17 กันยายน 2546 23:59 น.
hallelujah
ทุกขณะคือวันอันมืดมน
ทิ้งขว้างมิสืบค้นหาคุณค่า
เคลื่อนวนคล้ายวงเข็มนาฬิกา
คอยสักครามีคนชี้หนทาง
อาบไอแดดเหม่อมองละอองฟ้า
เพราะรู้ว่าช่วงวัยยังไกลห่าง
วันนี้ที่มาเยือนจึงเลือนลาง
ปล่อยวันอันเปล่าร้างให้ผ่านไป
ล่วงเวลามากมายได้พ้นผ่าน
จนพลาดการเริ่มต้นหนทางใหม่
คล้ายมิอาจคว้าดวงตะวันไกล
ลอยลับในครรลองของเวลา
คือวิถีวันเวลาอันสับสน
คนหนึ่งคนไม่ใส่ใจไร้คุณค่า
ช่วงวัยได้ทบซ้อนมิย้อนมา
คอยเวลาผ่านพ้นจนจำใจ
16 กันยายน 2546 01:37 น.
hallelujah
ฉันมองปลาทอง
แก้มป่องบวมตุ่ย
ว่ายน้ำดุ่ยดุ่ย
แก้มตุ่ยทั้งวัน
แม้ยามหลับปุ๋ย
ก็ตุ่ยอย่างนั้น
ตุ่ยได้ทุกวัน
แม้ฝันละเมอ
เห็นแล้วนึกถึง
คนึงพร่ำเพ้อ
ฉันคิดถึงเธอ
เสมอทุกวัน
แม่สาวแก้มตุ่ย
หลับปุ๋ยใฝ่ฝัน
ฝันถึงใครกัน
ใช่ฉันไหมเธอ
ฝันถึงฉันหน่อย
อย่าปล่อยคอยเก้อ
เดี๋ยวแช่งนะเออ
ให้เธอแก้มบวม(ตุ่ยยยย ยิ่งกว่าเดิม)
14 กันยายน 2546 16:47 น.
hallelujah
ฉันนั่งอยู่เดียวดาย
หันมองรอบกายไม่มีสิ่งที่เคยเห็น
มันคลาดเคลื่อนจากสิ่งที่เคยเป็น
ฉันไม่รู้ควรจะทำเช่นไร
ไม่มีเธออยู่เคียงข้าง
ฉันอ้างว้างหนาวเหน็บเป็นไหนๆ
เมื่อวันนี้ไร้ซึ่งแรงใจ
ฉันไม่รู้ควรจะทำเช่นไรดี
13 กันยายน 2546 22:26 น.
hallelujah
21 นาฬิกา 56
เม็ดน้ำใสทิ้งตัวตกจากฟากฟ้า
ลงกระทบบนหน้าปัดนาฬิกา
แตกกระเด็นกระทบหน้าที่หม่นมัว
เขาแหงนหน้าขึ้นมองนภากาศ
เมฆครึ้มดำดาดาดแลสลัว
วางดอกไม้ช่อใหญ่ไว้ข้างตัว
เมฆขมัวฟ้าขมุกฝนคมำ
จากเม็ดน้อยปรับเปลี่ยนเป็นห่าใหญ่
บรรยากาศทั่วไปดูชุ่มฉ่ำ
ต้นไม้ใหญ่ใบหนาถูกกระทำ
ด้วยเม็ดน้ำแสนหยดตกรดมา
ไม่ต้องหรอก...ขอบใจนะฟ้าเจ้า
ไม่ต้องเศร้าปลอบใจเป็นเพื่อนข้า
หยาดน้ำฝนหล่นผสมหยาดน้ำตา
เธอคนนั้นคงไม่มา...สัญญาลวง
10 กันยายน 2546 23:07 น.
hallelujah
ดวงดาวดาดเดื่อน
ดวงเดือนโดดเดี่ยว
ดูเดือนดวงเดียว
โดดเดี่ยวเดียวดาย
ยามเดียวดายตาฉันหมายที่ปลายฟ้า
ดวงดาราพรายพริ้มกระหยิ่มแสง
ในขณะที่ดวงเดือนเหมือนอ่อนแรง
ได้เพียงแต่ทอแสงอย่างอ่อนเบา
เกิดอะไรขึ้นหรือปล่าวเจ้าดาวเอ๋ย
เจ้ากระทำเหมือนเยาะเย้ยเจ้าเดือนเหงา
เจ้าดวงเดือนจึงทอแสงอย่างแผ่วเบา
ได้เพียงยิ้มอย่างหม่นเศร้าเหงาดวงใจ
ไม่มีใครคอยปลอบโยนยามเหงาหงอย
ไมีมีใครที่จะคอยเอาใจใส่
ไม่มีใครให้ความรักความห่วงใย
ไม่มีใครไม่มีใคร...ไม่มีใคร
หน้าส่วนตัว
880
