2พ.ย.)งูพิษนำเข้าGreen Mamba มีพิษร้ายแรง 15ตัวหลุดจากบ้านถูกน้ำท่วมย่านปากเกร็ด อาจหลบตามต้นไม้ หากพบเห็นงูสีเขียว(ตัวพ่อ-แม่)ขนาดเท่างูจงอางยาว2ม.และลูก 13 ตัวยาว 1ม.ให้กำจัด แต่ให้ระวังถูกฉกเพราะดุร้าย มีพิษถึงตายได้สัตวแพทย์เตือนให้ระวัง !! พบเห็นงูGreen mamba โทรฯ 1362 หรือ จส.100 ที่สายด่วน 02-711916
2 พฤศจิกายน 2554 14:06 น.
Hathaikarn
เขียนจากสายฝน...ที่หล่นซ้ำ
เขียนจากวิบัติกรรม...กระหน่ำข้า
เขียนจากพลังหวัง...ทั้งน้ำตา
เขียนจากจิตศรัทธา...ที่พร่าเลือน
เขียนจากมนุษย์...มุ่งจุดหมาย
เขียนจากความตาย...ต่างย้ายเคลื่อน
เขียนจากชีวิตจริง...จึงทิ้งเรือน
เขียนจากภาพของเพื่อน...พร่ำเตือนเรา
เขียนจากเต็นท์ข้างถนน...ของคนโศก
เขียนจากความวิปโยค...ย้ำโลกเศร้า
เขียนจากคุ้งน้ำวน...จนว่างเปล่า
เขียนจากความหงอยเหงา...เงียบยาวนาน
เขียนจากห้วงนที...ที่ยังฝัน
เขียนจากสายธารนั้น...มันพลัดบ้าน
เขียนจากเรื่องของคน...มิทนทาน
เขียนจากความหยาบกร้าน...เกินค้านขัด
เขียนจากฟ้าลงโทษ...พิโรธดิน
เขียนจากศาสตร์ร่ายริน...ศิลป์กวัด
เขียนจากตัวอักษร....ก่อนถูกซัด
เขียนจากความโกรธจัด..พลัดเจียนตาย
เขียนจากจิตมนุษย์...ที่ผุดหวัง
เขียนจากแรงพลัง...มิยั้งหาย
เขียนจากวินาที...ที่อันตราย
เขียนจากห้วงธารสาย...ที่ว่ายวน
เขียนจากกำลังใจ...ไม่ทอดทิ้ง
เขียนจากของทุกสิ่ง....ยิ่งก่อผล
เขียนจากช่วงชีวิต...ของจิตตน
เขียนจากเพียงหนึ่งคน...จนปวดใจ
เขียนจากความหมองหม่น...ของชนทั่ว
เขียนจากความมืดมั่ว...มันรั่วไหล
เขียนจากน้ำมากหลาก....ที่พรากไกล
เขียนจากเสี้ยวฤทัย...ที่ไหวหวั่น
เขียนจากห้วงความทุกข์...สุขที่เห็น
เขียนจากน้ำกระเซ็น...เช่นภาพฝัน
เขียนจากมิตรน้ำใจ...ไม่ทิ้งกัน
เขียนจากความตื้นตัน...ลั่นกมล
เขียนจากเรื่องวันนี้...ที่เล่าผ่าน
เขียนจากบทบาทกานท์...สาส์นน้ำล้น
เขียนจากน้ำเอ่อท่วม..อ่วมทุกคน
เขียนจากประชาชน...บนน้ำนอง
๒ พฤศจิกายน พ.ศ.๒๕๕๔
1 พฤศจิกายน 2554 18:25 น.
Hathaikarn
แสงสีเหลืองเรืองรอง...ของอรุณ
ตะวันออกแดดอุ่น...ละมุนหวาน
กาสะลองบิดพลิ้ว...ปลิวร่วงบาน
ดอกสีขาวพราวจาร...ผ่านตามลม
สายลมเอื้อยเฉื่อยเย็น....เด่นพิสุทธิ์
ดอกปีบโปรยประดุจ...ดาวผสม
ผลิร่วงบานลานดิน...สินธุ์น่าชม
ฤดูหนาวน่าภิรมย์...กมลจินต์
ความทรงจำจิตนี้...ที่แห่งหนึ่ง
ริมแม่ปิงอิงแอบซึ้ง...คะนึงถิ่น
ดอกปีบโปรยโรยร่วง...พ่วงระริน
ลงในห้วงธาราสินธุ์....บินโบกลง
ความคิดถึงจึงจด...บทกลอนกานท์
ฝากปีบแย้มแซมบาน...สื่อสารส่ง
ช่อดอกไม้ไพรงาม...นามยืนยง
“กาสะลอง”ปลิวเยี่ยงหงส์...ตรงข้างเธอ
ทุกฤดูรู้เวียน...หมุนเปลี่ยนผ่าน
ตามเวลาห้วงกาล...ขานเสนอ
กาสะลองพฤศจิกา....คราพบเจอ
จึงโรยร่วงห่วงละเมอ...เพ้อถึงกัน
๑ พฤศจิกายน พ.ศ.๒๕๕๔
1 พฤศจิกายน 2554 13:30 น.
Hathaikarn
ยินเพลง “ครวญ”คะนึง....นึกถึงฝั่ง
ริมสายชลเฉกหวัง...ตะวันส่อง
สาดกระทบกลบน้ำ....ฉ่ำเรืองรอง
กำมะหยี่ลิบหรี่ผ่อง....ผุดกลางชล
หลังตะวันชิงพลบ...สงบแสง
ฟ้าสีส้มอมแดง....แจ้งห้วงหน
เรือลำน้อยคอยนาน..ธารวกวน
จนฟ้ามืดจืดหม่น...คนเฝ้ารอ
แสงลิบหรี่ที่ดาว...พราวกระพริบ
เปรียบความฝันฝั่งไกลลิบ...ลับแล้วหนอ
กับความหวังดั่งดาวน้อย...น้ำตาคลอ
ห้วงฟากฟ้านภาขอ...” ครวญ”กลับมา
ร่ำร้อง “ครวญ” คะนึง...ถึงเสมอ
ว่ายังรอรับเธอ...ละเมอหา
ริมท่าน้ำฝั่งชล....จนตรึงตรา
ถึงคนดีที่จากลา...ว่าฉันรอ
๓๑ ตุลาคม พ.ศ.๒๕๕๔
31 ตุลาคม 2554 19:52 น.
Hathaikarn
มองต้นไม้ใบหญ้า
มองธาราปลาแหวกว่าย
มองฝนหล่นพร่างพราย
มองถุงทรายชายระเบียง
มองนกที่ผกผิน
มองเครื่องบินยินแค่เสียง
มองเรือเอื้อสำเนียง
มองคนเถียงเคียง”ทะเลาะ"
มองควายชายถนน
มองคำบ่นคนติดเกาะ
มอง”ข้าวคราวจำเพาะ”
มองปากเปราะฉอเลาะกัน
มองมุงถุงยังชีพ
มองจับจีบกลีบเป็นชั้น
มองของกอง”แบ่งปัน”
มองโจษจันนั่น”น้ำใจ”
มองเสื้อเสื่อต่างสี
มองทีวีมีเรื่องใหญ่
มองย้อนละครไทย
มองเห็นไหม?ว่า”ไม่มี”
มองหลังครั้งวิบัติ
มองคลื่นซัดพัดทุกที่
มองแล้วแก้วว่าดี
มองชีวีนั้นมีธรรม
มองปลงคงดวงจิต
มองชีวิตคิดสูงต่ำ
มองเห็นเช่นเวรกรรม
มองเตือนย้ำจำจนตาย
มองฟ้าคราหลังฝน
มองยอดสนบนทางสาย
มองลมพัดห่มทราย
มองวัวควายชายไถ่นา
มองฉัน “สันติสุข”
มองปลอบปลุกไฟลุกจ้า
มองแสงแจ้งนัยน์ตา
มองปัญหาพาก้าวเดิน
มองนึกอนาคต
มองปรากฎบทสรรเสริญ
มองฝันนั่นจำเริญ
มองเพลิดเพลิน"เผชิญมัน"
มองว่า"ศรัทธา"แกร่ง
มองเห็นแสงแจ้ง"สุขสันต์"
มองเพ็ญเด่นคืนจันทร์
มองตะวันฉันว่า”ผ่าน”
มองจำธรรมชาติ
มองแล้ววาดปาดลงสาส์น
มองโลกโศกจดจาร
มองวันวารจนวันนี้
มองไกลในโลกหล้า
มองนภาฟ้าเปลี่ยนสี
มองหมึกหม่นฤดี
มองว่ามี"สีชมพู"
มองรักประจักษ์แจ้ง
มอง"ฟ้าแดง" "ฟ้าเหลือง"อยู่
มองคำย้ำพรั่งพรู
"มองแบบครูคือบทเรียน"
๒๘ ตุลาคม พ.ศ.๒๕๕๔
หน้าส่วนตัว
1597
