9 พฤษภาคม 2553 10:42 น.
Gemini58
แม่เคยสอน ตอนวัน ฉันอกหัก
อย่าหลงรัก ปักใจ ใครทั้งนั้น
เพราะเรื่องจริง อกผู้ชาย อุ่นคล้ายกัน
หยุดดึงดัน โง่งม จม...ปฎิกูล
เพราะ...
ต่อให้ฉัน...วางวาย มลายดับ
สลายวับ ลับจาก ซากสิ้นสูญ
ให้น้ำตา เป็นสายเลือด เผือดการุญ
คงโศกา อาดูร อยู่ดายเดียว
ต่อให้ฉัน...ซมซาน คลานไปง้อ
เฝ้าวอนขอ ให้หันหน้า มาแลเหลียว
ยอมอดน้ำ อดข้าว ขาวซีดเซียว
แม้เศษเสี้ยว เสียใจ คงไม่เจอ
ต่อให้ฉัน...เชือดเนื้อ เอาเกลือทา
หรือยอมควัก นัยนา มาเสนอ
ผ่าหัวใจ วางลง ตรงหน้าเธอ
คงยากแผลอ แผยอคำ จำนรรจา
เพราะเธอหมด เยื่อใย หมดใจภักร
หมดความรัก หมดทุ่มเท เสน่หา
หมดความหวง ห่วงใย ไร้เมตตา
เจตนา ลาลับ ชั่ว...กัปกัลย์
แม่เคยสอน ตอนวัน ฉันอกหัก
อย่าหลงรัก ปักใจ ใครทั้งนั้น
เพราะเรื่องจริง อกผู้ชาย อุ่นคล้ายกัน
เลิกดึงดัน โง่งม จม...ปฎิกูล.
9 พฤษภาคม 2553 09:37 น.
Gemini58
(แม่ถึงลูก)
นับตั้งแต่ แม่รู้ข่าว เจ้ามาเกิด
ถือกำเนิด เกิดก่อใน ร่างกายแม่
ความปิติ มีท่วมท้น ล้นดวงแด
รักของแม่ แผ่ถึงลูก ด้วยผูกพัน
เริ่มห่วงตัว กลัวลูกน้อย จะพลอยรับ
ต้องเปลี่ยนปรับ กับสิ่งต่าง ที่สร้างสรร
อารมภ์ดี มีความสุข ทุกคืนวัน
เลิกหุนหัน พลันระวัง กลัวพลั้งตัว
อดเปรี้ยวหวาน มันเค็มไว้ ไม่เกื่ยวข้อง
ถึงแพ้ท้อง ต้องอาเจียร จนเวียนหัว
เฝ้าถนอม ยอมทุกทาง อย่างเตรียมตัว
เพื่อทูนหัว เลือดก้อนน้อย แก้วกลอยใจ
ครบเก้าเดือน เจ็บเตือน เหมือนกายแตก
ปวดร้าวแทรก เจ็บยิ่ง กว่าสิ่งไหน
พอเจ้าคลอด รอดกาย เจ็บหายไป
ลูกปลอดภัย ไม่อ่อนแอ แค่นั้นพอ
เลือดในอก อกแม่นั้น กลั่นเป็นนม
เลือดผสม นมผสาน หวานจริงหนอ
แม่เห่กล่อม ยอมอดหลับ ขับเพลงคลอ
แต่งห้องหอ รอเจ้า เข้านิทรา
ยามลูกเจ็บ ลูกป่วย ด้วยฤทธิ์ไข้
แม่ห่วงใย อยู่ใกล้ชิด คิดรักษา
คอยป้อนข้าว เฝ้าป้อนนม ผสมยา
แม้เหนื่อยล้า หาท้อถอย คอยพัดวี
สิ่งใดเล่า ที่เจ้านั้น ฝันอยากได้
แม่ยินดี ที่จะให้ ไม่หน่ายหนี
ถึงลำบาก หากกำลัง ยังพอมี
มอบสิ่งที่ ดีสุดให้ ไม่รีรอ
ลูกทำผิด คิดโทษทัณฑ์ ถึงขั้นเฆี่ยน
แม่เจ็บเจียน ขาดใจตาม ยามลูกพ้อ
เฝ้าปลูกฝัง หวังแค่ให้ ได้ดีพอ
สองมือก่อ ขอเห็นลูก เดินถูกทาง
แม่รักลูก อย่างผูกพัน มิหันเห
แม้ทะเล ภูผา หากีดขวาง
จะอยู่ไกล อยู่ใกล้ ไม่ละวาง
รักที่ให้ ไม่เคยบาง จางลงเลย
(ลูกถึงแม่)
ลูกรักแม่ แน่แท้ มิแปรผัน
กี่คืนวัน ผันผ่านไป ใช่เมินเฉย
แม่จ๋าแม่ แม่รู้ไหม ลูกไม่เคย
ลืมแม่เลย แม้น้อยนิด ไม่คิดทำ
เพราะรักที่ แม่มอบให้ นั้นใหญ่ยิ่ง
ไม่เคยทิ้ง ยามลูกคว้าง ย่างถลำ
เปี่ยมเมตตา การุณ คอยหนุนนำ
แม่คือสาย น้ำาเย็นฉ่ำ ฉ่ำใจกาย
พระคุณแม่ แผ่อยู่ใน หัวใจลูก
รักแม่ผูก ลูกแน่นหนา กว่าสิ่งไหน
รักแม่เทียบ เปรียบเสมือน เป็นเงื่อนตาย
ถึงห่างหาย แค่กายห่าง ใช่ห่างใจ
9 พฤษภาคม 2553 09:24 น.
Gemini58
ขอ หักหอก ด้วย...ดอกไม้ ในมือนี้
มางอนง้อ ขอคืนดี มีเธอ-ฉัน
ลดความเกลียด เคียดแค้น เราแฟนกัน
อย่าดื้อรั้น ปั้นปึ่ง ขึงโกรธเลย
เพราะรักยาว ให้บั่น สั้นให้ต่อ
ใยรีรอ ไม่ต่อคำ ทำเมินเฉย
อยากอิงแอบ แนบสนิท ชิดดั่งเคย
โปรดเอื้อนเอ่ย เผยวาจา ว่าดีกัน
ขอ หักหอก ด้วย...ดอกไม้ ในมือนี้
โปรดเมตตา ปราณี มีเธอ-ฉัน
เพราะคิดถึง จึงมาหา ดูหน้ากัน
อย่าบีบคั้น ให้หวั่นไหว ใจร้าวรอน
ลิ้นกับฟัน มันกระทบ ขบกันบ่อย
อย่าใจน้อย ปล่อยอารมณ์ จมทอดถอน
คิดอภัย ให้โอกาส ปราศแคลนคลอน
อย่าตัดรอน วอนเธอจง เลิกลงฑัณท์
ขอ หักหอก ด้วย...ดอกไม้ ในมือนี้
มอบความรัก ภักดี มีเธอ-ฉัน
ถือไม้เท้า ยอดทอง ครองคู่กัน
จวบจนวัน เธอ-ฉันลับ ดับมลาย.
9 พฤษภาคม 2553 09:17 น.
Gemini58
เรื่องเกิดแก่ เจ็บตายนั้น มันธรรมดา
มีใครอยู่ คู่ดินฟ้า หาสลาย
ก่อนสูญสิ้น วิญญาณพราก จากร่างกาย
เร่งทำดี หนีชั่วร้าย ค่อย...วายชนม์
เรื่องเกิดแก่ เจ็บตายนั้น มันแน่นอน
หมดสิทธิ์ย้อน ถอนคืนวัน อันผ่านพ้น
ปล่อยนานเนิ่น เกินเวลา หาเปลี่ยนตน
อาจถูกคน ก่นประนาม ยาม...นอนตาย
เรื่องเกิดแก่ เจ็บตายนั้น มันเรื่องจริง
หยุดเกลือกกลิ้ง ยกสิ่งล่อ ก่อเสียหาย
ปรับเปลี่ยนตัว กลัวบาปผิด จะติดกาย
ทำก่อนสาย ตายตาหลับ ยาม...ลับลา
เรื่องเกิดแก่ เจ็บตายนั้น มันอนิจจัง
ควรระวัง ยั้งตัวไว้ ให้แน่นหนา
หมั่นเตือนตน ให้พ้นบาป คราบราคา
ก่อนที่วัย ใกล้ชรา มา...ประจล
เมื่อเกิดมา อย่าเสียชาติ ขาดสติ
ใช้หิริ ตริตรอง มองเหตุผล
แสนพิสุทธิ์ สุดประเสริฐ เกิดเป็น คน
ควรทำตน ให้ล้นค่า ราคาเกิน
หน้าส่วนตัว
1417
