23 มีนาคม 2548 11:25 น.
GIYAVON
เมย์ตื่นได้แล้วลูก ลงไปกินข้าวได้แล้วพ่อเค้ารออยู่นะลูก
แม่หรอ...ค่ะเดียวหนูลงไปนะฉันหลับไปตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย
ฉันลงไปทานข้าว แต่ดูเหมือนทุกคนรอฉันอยู่น่ะเนี่ยฉันต้องเจอไอ้พี่ชายสุดห่วยว่าแน่เลย
นี่ไม่ตื่นพรุ่งนี่เลยล่ะแม่คุณ ฉันหิวจนไส้จะขาดอยู่แล้วเห็นไหม ๆ เนี่ยถ้าเป็นหวยฉันคงรวยไปแล้วแน่ๆ
บนห้องฉันมีเทปกาวเอามาต่อก่อนไหม
ยัยบ้าพี่สุดประเสริฐของฉันด่าฉันพร้อมด้วยผ้าขี้ริ้วที่กำลังลอยมา
พี่มาร์ค!!!
กินข้าวได้แล้วพ่อคงจะเบื่อสองพี่น้องคู่นี้แล้วสิ
ค่ะ,ครับ
ที่บ้านของฉันมี่กฎข้อหนึ่งที่ทุกคนต้องปฏิบัติคือ ทุกคนในครอบครัวจะต้องทานข้าวพร้อมหน้ากันทุกเย็น ถ้ามีธุระต้องบอกไว้ก่อนไม่งั้นแม่ของฉันจะงอนแล้วไม่ยอมทำกับข้าวอีก
พี่สาวสุดสวยรับโทรศัพท์ได้แล้วๆใครอีกล่ะวันนี้รู้สึกป๊อปจังแหะ
ค่ะ...
ออกมาข้างนอกกัน วันนี้ฉันมีอะไรจะอวด รีบออกมาน่ะเดียวไม่ได้ดูของดีน่ะนี่คือหนึ่งในบรรดาเพื่อนๆของฉันค่ะยัยนี่ชื่อ เกรสค่ะ ดูท่าจะเมาด้วย
แกอยู่ไหนเนี่ย แล้วมีอะไรให้ฉันดู แล้วแกอยู่กับใคร
แกรีบมาน่ะ ฉันอยู่ร้านLookingรีบมาน่ะบาย
เฮ้ย...เดี๋ยวก่อน เกรส...ไอ้เกรสยัยบ้าพูดไม่ทันรู้เรื่องก็วางไปสะล่ะ
แม่ค่ะหนูออกไปข้างนอกเดี๋ยวกลับน่ะ
แกจะไปไหนอ่ะคงได้ยินชื่อยัยเกรสสิเลยอยากรู้ ก็พี่ฉันคนนี้เป็นแฟนอยู่กับยัยเกรสแต่ตอนนี้ทะเลาะกันอยู่ ปกติไม่เคยห่วงฉันอยู่แล้ว
ไปดูยัยเกรสหน่อยอ่ะ มันเมาแค่ได้ยินว่ายัยเกรสเมาแค่นั้นแหละ หน้าเหมือนคนไม่มีเลือดเลยคงจะห่วงมากล่ะสิ
หรอแต่ทิฐิเยอะกว่า พูดเสร็จพี่ก็เดินขึ้นห้องไปเลย
แม่หนูไปน่ะฉันบอกแม่เสร็จก็ขับรถออกมาเลย กว่าจะถึงก็ใช้เวลาประมาณครึ่งชั่วโมง
..............................................
พอถึงหน้าร้านฉันก็เดินเข้าไป ฉันก็โทรเรียกยัยเกรสออกมารับสักพักคนที่ออกมารับกลับเป็น เดียว
ไงรอนานไหม
ไม่หรอกเพิ่มมาเอง เดียวมากับเกรสหรอ
เปล่าเรามากับแก้วน่ะ
หรอ
เราเข้าไปข้างในกันดีไหม
อื่มไปสิ
ระหว่างที่เข้าไปในร้านคนค่อนข้างเยอะกว่าจะไปถึงต้องเบียดกันอยู่ไม่น้อย แล้วก็มีสาวสวยนางหนึ่งซึ่งคงจะตาบอกแน่เลย เดินเข้ามาชนฉันอย่างจังเลย แล้วฉันเป็นไงหรอก็ล้มไง แต่เดียวก็เข้ามารับฉันไว้
เป็นอะไรไหมเขาถามพลางประคองฉันลุกขึ้น
ไม่หรอก ขอบคุณนะฉันลุกขึ้นแล้วรีบเดินไปที่โต๊ะของยัยเกรสแต่แล้วเดียวก็จับมือฉันเอาไว้
โต๊ะอยู่ทางนี้ รังเกียจฉันขนาดนั้นเลยหรอ
หา...อะไรนะ เสียงมันดังอ่ะฉันไม่ได้ยินที่จริงฉันได้ยินนะ แต่ไม่อยากพูด เพราะฉันก็ไม่รู้ว่าจะพูดยังไง เขาไม่พูดอะไรได้แต่จับมือฉันไว้แน่น พอใกล้ถึงโต๊ะเขาก็ปล่อยแล้วก็เดินไปนังข้างแก้ว
22 มีนาคม 2548 22:18 น.
GIYAVON
ฉันขับรถออกมาจากมหาวิทยาลัยเพื่อที่จะกลับบ้าน แต่สายตาเจ้ากรรมดันไปเจอะกับ เดียว อดียแฟนเก่าของฉันและเป็นคนที่ทำให้ฉันต้องรู้สึกผิดอยู่หลังจากที่เลิกกัน ฉันเป็นคนที่ทำให้เขาเปลี่ยนไป จากคนไม่เที่ยวก็เที่ยว จากคนไม่ดื่มก็ดื่ม และที่ร้านที่สุดคือเดียวเป็นคนที่ไม่ชอบบุหรี่ที่สุดแต่ตอนนี้ฉันเห็นเค้ากำลังสูบบุหรี่อยู่ ฉันมันเป็นนางมารร้ายจริงๆเลย สักวันกรรมต้องตามสนองฉันแน่เลย
เค้าคงจะมองไม่เห็นฉันที่ขับรถอยู่ เราสองคนผ่านกันไปเหมือนคนไม่เคยรู้จัก บอกตามตรงฉันทำใจไม่ได้น่ะที่เราเป็นเพื่อนกันไม่ได้ ฉันจอดรถอย่างกะทันหันจนรถข้างหลังบีบแตรไหลด่าฉันจนฉันต้องขับรถไปต่อ ฉันจึงหยิบมือถือขึ้นมาแล้วกดเบอร์ที่แม้ฉันจะลบไปกี่ครั้งฉันก็ยังจำมันได้
ฮัลโหล...เมย์หรอเสียงที่ฉันไม่ได้ยินมาเกือบสองปี
อืม...
มีอะไรหรือเปล่า
เปล่า ถ้าไม่มีโทรหาเดียวไม่ได้หรอ
ไม่หรอก แต่
อะไรหรอ?
งั้นแค่นี้ก่อนน่ะ พอดีเรามาดูหนังน่ะ หนังจะฉายแล้ว ไงเดียวเราโทรกลับน่ะ บาย
ฉันวางโทรศัพท์อย่างอ่อนแรงทำไมต้องเป็นแบบนี้ด้วยที่ฉันทำในตอนนั้นถูกแล้วหรอ ฉันไม่ได้รักเขาจริงหรอ ขณะที่ฉันกำลังคิดเรื่องของเดียวอยู่นั้น เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น พอดูชื่อฉันก็ตัดสายทิ้งทันที่เลย จะใครซะอีกล่ะ นายแซน คนที่คนไปเองคนเดียวว่าฉันเป็นแฟนเขา ซึ่งฉันยังไม่เออออห่อหมกอะไรด้วยเลย ตอนแรกก็ไม่เท่าไรแต่ตอนนี้ฉันเริ่มเบื่อแล้วสิ พรุ่งนี้ฉันต้องหาวิธีบอกนายนั่นให้เข้าใจแล้วล่ะ
แม่ค่ะมีอะไรกินบ้างอ่ะหิวแล้ว
อ้าว...เมย์กลับบ้านเร็วจังลูกแม่สุดที่รักของฉันออกมารับหน้าบ้าน
หิว...
ไงวันนี้ที่มหาลัยเป็นไงบ้าง
หนูจะเป็นเลขาของประธานสโมรสรนักศึกษาอ่ะ
เป็นไข้หรอ ปกติไม่เห็นเคยเข้ากิจกรรม
แม่... ก็นี่ไงลูกสาวของแม่กำลังจะทำนี่ไง เออแล้วพ่อล่ะค่ะ
ถ้าจะเป็นไข้จริงกินยาหน่อยไหมลูก นี่กี่โมงค่ะพ่อเขาก็ไปทำงานสิ
แม่!!! ไม่เอาล่ะหนูเข้าไปนอนดีกว่า
อ้าวไม่กินข้าวแล้วหรอ
ไม่อ่ะ งอนแม่แล้ว
พอฉันถึงห้องก็เปลี่ยนเสื้อผ้าเตรียมนอนและแล้ว พี่สาวสุดสวยรับโทรศัพท์ได้แล้ว ๆ ใครโทรมานะ พอดูชื่ออ้าวไม่มีชื่อใครเอย
ค่ะปกติฉันรับสายอย่างนี้แหละ
ครับผู้ชายด้วย หรือว่าจะเป็นเดียว
เดียวหรอ?ทำไมเสียงฉันต้องสั่นด้วยล่ะ
ใครน่ะเดียว?ไม่ใช่แล้วใครล่ะ
แล้วคุณน่ะใคร!
ทำไมพูดกับว่าที่แฟนใหม่อย่างนี้ล่ะจ๊ะ ที่รัก...ไม่ใช่ใครที่ไหนหรอกค่ะ ก็อีตานพจอมเจ้าชู้ไง แต่ไหงพูดกับฉันแบบนี้ล่ะ แปลว่ายัยแจงคงไปบอกแล้วสิ
ไอ้บ้า นายมีอะไร แล้วรู้เบอร์ฉันได้ไง
แหม...เป็นแฟนเธอเนี่ย ไม่ค่อยดีเลย มีแต่ด่า เข้าน้อยใจน่ะตัวเอง
นายติ้งต่องหรือไงหา ถึงมาพูดกับแบบนี้
อ้าว เราจะมาเป็นแฟนกันไม่ใช่หรอ
ใครเป็นแฟนใครพูดให้ดีน่ะ ฉันแค่เสนอความคิดไป แต่ฉันรู้ว่าคนอย่างนายคงไม่ยอมมีแฟนเป็นตัวเป็นตนหรองใช่ไหม
ผิด ฉันกำลังคิดอยากมีเป็นตัวเป็นตนอยู่พอดี งั้นพรุ่งนี้เจอกันที่ห้องสโมรนะจ๊ะที่รัก
นี่เดี๋ยวก่อน...นายนพ...ฮัลโหล...ฮัลโหล บ้าจริง
คอยดูน่ะอีตาบ้าฉันจะทำให้นายเหมือนตกนรกทั้งเป็นเลย
21 มีนาคม 2548 21:37 น.
GIYAVON
เมย์... ขอร้องล่ะนะเป็นเลขาฯของสโมสรนักศึกษาให้หน่อยนะ แจง เพื่อนสนิทของฉันมาขอร้องฉันให้ไปเป็นเลขาฯของสโมฯ แล้วก็ไอ้ประธานคนใหม่ที่ได้แต่หล่อทำอะไรก็ไม่เป็น
ไม่ ก็ตอนนี้ฉันยังไม่มีอารมณ์ทำอะไรเลยนะ แค่เรียนก็ยังเอาไม่รอดเลยแล้วจะให้ไปเป็นเลขาฯของสโมฯเนี่ยน่ะ
ขอร้อง...ได้โปรด...
ไม่...เธอจะให้เพื่อนเธอไปเป็นเลขาฯของคนที่เธอก็รู้ว่าเพื่อนเธอไม่ชอบเนี่ยน่ะ บ้าไปแล้วหรือไง
แต่เมย์ นายนพไม่ใช่คนไม่ดีอย่างที่เธอคิดน่ะ จริงอยู่ที่นายนั่นได้เป็นประธานสโมฯเพราะหล่อแต่นายนั่นก็ทำงานเก่งน่ะ นิสัยดีด้วย น่ะเมย์เอางี้เธอลองไปทำดูก่อนดีไหมแล้วถ้าเธอทำไม่ได้หรือนายนพเกิดนิสัยไม่ดีขึ้นมาเธอค่อยออกก็ได้นะ
ก็ได้ ฉันจะลองดูถ้าอีตานพบ้ามันเกิดขวางหูขวางตาฉันขึ้นมาล่ะก็ แม่จะชิ่งหนีให้ดู
นี่เป็นผู้หญิงน่ะพูดให้เรียบร้อยหน่อยไม่ได้หรอ อย่างนี้ล่ะสิถึงไม่มีใครเอาเป็นแฟนเสียงนี้ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าเป็นใคร ก็อีตาบ้านพ สุดหล่อ(ไม่เสร็จ)ของสาวๆคณะนี้ไงล่ะ
แล้วนายล่ะที่บ้านไม่ได้สอนมารยาทหรือไง ถึงมาฟังคนอื่นคุยกันอย่างนี้ เค้าเรียกว่าอะไรน้า...
ก็ทำไมฉันจะฟังไม่ได้ในเมื่อคนที่ไม่มีมารยาทกว่ากำลังนินทาฉันอยู่ จริงไหมแจง?แจงได้แต่ยิ้มไม่พูดอะไร ยังนี่คงจะหลงเสน่ห์ตาบ้านี่แล้วแหงๆ
แจง เธอจะให้ฉันไปทำงานร่วมกับคนปากอย่างงี้หรอฉันเริ่มเดือดแล้วนะ
นี่แม่คุณ ถ้าไม่อยากทำก็ไม่ต้องทำ ยังมีสาวๆสวยๆกว่าเธอหลายเท่าที่อยากจะมาเป็นเลขาฯฉัน ดีฉันจะใช้ห้องสโมเป็นฮาเรม นายนพพูดพรางยิ้มอย่างมีเลศนัย
ไอ้บ้ากาม
ชมหรอ...ขอบคุณน่ะ
แจงอย่าลืมล่ะ วันนี้มีประชุมน่ะ ฉันไปล่ะ อ้อ...เกือบลืมบอกไป ถ้าเพื่อนแจงกลัวหลงความหล่อฉันจนไม่กล้าทำงานล่ะก็ปล่อยเค้าไปเถอะฉันเข้าใจว่าความหล่อของฉันทรมานสาวแค่ไหน บายนายนั่นส่งจูบใส่ฉันก่อนที่จะเดินจากไป ฉันล่ะอยากจะฆ่าหมอนั่นซะเหลือเกิน ไอ้คนหลงตัวเอง ฉันไม่มีวันหลงเสน่ห์นายแน่จำเอาไว้
แจง... ฉันยอมแล้ว ฉันจะเป็นเลขาให้แต่มีข้อแม้ว่าจะต้องให้นายนพมาเป็นแฟนของฉันและทำตามที่ฉันบอกจนกว่าฉันจะพอใจ โอเคไหม...
เมย์...มันไม่มากไปหรอ
ไม่ ถ้าไม่ได้ก็โอเค ได้ข่าวว่าที่หาคนมาเป็นเลขาไม่ได้เพราะเลขาต้องทำงานกับพี่นาเดียที่เป็นพนักงานของมหาลัยซึ่งดุมาก และพี่นาเดียก็เป็นญาติของฉันซึ่งถ้าฉันเป็นเลขาอะไรก็คงง่ายขึ้น จริงไหม?
จริงจ๊ะ เอ้ย เมย์แต่นพเค้ามีแฟนแล้วน่ะ
นั่นน่ะไม่เรียกว่าแฟนหรอแต่เรียกว่าคู่ควง รู้ป่ะป้าแก่? ฉันไปล่ะ พรุ่งนี้ฉันจะเข้าสโมฯน่ะ บายฉันเดินออกมาก่อนที่ยัยแจงจะเรียก ค่อยดูน่ะนายนพนายจะไม่ได้ไปหลีสาวที่ไหนแน่
21 มีนาคม 2548 13:00 น.
GIYAVON
ตอนที่1
เลิกกันเถอะ ฉันไม่รู้ไปเอาความกล้ามาจากไหนถึงกล้าบอกเลิกคนรักที่คบกันมาถึงสองปีกว่า
ทำไมล่ะ? เหตุผล?เขาคงงงน่าดู(ดูจากสีหน้าตอนนี้น่ะ)
....ไม่มีคำตอบจากสวรรค์ จะไปมีได้ไงล่ะก็เขาไม่ได้ผิดอะไรนิ จะให้ฉันบอกเขาไปหรอว่าฉันเบื่อเขาแล้ว
บอกมา!!!ทำไงดีล่ะเขาเริ่มหน้าแดงแล้วก็ตะคอกฉันด้วย ถ้าฉันบอกว่าฉันเบื่อเขาแล้วมีหวังพรุ่งนี้ที่บ้านของฉันได้เห็นฉันลงหนังสือพิมพ์หน้าหนึ่งแน่เลย นักเรียนมัธยมปลายของโรงเรียนชื่อดังแห่งหนึ่ง ถูกฆ่าตายอย่างน่าอนาถแม่ค่ะ พ่อค่ะหนูคงไม่ได้ตอบแทนบุญคุณที่พ่อและแม่ได้ให้กำเนิดหนูมาน่ะค่ะ
เออ...เออ...ฉัน...ฉันไม่ได้รักเธอแล้ว ฉันเบื่อเธอแล้วเข้าใจไหมตางี่เง่า ทำไงดีล่ะฉันพูดไม่ได่อ่ะ
เอออะไร? ที่บอกเลิกยังกล้าพูด ฉันขอเหตุผลแค่นี้ทำไมไม่กล้าพูด ฉันผิดกับเธอตรงไหน ฉันยังเอาใจใส่เธอไม่พออีกหรือไง โธ่เว้ย พูดอะไรบ้างดิ อย่ามาเงียบอย่างนี้สิ หรือฉันยังรักเธอไม่พอเหรอใช่ไหม? นี่พูดอะไรบ้างสิ เมย์!!!ตอนนี้เค้าเหมือนคนบ้าปนคลุ้งคลั่งเลย พูดอะไรก็ไม่รู้เพ้อเจ้อ แต่ฉันกลัวเขาจริงๆน่ะ ไม่รู้เมื่อก่อนฉันทนคบกับเขาไปได้ไง
ก็...ตอน...นี้ ฉันไม้ได้รักนายแล้วนิตายๆๆๆ ฉันตายแน่ๆขอโทษน่ะ เดียว ฉันผิดต่อเธอมากขอโทษน่ะ
หรอผิดคาดเลยเขาน่าจะพูดอะไรมากกว่านี้สิ ตอนที่คบกันแค่ทะเลอะกันนิดเดียวเขาก็แทบเป็นบ้าแล้วนี่บอกเลิกน่ะทำไมเขาถึงพูดออกมาแค่นี่ล่ะ มันยิ่งทำให้ฉันรู้สึกผิดมากเลยน่ะ
เดียว ฉันขอ...
พอเหอะ ก็ไม่ได้รักกันแล้วนิ จะมาแคความรู้สึกฉันทำไม โชดดีน่ะแล้วทำไมฉันถึงมีน้ำตาล่ะ ก็ฉันไม่ได้รักเขาแล้วน่ะ
เออ...คือเดี๋ยวนายไม่ไรใช่ไหม?ถามอะไรบ้าๆคนถูกบอกเลิกคงจะดีใจละมั่ง ยัยบ้า
อืม...เดี๋ยวคงทำใจได้แหละ เมย์...รักน่ะ
เดียว ขอบคุณน่ะสำหรับที่ผ่านมาอย่างน้อยฉันจะได้ไม่ดูเป็นนางมารร้ายมากไปกว่านี้ เขาหันมายิ้มให้ฉันแล้วเขาก็เดินจากไปไกลจนฉันเห็นตัวเขาเล็กลงเรื่อยๆ ทำไมฉันต้องร้องไห้ล่ะ ฉันเป็นอะไรไปก็ในเมื่อฉันอยากเลิกกับเขาจะตายแล้ว และตอนนี้เราสองคนก็เลิกกันและทำไมฉันต้องร้องไห้ด้วยล่ะ
ยัยบ้าในเมื่อตัดสินใจไปแล้วก็อย่ามาเสียใจภายหลังสิฉันกลับบ้านไปพร้อมกับความรู้สึกผิด ตลอดวันนั้นฉันคิดอยู่อย่างเดียวคือ ฉันคิดถูกแล้วใช่ไหม ฉันไม่ได้รักเขาแล้วใช่ไหม และฉันบอกกับตัวเองว่าฉันให้เธอเสียใจแค่วันนี้น่ะ พรุ่งนี้เธอต้องกลับไปเป็นคนเดิมคนที่ไม่มีคนชื่อเดียวอยู่ในชีวิตเธออีกต่อไป เข้าใจไหม?เพราะนี่เป็นสิ่งที่เธอได้เลือกแล้ว
หน้าส่วนตัว
325
