17 มกราคม 2549 13:40 น.
grofai-penguin
วันนี้เป็นวันที่ฉันสับสนใจตัวเองมากเหลือเกิน สับสนกับเรื่องราวที่เกิดขึ้นกับใจฉัน ทั้งที่เมื่อคืนนี้ฉันตัดสินใจแล้วว่าฉันจะตัดเขาออกไปจากใจ แล้วนี่อะไร แค่เขาโทรมาหาก็ใจอ่อนรับสายเขาจนได้ ฉันไม่เข้าใจการกระทำของเขาเลย และวันนี้ที่เราเจอกัน ฉันแทบไม่ได้พูดความรู้สึกที่ฉันอยากพูดกับเขาเลย มันพูดไม่ออก ทั้งที่ฉันอยากบอกเหลือเกินว่าฉันอยากจะร้องไห้ อยากจะว่ากล่าว อยากแม้กระทั่งว่าอยากลืมเธอ อยากตัดเธอ ทำไมน่ะเหรอ ไม่อยากเป็นแบบนี้ ไม่อยากเป็นฝ่ายรอให้เธอโทรมา เพราะทุกครั้งที่ฉันโทรไปในช่วงหลังๆนี้ เขาบอกว่าติดธุระเสมอ ฉันไม่รู้เลยว่าเขาติดธุระจริงๆรึเปล่า บางครั้งสิ่งที่เราคิดว่าเราสนิทกันมากจนพูดอะไรกันได้ทุกเรื่อง แต่แล้วเราก็ไม่สามารถพูดกันได้อย่างที่ใจคิด ฉันอยากคุยกับเขาทุกวัน วันละนิดก็ยังดี เพราะฉันไม่อยากคิดถึงเขา เพราะการคิดถึงมันไม่ค่อยมีความสุขเท่าไหร่ ความคิดถึงทำให้ฉันทุกข์ใจและคิดอะไรไปต่างๆนานา ทุกครั้งที่ฉันเจอเขาฉันจะดีใจ ยิ้มแย้มเสมอ แต่วันนี้ฉันไม่มีอารมณ์ที่จะยิ้มให้กับเขาเลย เขาออกมาหาฉันเพราะเขาบอกว่าวันนี้เขาว่างจึงมาหาได้ เขาจะรู้ไหมว่า แม้เราสนิทกันมากจะรู้ใจกันเพียงใด แต่เราก็อาจมองข้ามรายละเอียดต่างๆของกันและกัน คำว่าสนิทของเรา มันอาจจะทำให้เราห่างเหินกัน เพราะมัวแต่คิดว่า คงได้ หรือ อะไรก็ได้ ทำนองนี้ จนมารู้ตัวอีกทีว่าตกลงแล้วนี่เราสนิทกันจริงหรือ เรารู้ใจกันจริงหรือ การเรียนรู้คนๆนึงมันไม่ได้จบลงแค่คำว่า สนิท หรือ รักกันหรอกคะ คิดดูให้ดีนะคะ เราเข้าใจคนรักของเราจริงรึเปล่า เรารักเขาเพราะเขาเป็นเขา หรือรักเพราะเขาเป็นคนรักของเรากันแน่ บางคนบอกว่าเขาเป็นเพื่อนสนิทเรา แต่จริงๆแล้ว เขาไม่ได้ทำตัวเป็นเพื่อนสนิทของเราสักนิด เขาว่ากันว่าเรารู้ใจเราดีที่สุด ฉันเองยังไม่ค่อยรู้ใจตัวเองเท่าไหร่ ฉันไม่เคยมีคนรัก ฉันเลยไม่รู้ว่าการกระทำแบบไหนที่คนรักเขาทำกัน มีให้กัน เพราะฉันแสดงออกกับเพื่อนหญิงและเพื่อนชายพอๆกัน จนทำให้หลายคนเข้าใจว่าฉันรักคนๆนี้คนที่ฉันเขียนถึงเขาบ่อยๆ ตอนแรกก็ปฏิเสธลูกเดียวคะ แต่ลองมาทบทวนการกระทำที่มีต่อเขา เออ...มันเหมือนทำให้คนรักยังไงยังงั้น แต่ฉันว่าฉันก็รู้ใจตัวเองดีกว่าใคร อย่าเดาเลยคะ ฉันไม่อยากบอกว่าคุณคิดถูก หรือคิดผิด ตอบแบบดาราได้ไหมคะ เป็นเพื่อนสนิ๊ท สนิท กันคะ ฮิ..ฮิ ....................กรอฝ้าย...เพนกวิน
13 มกราคม 2549 17:56 น.
grofai-penguin
ในวันที่ฉันท้อแท้ เหนื่อยใจ ฉันมีคนที่สามารถพึ่งพิงทางใจได้มากมาย นั่นคือเพื่อน ใครหลายคนอาจคิดว่าเป็นพ่อ แม่ แต่บางครั้งเรื่องเล็กน้อยที่ฉันเครียดไปเอง ฉันก็ไม่อยากให้ พ่อ และแม่ต้องมากังวลใจ หรือไม่สบายใจไปกับฉัน เพราะท่านทั้งสองก็เป็นกำลังใจที่สำคัญของฉันอยู่แล้ว เพื่อนหลายคนทำให้ฉันได้มุมมองความคิดที่แตกต่าง พวกเขาทำให้ฉันได้คิดอะไรเยอะขึ้น ได้รู้ว่าเรื่องบางอย่างมันไม่ได้หนักเกินไปอย่างที่เราคิด หรือบางครั้งฟังเรื่องของเพื่อนแล้ว เรื่องของพวกเขาหนักกว่าของฉันซะอีก ชีวิตที่ผ่านมาฉันเจอเรื่องราวมากมาย ท้อแท้ สิ้นหวัง แต่ฉันผ่านมาได้เพราะฉันเชื่อเหลือเกินว่าชีวิตคนเราต้องเจออะไรมากมาย ทั้งดี และไม่ดี แต่มันตื่นเต้นดีนะคะ ชีวิตคนเรามีอะไรสนุกกว่าที่คิด มีเรื่องดีก็ยินดีเฮฮา มีเรื่องทุกข์ก็ยังได้นั่งคิด ได้ร้องไห้ บางครั้งฉันก็โรคจิตชอบนั่งฟังเพลงเศร้าๆเพื่อให้ตัวเองร้องไห้ออกมา เพราะอะไรน่ะเหรอ บางวันฉันคิดว่ามันเซ็งสุดๆ ผิดหวังสุดๆ เสียใจสุดๆ อยากร้องไห้ แต่มันไม่ร้องสักที จึงต้องกระตุ้นด้วยเสียงเพลงสักหน่อย มันเป็นรสชาติของชีวิตดีนะคะ การหาความสนุกในชีวิตของฉัน ไม่มีอะไรมากมายเลย แทบจะไม่ต้องหาเลยด้วยซ้ำ ฉันไม่เคยเข้าผับ เพราะไม่อยากเข้า ไม่ได้ไปเที่ยวตามสถานที่ต่างๆ เช่น สยาม เพื่อนบางคนอาจคิดว่าชีวิตฉันจืดชืด แต่ไม่เลย การที่ฉันได้นั่งเขียน ได้นั่งฟังเพลง ได้ทำอะไรที่ตัวเองชอบ มันช่างมีความสุขยิ่งกว่า ไม่ต้องแคร์คนอื่นว่าเขาจะมองเราอย่างไร เรารู้ว่า เราไม่ทำให้ตัวเองเดือดร้อน หรือคนอื่นเดือดร้อนก็พอ แต่ถ้ามีเรื่องทุกข์ใจมากจริงๆ และไม่รู้จะไปพึ่งใคร ปรึกษา1667 นะคะจากกรมสุขภาพจิตคะเขามีคำตอบให้คุณเสมอ รักตัวเอง ให้กำลังใจตัวเอง ดีที่สุด เมื่อฉันระบายความทุกข์ ปรึกษาเพื่อนแล้วตัวฉันเองก็เป็นที่ปรึกษาให้เพื่อนได้เหมือนกัน แม้ไม่มากมายนักแต่ฉันก็ยินดีเหลือเกิน ฉันยังยืนที่เดิม เฝ้าคอยมองดูเธอเสมอไป นานแสนนานเพียงใด หรือไกลสุดขอบฟ้า และจะยืนที่เดิม เมื่อยามเธอมีทุกข์และน้ำตา เพียงเมื่อเธอมองมา ฉันยังยืนที่เดิม .................กรอฝ้าย...เพนกวิน
13 มกราคม 2549 17:52 น.
grofai-penguin
ฉันมีเพื่อนผู้ชายเยอะ จึงเป็นเรื่องธรรมดาที่ฉันจะหวั่นไหวให้กับเพื่อนบ้าง ฉันแย้งขาดใจว่าคงไม่ใช่ความรักแบบหญิงสาวเป็นอันขาด รึว่าไม่แน่ใจก็ไม่รู้นะ และบางเวลาฉันก็มักจะคิดถึงเธอคนนี้คนที่ทำให้ฉันยิ้มและหน้าหงิกได้ในเวลาเดียวกัน ฉันไม่รู้ว่าสิ่งที่เกิดขึ้นกับฉันมันคืออะไร แต่ทั้งหมดของความรู้สึก ฉันสัมผัสและรู้สึกได้ ไม่ว่าของเธอหรือของฉัน แม้ความรู้สึกที่ฉันมีกับเธอจะเป็นความรัก แต่ขอให้เธอรู้ไว้ว่า ความรักที่ฉันมีต่อเธอมันเป็นความรักของเพื่อนคนหนึ่ง คนที่ห่วงใยเธอเสมอ แต่การกระทำบางอย่างของเธอมันทำให้ฉันเหนื่อย เหนื่อยกับการต้องคอยห่วงใย ต้องใส่ใจเธอ เราเคยตกลงกันไว้ว่าอะไร เธอคงลืมแล้วสินะ ที่บอกจะรับนิสัยของแต่ละคนให้ได้ เพื่อนต้องเข้าใจเพื่อน เธอมีแต่บอกให้ฉันรับได้กับพฤติกรรมของเธอ เธอบอกให้ฉันเชื่อใจเธอ แต่สิ่งที่เธอทำในทุกๆเรื่อง ฉันต้องยอมรับการกระทำนั้นทุกครั้งเมื่อเธอได้กระทำไปแล้ว อันที่จริงฉันยอมรับได้เสมอ แต่ฉันเคยบอกเธอแล้วว่าสิ่งใดที่ทำไปแล้วทำให้อีกฝ่ายไม่สบายใจ ก็จะไม่ทำอีก คำพูดของเธอฉันไม่ค่อยเข้าใจนักว่าเธอพูดอย่างนี้จะหมายความว่าอย่างไร แต่ฉันก็ตีความหมายไปในทางไม่ดีทุกครั้ง ฉันมักคิดว่าเธอไม่เห็นความสำคัญของฉัน ฉันไม่ชอบความรู้สึกแบบนี้เลย คำว่าไม่ว่างของเธอ จะไม่ว่างจริงๆหรือ รำคาญ ติดธุระ หรืออยู่กับใคร มาหาไม่ได้ หรือไปหาใคร ไม่โทรหา เพราะโทรหาคนอื่น หรือไม่ได้เติมเงิน แต่สิ่งที่กล่าวมาทั้งหมดนี้เป็นการกระทำที่คู่รักเขาทำกัน แต่ฉัน เป็นแค่เพื่อนของเขา แค่เพื่อน ฉันไม่ได้อยากเป็นอะไรกับเธอนอกจากเพื่อน แล้วฉันไม่มีสิทธิ์รักเธอเหรอ ไม่มีสิทธิ์เรียกร้องอะไร ไม่มีสิทธิ์ใส่ใจ ห่วงใยใช่ไหม ฉันไม่อยากเป็นอย่างนี้ ฉันเองก็กลัวเสียเพื่อนที่ดีอย่างเธอไป เพราะเธอเข้าใจฉันมากกว่าใคร (หรือที่จริงแล้วเธอไม่เคยเข้าใจฉันเลย) ยิ่งคบกันไป ยิ่งไม่กลับไม่กล้าคุย ไม่กล้าโทรหา มันต่างจากวันแรกที่เรารู้จักกัน ฉันไม่รู้ว่าความห่วงใยของฉันที่แสดงออกไปจะทำให้เธอคิดอะไรมากไปรึเปล่า ฉันไม่อยากให้เธอเข้าใจผิดและเหินห่างไป หรือเธอคิดว่าฉันไม่ใช่คนรักของเธอ แล้วจะไม่มีสิทธิ์รักและห่วงใยเธออย่างนั้นเหรอ เราเป็นเพื่อนกันนะ ไม่ใช่แค่คนรู้จัก เอาเถอะหากเธอไม่ต้องการสิ่งเหล่านี้บอกฉันตรงๆได้ไหม เพราะการกระทำกับคำพูดของเธอ ฉันไม่ค่อยเข้าใจเท่าไหร่ เพื่อนคนนึงฉันตัดได้ ถ้าเขาไม่ต้องการให้ฉันยุ่งเกี่ยว เพราะถือว่าเขาไม่เห็นความสำคัญของฉัน ไม่เห็นค่าสิ่งที่เพื่อนมอบให้ แต่นี่เรายังเป็นเพื่อนกันอยู่ มีอะไรจะบอกเธออีกอย่าง ฉันไม่เคยบอกว่าติดธุระ ฉันไม่เคยตัดสายเธอ เมื่อเธอโทรมา แม้ฉันติดธุระอยู่ก็ตาม และเธอก็ไม่เคยทำได้ในสิ่งที่เธอรับปากไว้กับฉัน หากมันยากนักอย่ารับปากอะไรเลยจะดีกว่า เสียความรู้สึก และเสียใจจริงๆที่ต้องเป็นแบบนี้ซ้ำแล้วซ้ำเล่า ทำไงจะให้เธอรับรู้ได้ หากบันทึกนี้เธอไม่ได้เปิดอ่าน อย่างน้อยก็เป็นการพิสูจน์ว่าต่อไปเธอและฉันจะยังเกี่ยวข้องอะไรกันอีกหรือไม่ วันนั้นฉันคงมีบันทึกเรื่องใหม่ให้ผู้อ่านได้อ่านกันอีก..................
กรอฝ้าย...เพนกวิน
11 มกราคม 2549 17:46 น.
grofai-penguin
ฉันเป็นคนที่มีเพื่อนสนิทผู้ชายเยอะคะ เพราะอะไรก็ไม่รู้ อาจเป็นเพราะพวกมันไม่เรื่องมากมั้งคะ เป็นความคิดในตอนแรกคะ ซึ่งจริงๆแล้วพวกมันเรื่องมากกว่าผู้หญิงเสียอีก ฉันเป็นคนไม่เรียบร้อยดั่งผ้าพับไว้ เวลาทำอะไรก็มักจะโดนเพื่อนชายว่ากล่าวเสมอ คำอุทานเพื่อนชายฉันเหมือนผู้หญิงมากกว่าฉันเสียอีกคะ มันบอก ของฉันก็แค่ เฮ้ย เองนะคะ ฉันมักมีอคติกับแฟนเพื่อนชายเสมอ ไม่ว่าเพื่อนคนใดปรึกษาเรื่องแฟน ฉันมักด่าเพื่อนก่อนแล้วค่อยให้คำปรึกษาจนเดี๋ยวนี้ไม่ค่อยมีใครกล้าเล่า และมาปรึกษาแล้ว ก็ไม่ให้ด่าได้ไงคะ เวลามาปรึกษาแต่ละเรื่อง ฉันมักจะพูดคำๆนี้ว่า ฉันบอกแกแล้ว มีเพื่อนชายคนหนึ่ง เขาเรียนคนละที่กับฉัน ฉะนั้นเราจึงได้แต่ติดต่อกันทางโทรศัพท์
แล้ววันนึงฉันโทรไป แต่แฟนมันรับพูดจาไม่รู้เรื่อง ถามว่าเพื่อนมันไปไหน ก็ไม่บอก แล้วแฟนมันก็ถามว่าฉันเป็นใคร ฉันบอกว่า เพื่อนสมัยเรียน แล้วก็วางสาย จากนั้นเราก็ไม่ได้ติดต่อกันหลาย
เดือน จะโทรหามันทั้งทีต้องคอยนึกเดาเอาเองว่า มันจะอยู่กับแฟนรึเปล่า มันจะว่างรับสายเรารึเปล่า เอาว่ะ ตัดใจไม่โทรไปหามันแล้ว ติดแฟนเหลือเกิน ความที่มันติดแฟน มันก็ลืมเพื่อนคนนี้ไป 2-3 เดือน และวันหนึ่งมันก็ส่ง sms มาว่า Yesterday: I was your FRIEND Today: Im still your FRIEND dont worry about Tomorrow: ILL always be your FRIEND! That is a PROMISE
-forever- = FRIENDS= ได้รับข้อความนี้ อ่านปุ๊บ คือขำก๊ากคะ ไม่ได้โมโหมันเลยที่มันหายไปนานขนาดนั้น คือเพื่อนนะคะ เราก็รู้นิสัยมันพอสมควร แต่ความรักมันเข้าตา มันก็ตาบอดเป็นธรรมดา อันนี้มันยอมรับเองคะ และวันต่อมาก็โทรมาคุยกับฉันถึงเรื่องราวความเป็นไปที่ผ่านมา เมื่อเพื่อนคิดได้ เพื่อนคนนี้ก็ยินดีที่จะรับฟังทุกเรื่องของเพื่อนเสมอ ฉันมักมีเรื่องกับเพื่อนชายเสมอ ไม่ใช่เรื่องอะไรหรอกคะ มีเรื่องไม่กี่เรื่อง เรื่องแรกผู้หญิง รองลงมากินเหล้า เที่ยว และเรื่องเรียน ฉันเป็นห่วงมันหรอกถึงได้จู้จี้ขนาดนี้ แต่ไม่ได้ลงลึกว่าทำอะไรต้องบอก ไปไหนกับใครต้องบอก อันนั้นก็ไม่อยากรู้คะ บางครั้งเราเป็นฝ่ายหายไปเองพวกมันก็โทรมา มันหายไปฉันก็โทรไป ฉันรู้ว่าเขาก็รู้ว่าฉันเป็นห่วง แต่ในบางสถานการณ์คนเราก็มักมีสิ่งเร้าอื่นที่ทำให้มองข้ามสิ่งที่เพื่อนหวังดีไป พวกมันรู้ดีว่าฉันเป็นคนแคร์เพื่อนมาก หากฉันเตือนไม่ได้ฉันก็จะไม่ยุ่งกับเพื่อนคนนี้เลย รับได้รับไม่ได้ ให้รู้กันไป คบกันแล้วก็ให้นึกถึงใจเขาใจเรา ไม่ว่าเพื่อนจะทำอะไรที่เราไม่ชอบลงไป ก็ลองใช้เหตุผลว่าเขาทำเพราะอะไร ไม่ร้ายแรงก็ให้อภัยเขาเถอะคะ หรือแม้แต่ร้ายแรงแต่ฉันก็ยังให้อภัยคะแต่ไม่ลืม เพราะฉันคิดว่าหากวันใดฉันทำอะไรผิดพลาดไป ฉันก็อยากให้มีใครสักคนให้โอกาสฉัน ยืนเคียงข้างฉัน ณ ตอนนั้นเหมือนกัน หากคุณมีใครที่คอยจู้จี้จุกจิกกับคุณ ภูมิใจเถอะคะเขาแคร์คุณมากนะคะแม้มันจะมากเกินไปจนคุณรำคาญก็ตาม แล้ววันใดหากเขาไม่จู้จี้จุกจิกกับคุณแล้ว คุณอาจสูญเสียคนที่แคร์คุณก็เป็นได้นะคะ.....................(กรอฝ้าย-เพนกวิน)
11 มกราคม 2549 17:42 น.
grofai-penguin
หลายครั้งหลายคราที่ฉันเฝ้าถามตัวเองว่า ทุกคนที่เข้ามาในชีวิตฉัน เข้ามามีอิทธิพลในชีวิตประจำวันของฉันนั้น พวกเขาจะมีความจริงใจแค่ไหน จะหลอกลวงอะไรฉันบ้างรึเปล่า แต่แล้วไม่ว่าใครก็ตามที่ฉันรู้จัก ถ้าสัญชาตญาณของฉันบอกว่า เขาไม่ดี มันก็มักจะเป็นอย่างนั้นเสมอ แต่ในความเป็นจริงของสังคม ทำให้ฉันไม่สามารถเป็นศัตรูกับคนที่เราคิดว่าไม่ดีได้ คนไม่ดีสำหรับฉัน คือเบียดเบียนผู้อื่น และตัวฉันเอง เรื่องอื่นฉันไม่สนว่าเขาจะเป็นใครมาจากไหน ยิ่งอดีตไม่ใส่ใจเลยว่า เขาจะทำตัวไม่ดีอย่างไร ทุกคนไม่ได้ดี หรือเลวไม่ซะทุกคน ในเมื่อเราก็มีส่วนที่ดี และไม่ดี ก็จงคิดว่าคนอื่นก็มีส่วนดีและไม่ดีเช่นกัน เพราะฉะนั้นอย่าไปคาดหวังกับบุคคลอื่นให้มากนักว่า เขาต้องดีอย่างโน้นดีอย่างนี้ แต่เมื่อเขาไม่เป็นดังที่เราคาดหวัง เราก็มักตรีหน้าว่าเขาไม่ดี ฉันไม่แน่ใจว่าเพื่อน หรือคนที่ฉันรู้จักจะเป็นคนดีขนาดไหน ไม่ดีอย่างไร แต่ในการคบกันของเรา ดูการกระทำในปัจจุบัน และคำพูดมากกว่า ฉันไม่ขอให้ทุกคนสัญญากับฉันว่าจะรัก และจะเป็นเพื่อนกับฉันตลอดไป เพราะอนาคตข้างหน้ายังมาไม่ถึง ตอนนี้ใครจะพูดอะไรก็ได้ พูดไปแล้ว หากทำไม่ได้อย่างที่พูดไว้ล่ะ ไม่ว่าฉันหรือเขา ถ้าฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งไม่ได้เป็นอย่างที่ใครคาดหวังเราไม่ต้องนึกเสียใจทีหลังเหรอ ว่าแต่ก่อนเธอเคยพูดไว้ว่าจะรักฉันตลอดไป แต่แล้วก็ไม่ได้เป็นไปอย่างที่พูด ฉันไม่ได้หมายความว่าการที่เราจะคบใครนั้นต้องหวาดระแวงว่าเขาจะเป็นอย่างไร แต่ให้คิดสักนิดว่าทุกคนมีความแตกต่าง ไม่มีใครคิดเหมือนเราได้ทุกอย่าง และคงไม่มีใครคิดถูกคิดผิด คำพูดของคนใครจะพูดอะไรก็ได้ อยู่ที่เรา ว่าเราจะคิดยังไงกับคำพูดเหล่านั้น ไม่ว่าจะได้พบ ได้เจอกับคนแบบไหนก็ตาม คบกับเขาแบบที่เราเป็นเรา เป็นตัวเองที่สุด ปรับเปลี่ยนนิสัยที่ไม่ดีบางอย่างเล็กน้อย แล้วคุณก็จะได้เจออะไรดีๆกว่าที่คิด และไม่เหนื่อยด้วยคะ ไม่เหนื่อยที่ต้องแสดงให้อีกฝ่ายยอมรับเรา เพราะถ้าเขายอมรับเราในแบบที่เราแสดง คุณจะมีความสุขได้อย่างไรคะ เพราะต้องแสดงเป็นใครก็ไม่รู้ให้ผู้อื่นชอบ แล้วตัวตนที่แท้จริงของเราล่ะ ใครเห็นบ้าง? ฉันเคยคาดหวังว่าคนที่ดีกับเราในวันนี้จะต้องดีกับฉันตลอดไป แต่ตอนนี้ฉันไม่คาดหวังอีกแล้ว เพราะอะไรน่ะเหรอ เพราะมันอยู่ที่เราว่า ปัจจุบันเราปฏิบัติตัวอย่างไร พูดจาอย่างไร หากเราทำวันนี้ให้ดี ไม่ต้องกลัวหรอกคะว่าต่อไปเราจะมีคนๆนี้ยืนเคียงข้างเราหรือไม่ อะไร หรือสิ่งใดที่คิดว่ามันมีข้อผิดพลาด มีสิ่งใดที่ต้องแก้ไข เราย้อนเวลาไม่ได้แต่เราก็ทำให้มันดีได้ ดูแลใส่ใจคนใกล้ตัวเราบ้างนะคะ ก่อนที่เขาจะกลายเป็นคนไกลตัว...................(กรอฝ้าย-เพนกวิน)
หน้าส่วนตัว
967
