24 ธันวาคม 2547 22:33 น.
hallelujah
ลายสือไหววิเวกสะท้านวิญญาณ
ร้อยเรียงอักขระเล่าขานถึงพิมานสุขา-
วดีที่มาดหมายจากจิตอุรา
ขอฝากชีพชีวาไว้ในกระดาษจดจาร
ชีพนี้สั้นนักจักม้วยหาย
ยินสดับเสียงกระซิบแห่งความตายอันพิสุทธิ์ศานติ์
แดนฤดีอันหวังกังสดาล
ก้องกึกอึกทึกในดวงมานแห่งชีวิต
จักฝากดวงชีวีแห่งมนุษย์ผู้หนึ่ง
จารจดลงพิภพซึ่งหวังลิขิต
จากเลวทรามร้ายเหลวจะนิรมิต
กลับสู่ภาวะพิสิทธิ์อันงามงด
ณ ขณะฯ คงทำได้เพียงเท่านี้
ถ่ายดวงชีวีลงกระดาษด้วยหมด-
จดซึ่งความงามอันระชด
หวังจะงอกเงยงามงด ณ อนาคตกาล
....................
สิ้นลายสือไหวสะท้อนชะอ้อนชีวิต
สิ้นความมุ่งหมายลิขิตอันสุขสนาน
สิ้นแรงลมขับแห่งวิญญาณ
สิ้นภพจักรวาลเดือนดาริกา.
18 ธันวาคม 2547 23:18 น.
hallelujah
ช่วงหนึ่งแห่งนาฬิกาชีวิต
ละลิ่วลมลูบไล้หัวใจข้าฯ
ลอยพัดมาพรมชีวิตให้สดใส
จากที่ซึ่งหนึ่งนั้นอันแสนไกล
คล้ายประโลมปลอบใจให้วิญญาณ์
ข้าฯก้าวล่วงผ่านช่วงแห่งชีวิต
คล้ายดังฝันนฤมิตระริกร่า
ที่ข้าฯเคยฝันใฝ่ในเยาวรา
หากนี่คือชีวาในวันจริง
ที่เคยกลัว ก็หาไม่ ใจไม่หวั่น
ที่เคยฝัน ก็ดังฝัน ช่างเพริศพริ้ง
ที่เคยหน่าย ก็หาหน่าย แปลกใจจริง
คล้ายคือสิ่งอันวิเศษจากแดนไกล
(แดนไกลอันใฝ่และฝันหา
สถานอันดารากระพริบไหว
สถานอันระดะแก้ววะแววไว
สถานอันปกใจให้งามงด
แดนซึ่งมีอยู่แต่ในฝัน
หากแต่ความจริงนั้นช่างเท็จปด
เพราะความจริงแห่งปัจจุบันไม่งามงด
ช่างกำสรดแหลกเหลวและเลวร้าย)
ข้าฯผ่านช่วงแห่งนาฬิกาชีวิต
จากวัยเด็กกระจิริดน้อยนิดหลาย
หัตถ์พระเจ้าพลิกนาฬิกาทราย
แล้วความหมายก็เติบสู่การผลิบาน
สู่วัยแห่งการรังสรรค์ซึ่งความหมาย
จะเกี่ยวฟ้าดารารายพิสุทธิ์ศานติ์
ประจงเก็บกรวดทรายแห่งรัตติกาล
แต้มดอกฟ้าลดามาลย์ให้หวานระชด
สรรค์อุดมคติให้เติบงาม
ฟาดความร้ายเลวทรามให้พ่ายหมด
กอบทิพย์ใส่พฤกษพรรณให้งามงด
เพื่อเติบใหญ่ในอนาคตอันอุดม
(ท่านล่ะ หมายมาดซึ่งสิ่งใด
ที่ทำแล้วดวงใจจะสุขสม
ที่ทำแล้วดอกไม้ในอุดม-
คติบานชวนชมพิสุทธิ์ใจ)
ละลิ่วลมลูบไล้หัวใจข้าฯ
ดาริกาส่องระยิบกระพริบไหว
เป็นตัวแทนจากมิ่งมิตรสนิทใจ
ผู้ห่างไกลจากโพ้นฟ้าหล้าชีวิต
....................
ช่วงหนึ่งแห่งนาฬิกาทราย
จะเสกสรรค์ความหมายอันพิสิทธิ์
มนุษย์มีเวลาเพียงน้อยนิด
จะรังสรรค์กรรมนฤมิตจากตนตัว
5 ธันวาคม 2547 22.35 นาฬิกา
18 ธันวาคม 2547 23:16 น.
hallelujah
กลบทของคนบ้า
ใครใคร่บ้า บ้า
คนบ้ามีออกดาษดื่น
ใครไม่อยากบ้า ก็ไม่ต้องบ้า
เพราะที่ท่านทำอยู่ มันก็บ้า เสียเต็มตื่น
ท่านไม่รู้ตัวหรอก ว่าท่านนั้นบ้า
และท่านก็ไม่รู้หรอกว่า คนที่ท่านว่าว่าบ้า นั้นดีเป็นหมื่น
คนบ้าในสายตาท่าน คือคนดี ไม่ได้บ้า
แต่เพราะท่านบ้า เลยไปว่าว่าเขาบ้า ช่างน่าสะอื้น
วอนท่านให้ตื่นจากบ้า
แล้วมาเป็นคนบ้า ในสายตาคนอื่น
เราเป็นคนดี ไม่ได้บ้า
ไม่ต้องไปกลัวพวกบ้าๆ จะว่าว่าเราบ้า อย่าตกตื่น
เรารู้ตัวว่าดี ไม่ได้บ้า
ปล่อยให้ไอ้พวกที่หลงตัวว่าดี แต่ที่แท้นั้นบ้า หน้าระรื่น
รอให้มันไปลงนรก เพราะความบ้า
ทุกข์ร้อนทรมาทุกวันคืน
เอ้า!!! ความบ้าจงเจริญ
(กลบทของคนบ้า คนที่ไม่บ้าจะอ่านไม่รู้เรื่อง)
หน้าส่วนตัว
1762
