เพราะความผูกพัน..หรือว่านั่นคือรัก

G๐LDENC@T

วันเวลาผ่านไวเหมือนโกหก วันเวลาผ่านไปเผลอแป็บเดียว
มันก็ผ่านมาปีกว่า แล้วไม่น่าเชื่อเลย ตั้งแต่วันนั้นจนถึงวันนี้
ความรู้สึกที่มีชวนสับสน ชุลมุนวุ่นวายมานั่นงนึกแล้วมันขำ
เผลอนั่งคิด นานไปหน่อยจนลืมสิ่งรอบกาย
"ไอ่โย  ไอ่โยหูตึง" ชายหนุ่มตะโกนใส่คนร่างสูง
"เห๊ย!!!!!!! มาไม่ให้ซู่มไม่ให้เสียงเลย ห่านี่" เสียงโอดครวญ
" แกไม่ฟังฉันนี่หว่านั่งใจลอยไปไหนวะ  =.=เอนั่งนึกถึงสาวไหนวะ" 
เสียงกวนๆๆพล่าม
"ฉันแค่นั่งคิดเพลินไปหน่อยเอ็งจะแหกปากหาพระแสงไรวะไอ่กุมภ์"
เสียงตอบแบบนิ่มๆๆจากคนร่างสูง

"แน่ใจ เร้ออออออ"เสียงเพื่อนพูดยานคาง ดังมาจากข้างหลัง
" เออ เจงสิวะบ่ะคิว "เสียงนิ่มๆตอบพร้อมยักคิ้ว
"เออพวกกุวจะพยามเชื่อแกนะ ไอ่โย" เสียงจากด้านหลังตอบ
"เออ น่า" เสียงเจ้าตัวตอบสั้นๆ

และก่อนที่จะพูดกันต่อก็มีเสียงเพลง ดัง
low low.........(เสียงโทรศัพท์)ทุกคนมองไปดังจดต้นกำเนิดเสียง
"ทำไมแกไม่รับโทรศัพท์วะ ไอ่เวนโย" เสียง1ใน2แทรกถาม
"เด๋วมา..."เสียงเจ้าของโทสับบอกเพื่อนๆ
เจ้าตัวรู้ดีว่าใครโทรมา...เดินได้สักพักก็กดรับโทรศัพท์
พร้อมกรอกเสียงว่า"ฮัลโล่ เบบี๋ ว่าไงเอ่ย"
เสียงตอบมาว่า" เฮีย..เค้ามีเรื่องจะบอก..เฮียแหละ"
"เรื่องไรคับ พิกกี้" เสียงโต้ไปปนอยากรู้
"เฮีย เค้าเจอคนรู้จักอ่า หน้าตาดีมากเลย หล่อ ตี๋ ขาว" เสียงโต้กลับมาปนอารมณ์คนอยากเล่า
"เหรอ เขาเป็นใครละพิกกี้" เจ้าตัวถามกลับ
"อ๋อ ก็คนที่เค้าเล่าไงว่ารู้ใจเค้าที่สุด พอเค้าคิดถึงปุ๊บก็ส่งเมจเสจมาปั๊บเลย ไม่เหมือนคนบางคนถ้าไม่โทรมาก็ไม่ได้คุย เชอะ" เสียงคนพูดปนน้อยใจ
"เฮียวุ่นๆๆนะเลยไม่ค่อยมีเวลา โทรศัพท์ก็ไม่ค่อยดี" ตอบกลับไป
อย่างคนเตรียมคำตอบมาดี
"ก็อย่างงี้ตลอด ทำแต่งานไมสนเค้า เชอะๆ"เสียงปลายสายต่อว่าต่อขาน
"เฮียว่างปุ๊บโทรหาปั๊บเลยนะจ๊ะ"เสียงปลอบตามมาอย่างเอาใจ
แล้วก็มีเสียงตะโกนมาว่าเฮ๊ยไอ่โย...อาจรน์เข้าห้องแล้วเว๊ยเด๋วพวกฉันไปจองที่เก่าก่อนนะ เจอกันในห้อง
"โอเคเด๋วตามไปนะ เออ ไม่นานหรอก"เสียงนุ่มบอกเพื่อน
"พิกกี้คับเด๋วเฮียไปเรียนก่อนนะคับคนดี เย็นจะโทรไป"เสียงนุ่มบอคนปลายสาย
"ไม่ต้องโทรมาหรอก ไม่ต้องโทรมาตลอดไป บ๊ายบายคนบ้า ชิส์!!"สาวเจ้าวางสายไปแล้ว
โยษิตาเลยได้แต่ทำหน้าเบื่อหน่ายกับท่าทีของอีกฝ่าย ครั้งนี้ไม่ใช่แค่ครั้งเดียว
ที่คนเป็นแฟนจะแสดงท่าทีแบบนี้กับเธอ. ได้แต่คิดให้มันได่อย่างงี้สินะ...มีแฟนเอาแต่ใจเอาใจยาก(แฟนเขามากเราไม่รู้ดูไม่เห็น เขานักเราเขาก็รักคนอื่นเป็น เขาไม่เห็นหน้าเราเขาก็ลืม)จะมัวนั่งคิดเสียเวลาเปล่าปลี่ๆเฮ้อเรียนๆๆ
เจ้าตัวเดินมายังเก้าอี้ลานเอ คว้าเป้คู่กายเดินขึ้นตึก...วันนี้เรียนห้องC301อืมมม
เขาเดินขี้น2ชั้นเดินผ่านสามสาวที่เดินสวนออกมาเพื่อไปซื้อหาไรกิน เขาเลยถามว่าไปไหนทั้งที่รู้อยู่แล้วว่าสามสาวจะไปไหน..ไม่พ้นร้านป้าเขียดซึ่งเขาไม่แน่ใจว่าป้าแกชื่อไรกันแน่ เพราะว่าทั้งรุ่นพี่ รุ่นเขาเองหรือรุ่นน้องต่างเรียกไม่ซ้ำกันเลย
บางรุ่นเขาเรียกป้าเขียด รุ่นพี่เรียกป้าเขียบ  รุ่นน้องเรียกป้าเขี๊ยบ เอาเข้าไปแต่กลับไม่มีใครถามว่าป้าแกชื่อไร
เหอๆแปลกดีไม่รู้ว่ารุ่นต่อไปจะเรียกชื่อแกเพี๊ยนไปไหน
ไปไหนกันสามสาวสายอาชีพ เสียงทักจากหนุ่มหน้าขาวใส่แว่น...
ไปหาไรกินไปด้วยกันมั๊ยโย เสียงจากหนึ่งในสามสาวชวน
อาจารย์มายังละมิ้ม หนุ่มคนเดิมซัก
มาแล้วจ๊ะแต่คนอื่นยังไม่มาครบอาจารย์เลยว่ารอเพื่อนก่อนแต่เสียงตอบกลับเป็นของสาวอีกคน
เหรอ อืมงั้พวกเธฮไปเหอะเราจะเข้าห้องและขอบใจที่ชวนนะมิ้ม กิ่ง มิ้ง โยตอบ
ไม่เป็นไรจ๊ะงั้นเราสามคนไปก่อนนะกิ่งบอกพร้อมชวนอีกสองสาวเดินจากไป

       พอเขาเดินเข้าไปผ่านกล่มเพื่อนกุ่มใหญ่มีเสียงกระเซ้าลอยมา...ว่าอย่าทำตัวหล่อเกินหน้าเกินตาสิวะ
แต่เจ้าตัวไม่ยักแคร์ กลับแสดงท่าทียักคิ้วหลิ่วตา พร้อมกับมองกลับประนึ่งว่าฉันไม่แคร์ว่าทำใครเดือดร้อนนี่
มีเสียงจากหลังห้องแทรกมาว่าเห๊ยไอ่เวนโยเมื่อไหร่จะเสด็จมาเป็นองค์ประธานซะทีวะเนี้ยรอแหง๊กนานแล้วนะพูดพร้อมเสียงโห่ตามมาระลอก 
       แต่โยษิตาหรือไอ่โยของเพื่อนยักไหล่แล้วก็เดินไปเข้ากลุ่มขณะเดียวกันก็มีหนุ่มแว่นอีกคนเดินเข้ามากับเป้ในกระเป๋า
มากับเพื่อนอีกคน ทั้งสองก็มานั่งถัดจากเขาไปอีกสองโต๊ะ ทั่งหมดก็มาครบองค์กันหมดแล้ว
ทั้ง15คนกำลังคุยแหย่กันอย่างออกรสเรื่องบาสที่จะแข็งอีกสองวันข้างหน้าแมชสำคัญ
ซึ่งพวกคนทั้งหมดก็เป็นนักกีฬากันทุกคน พรุ่งนี้นัดสำคัญทีเดียวละแต่โยษิตากลับไม่ได้นั่งคิดเรื่องนั้น
เจ้าตัวกลับนั่งคิดถึงเรื่องราวของเขากะพิกกี้แฟนสาวร่างอวบระยะสุดท้าย
โยษิตานังคิดยาวตั้งแต่ชั่วโมงแรกยันสดท้ายดีที่เขาพกเอ็มมพีสามร่นครีเอทีฟเคื่องประจำตัวที่พกไว้เซฟงานและ
บันทึกในสิ่งที่เรียนแต่ละวันเพื่อนำไปทบทวนทีหลังนั่นเอง
เจ้าตัวไม่รู้ตัวว่า มีคนแอบมองปนเป็นห่วงโดยแสดงท่าทางส่งสาตตามาบ่อยๆๆ จนคนข้างข้างเริ่มสังเกต
แล้ว
ปุก แกมองไรโยอ่าเสียงเล็กถามเมื่อเห็นเพื่อนถาม 
เออ อ่าฉันแค่คิดว่าวันนี้โยแปลกๆๆนะท่าทางเหมือนคนใจลอยน่าเป็นห่วงจัง ปุกหรือฌาณาญาบอกเพื่อน
นี่แก่อย่าบอกนะปุกแกสนใจไอ่โยอ่าเสียงเพื่อนคนเดิมถาม
แต่ไร้คำตอบแค่เห็นเพื่อนทำหน้าแดงๆก็ได้คำตอบแล้วละ แต่สำหรับเอ๊ะหรือศลิษาก็รู้ว่าโยไม่มองเพื่อนแน่
ได้แต่ถอนใจว่าจะช่วยเพื่อนยังไงดี

ขณะที่อีกคนแอบมองกับอีกคนที่ใจลอยไปถึงไหนต่อไหนคงจะไปถึงสุไหงโกป่าละ  โยษิตาหรือไอ่โยของเพื่อนๆ
กำลังตรองตั้งแต่ที่ได้รู้จักพิกกี้สาวร่างอวบ ที่เขาใช้เรียกแฟนสาว  โยเป็นคนที่ชอบแชทกับคนมากหน้าหลายตา
แต่ไม่มีครั้งไหนที่เขาจะบอกว่าเขาเป็นผ็หญิงห้าวเพราะองค์ภายนอกของโยเหมือนผู้ชายมากว่าเพศแม่ของตัวเองหรือเพศตัวเองเสียอีก..ใครที่เจอโยจะบอกว่าไม่น่าเกิดเป็นญเอาซะเลย แค่ดูรูปคิดไปๆต่างนานาแล้ว บางคนจิตนาการไปไกลสุดกู่
เพื่อนในกลุ่มของโยก็ทราบกันดีว่าเพื่อนคนนี้ของพวกเขามีสถานะเพศว่าไร แต่คนอกไม่รู้แต่เขาก็ไม่เคยบอกแต่ถ้าคิดกันเองโยคิดว่าเขาไม่ผิดนะคนอื่นเข้าใจผิดเองที่ว่าเขาเป็นชาย...
ตอนที่รู้จักพิกกี้ครั้งแรกเขาก็พยายามทักและชวนเธอคุยมาตลอด ...จนสุดท้ายก็คบกันถึงแม้จะเป็นการแย่งเธอมาจากแฟนคนเดิมที่ฝากปลาย่างไว้กับแมวคราวอย่างโย....แต่ตอนนนี้โยกำลังคิดหนักว่าเขารักหรือเพราะความผูกพันกันแน่..
เขาเบื่อที่จะมานั่งทะเลาะ กับเธออีก เบื่อที่โดนสาวเจ้าชวนเลิกบ่อยๆ แต่เขายังหาทางแก้ไม่ได้
(ติดตามตอนต่อไป)แทรกคำถามคนนอกคิดว่าไงหว่า....?