5 เมษายน 2547 12:09 น.
gtar
เพราะกลัวความผูกพัน
กลัวความฝันจะหล่นหาย
กลัวจะปล่อยใจรักเธอไปมากมาย
จึงเลือกใกล้กายแต่เหมือนเย็นชาไร้ใจอย่างนี้
กลัวว่าจะรักเธอมาก
มากกว่าจะถอนตัวหนี้
ไม่ใช่เพราะไม่รักเธอหรอกคนดี
แต่รักมากมีล้นหัวใจ
เพราะกลัวความร้าวราน
กลัวการเลิกราจะโศกเศร้าจนรับไม่ไหว
เลยทำตัวเฉยชากับเธอไง
บอกกับใจเป็นแค่เพื่อนคงดีงาม
5 เมษายน 2547 12:00 น.
gtar
ดวงดาวส่งแสงพร่างพราวกลางเวหา
ส่องแสงท้าพสุธาให้หวั่นไหว
ว่าอยู่สูงเกินเอื้อมไขว่คว้าใจ
เหมือน เหมือนว่าอยู่ใกล้แต่ไกลใจเหลือเกิน
5 เมษายน 2547 11:53 น.
gtar
จะไม่รักเธอคนดีมากกว่านี้
และความรักห่วงใยทั้งหมดที่เธอมี... ไม่ต้องยกให้ฉัน
เพียงแค่...รู้สึกว่าเรามีเราเท่า เท่ากัน
ให้เกิดเป็นความผูกพัน... ในจุดที่มันไม่มากเกินไป
ให้เธอมีฉันพอ ๆ กับที่ฉันมีเธอ
ไม่จำเป็นต้องคิดถึงกันสม่ำเสมอก็ได้
หากความรักและอาทร ระหว่างเราเจือจางลงเมื่อไร
จะได้เจ็บ เท่าๆ กันในใจ และคงลืมได้พร้อมกัน
11 กุมภาพันธ์ 2547 12:37 น.
gtar
รับทราบข่าวคราวแล้วเตือนจิต
อย่าตัดสินใจผิดชีวิตจะหม่นหมอง
คนที่คิดรักหมายปอง
อย่าร้องอย่าร่ำไห้เขาเปลี่ยนใจ
บอกตัวเองให้ยิ้ม ยินดีด้วยไมตรีจิต
ที่มิตรสมหวังกับคนใกล้.... ใกล้
เราต้องยอมรับความจริงว่าตัวไกล
แม้ใกล้ใจแต่ไกลกายย่อมร้างรา
11 กุมภาพันธ์ 2547 12:25 น.
gtar
อยากฝากดาวฝากเดือนฝากลมฟ้า
วิหคพาแรงใจให้ไปถึง
แม้นห่างไกลใต้หล้ายังคำนึง
จิตตราตรึงคิดถึงเธอทุกคืนวัน
อยากให้เธอแหงนมอง ณ ทอ้งฟ้า
พสุธาแห่งใจฉันฝากฝัน
ให้เธอรู้ใจสองมิห่างกัน
มิแปรผันเปลี่ยนตามกาลเวลา
อยากให้เธอพยายามเข้มแข็งสู้
โปรดรับรู้ฉันคนนี้ยังใฝ่หา
สื่อกำลังแรงใจและกายา
ฝากลมพาพัดพลิ้วปลิวถึงเธอ
หน้าส่วนตัว
781
