29 ธันวาคม 2548 14:17 น.
grofai-penguin
ตื่นขึ้นมาในทุกๆเช้า ฉันเฝ้ารอคอยโทรศัพท์จากใครคนหนึ่ง รอเพราะเขาบอกว่า แล้วจะโทรหานะ รอทั้งๆที่ไม่รู้ว่าเขาจะโทรมาหาวันไหน เมื่อไหร่ เวลาผ่านไปแต่ละวันโดยไร้เสียงโทรศัพท์จากเขา ไม่ว่าใครจะโทรมาฉันก็รู้ว่าคงไม่ใช่เขา เพราะเสียงเรียกเข้าของฉัน จะร้องขึ้นว่า ถึงไม่ได้รักตัวฉัน ขอแค่ให้เธอไว้ใจ ผู้ชายคนนี้หวังดีกับเธอเสมอ... ซึ่งเพลงนี้ฉันกำหนดให้เป็นของเขาคนเดียว เวลาของคนที่รอย่อมทรมานกว่าคนที่เขาบอกให้เรารอ เวลาของเรา 10 วัน ที่รอมันช่างยาวนานสำหรับเรา แต่เวลา 10 วันของเขาอาจเป็นเวลาอั้นสั้น แล้วช่วงเวลาที่เรารอนั้นมันอ้างว้างแค่ไหน เขาจะรู้ไหม ทุกครั้งที่เขาโทรมาฉันดีใจมากเหลือเกิน ถามว่าหากฉันคิดถึงเขามากทำไมไม่โทรหาเขาซะเอง ฉันก็กลัวว่าเขาจะคิดเข้าข้างตัวเองมากว่าฉันคิดถึงเขาก่อนเสมอ วันใดที่เขาไม่โทรมาฉันจะหงุดหงิดมากเลย และคิดในใจเสมอว่า ถ้าโทรมาจะแกล้งไม่รับสายบ้าง ถ้าไม่โทรมาภายในวันนั้น วันนี้จะไม่โทรไปหาแล้ว แต่ฉันก็ทำไม่ได้สักที ความคิดถึงของฉัน มากกว่าของเขารึเปล่า เป็นเพราะการแสดงออกของเรานั้นเป็นเพราะมีต่อเพื่อนเพศตรงข้าม เลยทำอะไร หรือแสดงออกมากไปมันไม่ดี แต่ความรู้สึกที่ฉันมีต่อเขานั้นไม่ได้เกินเลยไปกว่าเพื่อนเลย และเขาเองก็เช่นกัน แต่เป็นเพราะเขาเป็นเพื่อนที่สนิท ฉันจึงอยากคุยกับเขา เรามักมีเรื่องคุยกันมากมาย วางสายเมื่อตังค์ หรือแบตหมด แล้วฉันก็เป็นฝ่ายคิดถึงและโทรหาเขาก่อนทุกที ในนาทีที่รอ นาทีที่คอย แม้ทรมานอยู่บ้างแต่ก็มีความสุขนะที่ช่วงเวลาได้คิดถึงใครสักคน และคนนั้นก็เป็นเพื่อนเรา....
28 ธันวาคม 2548 13:52 น.
grofai-penguin
ฉันมีเพื่อนคนหนึ่งที่ฉันมักจะพูดถึงเขาเสมอในเรื่องสั้นของฉัน เขาเป็นเพื่อนผู้ชายคนเดียวในคณะที่ฉันสนิทมากที่สุด เพื่อนคนนี้ของฉันมีอะไรมากมายให้ฉันได้เรียนรู้ในหลายแง่มุมที่ฉันไม่เคยได้เรียนรู้จากเพื่อนผู้ชายของฉันมาก่อนเลย เมื่อได้มารู้จักเขาก็ยินดีนิดๆ เฮ้ มากกว่านั้นสิ มันเกินถอนตัวแล้วคะ คบไปแล้วแถมดันรู้ใจกันมากขึ้นไปอีก ไม่อาจบอกได้ว่าสนิทกันแค่ไหน เพราะการที่เราจะสนิทกับใครนั้น เราไม่จำเป็นต้องรู้ทุกเรื่อง ไม่จำเป็นต้องไปไหนมาไหนด้วยกัน ไม่จำเป็น....................จริงไหมคะ เขาทำให้ฉันเข้าใจผู้ชายมากขึ้น ทำให้เข้าใจเพื่อนผู้ชายมากขึ้น ฟังแล้วไม่ใช่คำแก้ตัวใดๆหรอกคะ แรกๆฉันมักน้อยใจเพื่อนคนนี้เสมอ บางครั้งโทรไปไม่ยอมรับสาย ไม่โทรหากันบ้าง ทำไมต้องให้ฉันทำหน้ายิ้มแย้มยามฉันอารมณ์เสียเมื่ออยู่ต่อหน้าทุกคน ซึ่งเขาบอกว่า ที่ไม่รับสายเพราะไม่ว่างจริงๆ ถ้ารับแล้วเขาบอกว่า ติดธุระอยู่ค่อยโทรมานะ ฉันจะโกรธ เขาจึงเลี่ยงไม่รับดีกว่า อึม เข้าใจอยู่ ที่ไม่โทรมาเพราะไม่ได้เติมเงินโทรศัพท์ และที่ฝืนฉันมากที่สุด คือ การยิ้มแย้มกับคนที่ทำให้ฉันโมโห เขาก็บอกว่าจะได้ไม่มีคนมองเราไม่ดี แต่ทุกข้อเขาก็เข้าใจเราด้วยว่าอะไรที่เราฝืนตัวเองเกินไปเขาก็ไม่ได้บังคับอะไรเรา และบางเรื่องที่เธอบอกฉัน ระบายกับฉันมันล้วนหนักหนามากในความคิดฉัน แต่เธอก็ทำเป็นเรื่องเล็กมากเมื่อเธอพูดกับฉัน เขาบอกว่าบางเรื่องก็ไม่ได้บอกฉันหมดหรอกแต่กลัวฉันคิดมาก เพราะฉันตัวคิดมากเลยแหล่ะ แม้เป็นเรื่องนิดเดียว ฉันเป็นห่วงเขาจริงๆ ไม่รู้จะทำยังไง ปลอบใจคนอย่างเขาไม่ได้หรอก เจอหน้าเป็นต้องด่า เขามักทำเป็นเรื่องตลกทุกครั้งที่ฉันว่าเขา แต่จริงๆแล้วฉันรู้ว่าเขาฟังฉันมากทีเดียวเมื่อกลับไปห้องของเขา เมื่อฉันคิดว่าเรื่องอะไรเกินรับได้ฉันจะบอกเขาว่า ถ้าทำอย่างนั้นอีกฉันจะเลิกคบกับเขา เขาก็คงคิดว่าฉันพูดทีเล่นทีจริงบ้าง ซึ่งเราคุยก่อนจะสนิทกันว่า ถ้าเขา(.................................) ฉันจะเลิกคบกับเขาจริงๆ แล้วเขาบอกว่าไม่แล้ว เอองั้นเราคบกันต่อ ฉันถือคติว่าถ้าเราเป็นห่วงเพื่อนแล้วเขาไม่เห็นความสำคัญของมัน ฉันยอมเลิกคบคะ จนบางครั้งทำให้เขาเลือกที่จะไม่บอกฉันในบางสิ่งบางอย่าง เพราะกลัวว่าฉันจะเลิกคบกับเขา วันก่อนพูดเล่นกัน ว่าฉันจะเลิกคบแล้วเพื่อนแบบนี้เหนื่อยใจจริงๆ เขาบอกว่า จะเกาะเราอย่างนี้ไปเรื่อยๆ ไม่ยอมเลิกคบหรอก เออ ตอนนี้อะไรก็พูดได้ การเป็นตัวของตัวเองเวลาคบใครสักคนดีมากทีเดียวนะคะ ทำให้ไม่เคอะเขินที่จะคุยอะไรกัน ไม่ต้องเสแสร้ง การที่จะให้ใครยอมรับเราจริงๆ เราก็เป็นตัวจริงๆของเราเวลาคบกับกันนะคะ รับได้รับไม่ได้ ได้รู้กันไปเลย การเป็นตัวของตัวเอง ต้องไม่เบียดเบียนผู้อื่นทั้งทางกาย วาจา ใจนะคะ
26 ธันวาคม 2548 15:26 น.
grofai-penguin
เมื่อก่อนฉัน ไม่เคยโทรหาใครทุกวัน
เมื่อก่อนฉันไม่เคยต้องรอโทรศัพท์จากใคร
เมื่อก่อนฉันไม่ต้องบอกใครว่าฉันเป็นอย่างไร
เมื่อก่อนฉันไม่ต้องรู้สึก หวงแหนใครเท่าเธอ
วันนี้ฉันมีเธอที่ฉันอยากโทรหาและพูดคุย
วันนี้ฉันมีคนที่ฉันอยากให้เขาโทรมาหา
วันนี้ฉันมีคนที่คอยรับฟังทุกปัญหาของฉัน
วันนี้ฉันมีคนที่ฉันรักและหวงแหนมากคือ เธอ
อนาคตฉันจะยังมีคนคอยโทรหารึเปล่า
อนาคตฉันจะยังมีคนที่ฉันอยากพูดคุยรึเปล่า
อนาคตฉันจะยังมีคนที่คอยรับฟังปัญหาของฉันรึเปล่า
อนาคตฉันจะยังมีคนที่ฉันรักและหวงแหนคนนี้รึเปล่า
ปัจจุบันฉันยังเป็นฉันคนที่เธอรู้จักตั้งแต่แรกเริ่มเสมอ และเธอก็ยังเป็นเธอเหมือนที่ฉันยังรู้จักในวันแรกแต่มีสิ่งแวดล้อมต่างๆของเราสองคนมากมาย ทำให้จิตใจของเราสองคนแปรเปลี่ยนไปบ้าง ทำให้บางสิ่งบางอย่างระหว่างเราเริ่มลดลง ฉันคงไม่เรียกร้องอะไรมากมายจากเธอ เพราะการเรียกร้องมันทำให้
ฉันกับเธอเหมือนเป็นการใช้คำว่า พยายาม ทำอะไรๆให้มันดีขึ้น ซึ่งอันที่จริงแล้ว มันไม่ช่วยให้ดีขึ้นเลย พื้นฐานของการคบกันของเราคือ การเข้าใจกัน โดยไม่ใช้คำว่าพยายามเข้าใจ เราต้องยอมรับซึ่งกันและกันว่าเธอเป็นอย่างนี้ ฉันเป็นอย่างนี้ สิ่งใดไม่เหมาะไม่ควร ที่เราเห็นซึ่งกันและกัน เราก็จะบอกกัน
คำว่า เพื่อน ของเราไม่รู้จะพูดให้ใครเข้าใจได้ว่า เป็นเพื่อนแบบไหน เพราะนิยามของคำว่า เพื่อน ของแต่ละคนย่อมไม่เหมือนกัน แม้การแสดงออกบางอย่างของเราจะเป็นการแสดงออกคล้ายคนที่เป็นคู่รักกัน แต่นั่นก็เป็นพื้นฐานความรักอย่างหนึ่งที่ทำให้เราได้คบเป็นเพื่อนกัน อนาคตเป็นอย่างไรไม่สำคัญเพราะอนาคตเป็นอย่างไร ขึ้นอยู่กับปัจจุบันมากกว่าว่าเราเป็นอย่างไร ทุกคนรู้ดีอยู่แก่ใจว่าใครเป็นเพื่อนที่ดีสำหรับตน แต่ในความเป็นจริงเราไม่สามารถบอกใครได้อย่างเต็มปากนัก เพราะในสังคมของเราเองนั้น เราต้องอยู่ร่วมกับคนหลายคน ต้องพึ่งพาอาศัยซึ่งกันและกันเพื่อความอยู่รอด แต่นั่นก็อย่าคิดพึ่งคนอื่นจนกลายเป็นคนเห็นแก่ตัวนะคะ และอย่าอยู่ร่วมเพื่อให้ตัวเองอยู่รอดจนขาดความจริงใจต่อกันเลยคะ อย่ากลัวอนาคตข้างหน้าว่าจะเป็นอย่างไร เราต้องทำปัจจุบันให้ดี แล้วเราจะกล้าเผชิญหน้าต่อนาคตอย่างกล้าหาญอย่ายึดติดกับสิ่งใดมากมายเลยคะ ขอเป็นกำลังใจให้คนที่ผิดหวัง หรือเสียใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นจนทำให้เกิดการสูญเสียขึ้น เพราะว่าชีวิตทุกชีวิตไม่มีใครเป็นของเราอย่างแท้จริงหรอกคะ เมื่อผิดหวังเสียใจ ไม่ได้มีกฎหมายห้ามร้องไห้ เพราะฉะนั้นร้องไห้บ้างก็ได้คะ เพราะหากคุณได้เห็นน้ำตาของผู้อื่นคุณจะได้เห็นคุณค่าน้ำตาของผู้อื่นบ้าง สำหรับฉันกับเพื่อนชายคนนี้ฉันไม่ได้หวังขนาดว่าเราจะต้องเป็นแบบนี้ตลอดไป เพราะอนาคตข้างหน้าเราต่างต้องเจออะไรในชีวิตอีกเยอะ เราขอแค่ทำปัจจุบันให้ดี อนาคตเป็นไงค่อยว่ากัน อนาคตไม่ดีมันเป็นผลพวงจากการกระทำของปัจจุบัน คำพูดที่ให้กัน ไม่ยั่งยืนเท่ากับการกระทำที่มีให้กัน...............ดีใจที่ได้รู้จักแก
25 ธันวาคม 2548 13:58 น.
grofai-penguin
ฉันรู้ดี...เธอคงอยากมีคนรัก ฉันรู้ดี...เธอต้องการ
ฉันเคยบอกเธอว่าหากเธอมีคนรักขึ้นมาจริงๆ
ฉันจะเลิกคบกับเธอ ไม่รู้เธอจะจริงจังกับคำพูด
ของฉันมากแคไหน เพราะเราต่างก็ชอบพูดทีเล่น
ทีจริงกันเสมอ มาวันนี้เธอถามฉันว่า แล้วจะเชื่อ
เธอไหม ว่าเธอมีคนรักแล้ว แล้วเธอก็บอกอีกว่า
คนรักก็คนรัก เพื่อนก็เพื่อน ไม่รู้สิ ฉันให้คำตอบ
เธอไม่ได้ เพียงแค่หากฉันเชื่อเธอ ฉันจะไว้ใจเธอ
เกินไปรึเปล่า ฉันจะโง่รึเปล่า หากฉันไม่เชื่อเธอ
ฉันจะเป็นไง เธอเป็นเพื่อนที่เข้าใจฉันมากที่สุด
แต่วันนึงเราต่างก็ต้องเปลี่ยนแปลงไปตามสิ่งแวด
ล้อมของแต่ละคน อยู่ที่ใครจะเป็นฝ่ายเจอสิ่งแวด
ล้อมใหม่ๆก่อนกัน หากเธอมีคนรักจริงๆ ฉันคง
ทำใจไม่ได้ ฉันคงไม่อาจแย่งความรักจากเธอจาก
เขาคนนั้นได้ เธอไม่ต้องสัญญากับฉันว่าเธอจะแบ่ง
เวลาให้เท่ากัน หรือจะไม่ลืมฉัน ไม่ใช่ว่าฉันไม่เชื่อ
คำพูดเธอ ฉันรู้คำพูดเธอออกมาจากใจ แต่จริงๆแล้ว
ฉันไม่อยากให้คำพูดกับการกระทำสวนทางกัน ฉัน
ไม่รู้ว่าคำจำกัดความของเธอในความเป็นเพื่อนของ
เรานั้นเป็นยังไง แต่ฉันบอกได้ว่าฉันรักเธอในทุกๆอย่าง
รับได้ที่เธอเป็นเธอ แต่มีบางอย่างที่ฉันคิดว่าเธอก็คงคิด
เช่นกัน คือหนึ่งสิ่งที่เราเป็นกันไม่ได้คือ คนรัก หากเธอมี
คนรักฉันยอมเลิกคบกับเพื่อนที่ดีอย่างเธอ ที่เลิกคบก็เพราะ
รักเธอไง ฉันถึงเลิกคบเธอตอนนี้ เพราะหากเธอคบกับฉัน
ไปด้วย คบคนรักไปด้วย หากเธอเปลี่ยนไปจากเดิมจริงๆ
ฉันอาจจะเกลียดเธอไปเลยก็ได้ จากกันด้วยดี ดีกว่า
ขอโทษนะที่ฉันต้องทำอย่างนี้ แต่ฉันทนไม่ได้จริงๆ ถ้าเธอ
ไม่ให้ความสำคัญกับฉัน และฉันก็รู้ว่าคนรักของเธอก็คงไม่
อยากให้เธอให้ความสำคัญกับใครมากไปกว่าเขาหรอก
ฉันไม่ขอให้เธอเลือกเพราะฉันตัดสินใจแล้ว ยอมเสียใจเอง
ดีกว่าเห็นเธอเปลี่ยนไปหากเราเลิกคบกันจริงๆ ฉันจะจดจำ
เพื่อนอย่างเธอตลอดไป เพื่อนรัก...
18 ธันวาคม 2548 20:21 น.
grofai-penguin
26 ธันวาคม 2547 ใครจะคิดว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับประชาชนชาวไทย ไม่มีใครรู้
ไม่มีใครคาดฝัน ไม่มีใครอยากให้มันเกิดขึ้น.................
ข้าพเจ้าเป้นหนึ่งคนที่สูญเสียในเหตุการณ์ครั้งนี้ แต่มันยังถือว่าน้อยนิดกับคนที่สูญเสียบุคคลอันเป็นที่รักไป
และอีกไม่กี่วันนี้ก็จะใกล้ 1 ปีเต็มของเหตุการณ์สึนามิ ไม่รู้ว่าภาพความสูญเสียเหล่านั้นจะทำให้ผู้ที่ได้ดูตอกย้ำความเสียใจสักแค่ไหน
อยากให้พวกเขาดูแล้วเตือนใจตัวเองว่า อะไรก็เกิดขึ้นได้ทั้งนั้น โดยไม่ต้องรู้เวลาล่วงหน้า ฉะนั้นขอให้รักษาชีวิต รักตัวเอง รักคนรอบข้าง และรวมทั้งรักเพื่อนมนุษย์ด้วยกันจะดีกว่า
คนไทยมีน้ำใจต่อกันเสมอ หากดูภาพเหตุการณ์แล้วบั่นทอนจิตใจอย่าดูเลยคะ
ทุกคนรู้และเสียใจกับเหตุการณ์ครั้งนี้ สำหรับผู้ที่ยังมีคนภายในครอบครัวยังอยู่ในภาวะซึมเศร้าและเปลี่ยนเป็นคนที่มีบุคลิกแย่กว่าเดิมตั้งแต่เกิดเรื่องจนถึงบัดนี้สนใจเขาสักนิดนะคะ ปรึกษานักจิตวิทยา หรือจิตแพทย์ได้นะคะ อยากให้ทราบว่าการปรึกษานั้นไม่ใช่เพราะเขาบ้า แต่เป็นเพราะเขามีสุขภาพจิตที่ไม่ดี
ช่วยเขาให้เขาสบายใจขึ้น และมีทางออกที่ดี หรือจะโทรไปที่ Hot line สายด่วนก็ได้คะที่ 1667ของกรมสุขภาพจิตคะ
ขอเป็นกำลังใจให้กับทุกคนนะคะ คนไทยด้วยกันพร้อมส่งใจให้กับทุกคนคะ
หน้าส่วนตัว
963
