*-*เมื่อรู้สึกยิ้มได้*-*

grofai-penguin

อยากให้เพื่อนๆเล่าถึงความประทับใจ ความพอใจที่มีต่อเพื่อน พ่อแม่ หรือสิ่งหนึ่งสิ่งใดที่เพื่อนๆคิดว่าถ้าเราเล่าให้ใครฟังแล้ว เราจะรู้สึกยิ้มไปพร้อมกับเพื่อนๆได้บ้าง คือบางครั้งสิ่งเล็กๆน้อยๆที่คนๆหนึ่งมองอาจดูยิ่งใหญ่กับใครหลายๆคนก็ได้ เรามาแบ่งปันรอยยิ้มแก่กันนะคะ
ขอเล่าก่อนนะคะ คือเรื่องนี้มีไม่มากไม่มายคะ ฉันมีเพื่อนผู้ชายคนหนึ่งคบกันได้ไม่ถึงปีคะ แต่เราก็คุยกันมากพอที่จะเป็นเพื่อนสนิทกันได้ แต่ด้วยที่เขาทำงานมากเกินไปฉันเลยไม่ค่อยเข้าใจเขา และก็ขาดการติดต่อกับเขาไปนานพอสมควร วันหนึ่งฉันเลยโทรหาเขาเพราะคิดถึงมาก เขาก็ยังคงหยอกล้อฉันเหมือนเดิม แต่ก่อนฉันก็ส่ง msg ให้เขาเป็นประจำ แต่ครั้งนี้เขาก็ส่งกลับมาเป็นครั้งแรก ข้อความว่า ขอบคุณมากนะเพื่อนที่คอยเป็นห่วงเสมอ คือที่ยิ้มได้เสมอที่อ่านข้อความนี้เพราะเป็นข้อความแรกในรอบประวัติศาสตร์ที่ผู้ชายอย่างเขาจะส่งมาได้ และรู้มาอีกว่าทุกข้อความที่ฉันส่งไปเขาไม่เคยลบออกเลยคะ ฉันรู้ว่าที่เขาส่งมาแบบนี้เพราะอะไร เขาต้องการให้ฉันรู้ว่า เขารู้ว่าต่อให้เขาทำอะไรเขาก็รู้เสมอว่ามีฉันคอยเป็นห่วง คำว่าเพื่อนระหว่างเราไม่สามารถบอกใครได้ว่าเราต่างกับคนอื่น เราสนิทกันแค่ไหน เพราะเราเข้าใจกันและกันมากกว่า แต่ในความเข้าใจของเรามันก็ทำให้ในบางเรื่องเราก็ไม่อาจทำใจยอมรับได้ แต่เมื่อเรายอมรับไม่ได้เราจะทำอย่างไร อันนั้นขึ้นอยู่กับเราว่าเรารักเพื่อนคนนี้รึเปล่า ไม่ต้องถามคะว่ารักแค่ไหน เปรียบเทียบยากเหลือเกิน อีกอย่างต้องบอกก่อนนะคะเราไม่ได้เป็นคู่รักกันนะคะ ฉันเชื่อว่าถ้าเรารักเพื่อนคนนี้เราจะมีทางออกสำหรับอุปสรรคต่างๆได้ง่าย คนรักกันจริงไม่ได้พร่ำพูดออกมาให้อีกฝ่ายรับรู้ดูการกระทำดีกว่าคะ แต่คงไม่มีอะไรที่มันจะยากเกินไปสำหรับคนที่เรารักได้หรอกคะ ความรักไม่จำเป็นต้องเฉพาะเจาะจงกับคู่รักคนเดียวใช่ไหมคะ และถ้าเรารักเขา คงไม่มีความผิดใดที่เราให้อภัยเขาไม่ได้ จริงไหมคะ