19 กันยายน 2546 04:04 น.
hallelujah
ในยามที่คนดีนั้นมีทุกข์
จนไม่คิดมองความสุขที่มาหา
ทิ้งตัวจมอยู่ในห้วงความโศกา
ปล่อยเวลาหมดไปอย่างเลื่อนลอย
อีกนานไหมที่จะเศร้าอยู่อย่างนี้
โถ่ ! คนดีตื่นเถิดอย่ามัวหงอย
อย่ามัวโศกอย่ามัวเศร้าอย่างเลื่อนลอย
อย่ามัวเหงาอย่ามัวหงอย เปิดตาดู
จะเศร้าไปทำไมหือ? คนดี
ชีวิตนี้ยังมีสุขรออยู่
ใจเธอหม่นจนเธอไม่อยากรับรู้
มิหมายดูหาความสุขที่มากมาย
ขอเพียงเธอทิ้งความเหงาความเศร้าสร้อย
เพียงเธอปล่อยทิ้งมันไปจากใจหมาย
เอนกายลงพักผ่อนให้ใจสบาย
ยิ้มทักทายรับความสุขที่มาเยือน
18 กันยายน 2546 23:28 น.
hallelujah
ในความฝัน...คงเป็นวันที่สวยงาม คิดอะไรก็ตามก็คงเป็นจริง
ฝันที่สดใส...คงเป็นดังใจได้ทุกสิ่ง คิดแล้วเป็นจริง...ฝันดี
กับตัวฉัน...คงเป็นวันที่เหลวแหลก เพราะฉันไม่ได้แยก ความฝัน-ความจริง
ได้เพียงแต่ฝัน...ไม่คิดจะทำให้เป็นความจริง เหมือนกับทิ้งทุกสิ่ง...ฝันร้าย
คนทุกคน...ก็มีสิทธิฝัน แต่ฝันอย่างเดียวเท่านั้นมันไม่ได้
ฝันแล้วต้องทำ...ทำตามใจที่ฝันลงไป ฝันที่ยิ่งใหญ่...ก็คงไม่ไกลเกินมือเธอ
ทุกสิ่งนั้น...เพียงรอวันที่เธอจะทำ ตั้งมั่นนำกำลังที่ใจของเธอ
แม้เหนื่อยและท้อ...ขอเพียงอย่าฝันละเมอ ทำตามฝันที่เธอตั้งใจ
18 กันยายน 2546 00:32 น.
hallelujah
ทุกสรรพสิ่งนั้น
ล้วนมีวันดับสลาย
ห่วงโซ่แห่งความตาย
ยากจะคลายให้หย่อนลง
มันเป็นธรรมสัจ
ที่กอดรัดยากปลดปลง
เที่ยงแท้มั่นแน่คง
ปล่อยวางลง...ยอมรับธรรม
17 กันยายน 2546 23:59 น.
hallelujah
ทุกขณะคือวันอันมืดมน
ทิ้งขว้างมิสืบค้นหาคุณค่า
เคลื่อนวนคล้ายวงเข็มนาฬิกา
คอยสักครามีคนชี้หนทาง
อาบไอแดดเหม่อมองละอองฟ้า
เพราะรู้ว่าช่วงวัยยังไกลห่าง
วันนี้ที่มาเยือนจึงเลือนลาง
ปล่อยวันอันเปล่าร้างให้ผ่านไป
ล่วงเวลามากมายได้พ้นผ่าน
จนพลาดการเริ่มต้นหนทางใหม่
คล้ายมิอาจคว้าดวงตะวันไกล
ลอยลับในครรลองของเวลา
คือวิถีวันเวลาอันสับสน
คนหนึ่งคนไม่ใส่ใจไร้คุณค่า
ช่วงวัยได้ทบซ้อนมิย้อนมา
คอยเวลาผ่านพ้นจนจำใจ
16 กันยายน 2546 01:37 น.
hallelujah
ฉันมองปลาทอง
แก้มป่องบวมตุ่ย
ว่ายน้ำดุ่ยดุ่ย
แก้มตุ่ยทั้งวัน
แม้ยามหลับปุ๋ย
ก็ตุ่ยอย่างนั้น
ตุ่ยได้ทุกวัน
แม้ฝันละเมอ
เห็นแล้วนึกถึง
คนึงพร่ำเพ้อ
ฉันคิดถึงเธอ
เสมอทุกวัน
แม่สาวแก้มตุ่ย
หลับปุ๋ยใฝ่ฝัน
ฝันถึงใครกัน
ใช่ฉันไหมเธอ
ฝันถึงฉันหน่อย
อย่าปล่อยคอยเก้อ
เดี๋ยวแช่งนะเออ
ให้เธอแก้มบวม(ตุ่ยยยย ยิ่งกว่าเดิม)
หน้าส่วนตัว
1130
