5 ตุลาคม 2546 23:00 น.
hallelujah
ขอขอบคุณบทกลอนอันหวานชื่น
ให้ทุกคืนของฉันนั้นสุขสันต์
ขอขอบคุณความห่วงใยที่ให้กัน
สิ่งเหล่านั้นทำให้ฉันหลับฝันดี
แต่จะดีกว่าไหมถ้าจะบอก
คำพูดออกจากปากของเธอนี้
บอกความรักความห่วงใยที่เธอมี
ฉันคนนี้คงฝันดียิ่งกว่าเดิม
5 ตุลาคม 2546 22:58 น.
hallelujah
ฉันเป็นเพียงผู้ชายคนหนึ่ง
ผู้ซึ่งรักเธอเสมอเหมือน
เธอผู้เป็นดั่งดวงเดือน
แต่มิเคยลับเลือนจากดวงใจ
แต่ฉันเป็นผู้ชายขี้อาย
มิกล้าเอ่ยใจหมายอย่างมิไหว
จึงได้แต่เขียนกลอนส่งให้เธอไป
ขอให้เธอรับรู้ความในใจของ...ผู้ชายขี้อาย
5 ตุลาคม 2546 03:51 น.
hallelujah
ชีวิตเหมือนรถประจำทาง
ที่จอดรับสิ่งต่างๆทั้งเก่าใหม่
คนคุ้นเคย คนแปลกหน้า ใครต่อใคร
ที่เข้ามาเติมเต็มให้กับตัวเรา
ในบางวันที่คนเยอะแน่นขนัด
รถติดขัด,คนก็แน่นเข้ารุมเร้า
อาจเป็นวันที่ยุ่งเหยิงพาลให้เศร้า
ให้ตัวเราเหนื่อยหน่ายเพลียหัวใจ
หรือบางวันที่คนน้อยรถโล่งว่าง
ให้รู้สึกอ้างว้างเป็นไหนๆ
ทำให้เรารู้สึกเหงาหัวใจ
ไม่มีใครก้าวเข้ามาให้วุ่นวาย
เราไม่รู้ว่าวันไหนรถจะว่าง
เราไม่รู้ข้างหน้า ทางจะติดไหม
เราไม่รู้ว่าเราจะเจออะไร
ฉะนั้นจงเตรียมใจ ก่อนออกรถ
5 ตุลาคม 2546 03:05 น.
hallelujah
เป็นความงามของความลวงที่กลวง - โศก
ที่กลาดเกลื่อนเบือนให้โลกต้องโศกสันต์
คือความลวงที่คงอยู่คู่คืนวัน
ฉาบความงามให้ตัวนั้นมั่นจีรัง
เป็นสมัยที่ความจริงนั้นนิ่งน้อย
อีกค่อยๆถูกมนุษย์นั้นขุดฝัง
เพราะรู้สึกว่าความจริงน่าชิงชัง
จึงหันหลังแล้วกลบฝังทั้งเป็นๆ
แล้วยึดมั่นในความลวงเป็นที่ตั้ง
แล้วฉาบหน้า - ฉาบหลังให้ดังเด่น
เบือน - ทับ - กลบ - ลบ - บิด - ปิด - ซ่อนเร้น
ให้โลกเห็นเพียงความงามที่ลวง - จริง
โลกจึงเศร้าโศกสร้อยละห้อยไห้
ให้กับความเป็นไปของสรรพสิ่ง
เมื่อยุคนี้เป็นสมัยไร้ความจริง
น้ำตาโลกทอดตัวทิ้งให้สิ่งลวง
4 ตุลาคม 2546 01:05 น.
hallelujah
เพียงชีวิตที่ยังคงดำรงอยู่
เพียงได้รับเพียงได้รู้ความเคลื่อนไหว
เพียงยังมีเสียงเต้นตึกของหัวใจ
เพียงแค่ได้มองเห็นแม้พร่าเลือน
แม้ว่าวัยจะอยู่ใน ไม้ใกล้ฝั่ง
แม้แผ่นหลังจะงุ้มงอ ไขข้อเฝื่อน
แม้ความจำจะลดถอยค่อยๆเลือน
แม้ริ้วรอยจะเกลื่อนเกลื้อนตามริ้วกาย
แม้ว่ากายจะอ่อนโรยละโหยแห้ง
แม้เรี่ยวแรงจะลดถอยค่อยหดหาย
แม้ดวงหน้าจะยับย่นด้วยริ้วลาย
แม้ความตายเขยิบกายมาตามวัย
ขอแค่เพียงเห็นลูกหลานมีความสุข
ขอพวกเขาอย่ามีทุกข์มารุกไล่
ขอพวกเขามีรอยยิ้มที่สดใส
ขอพวกเขาเจริญวัยเป็นคนดี
แม้พวกเขาอาจลืมว่าฉันยังอยู่
ไม่รับรู้ไม่ดูแล ไอ้แก่ คนนี้
แม้ลูกหลานไม่ใส่ใจไม่ใยดี
ฉันคนนี้ก็จะบอก ไม่เป็นไร
หน้าส่วนตัว
1689
