10 พฤษภาคม 2553 06:33 น.
Gemini58
มีนิทาน นมนาน...กาเล
เรื่อง ปูนา ขาเก เดินเฉ-ไฉ
แม่นำหน้า พาลูกมุ่ง สู่ทุ่งไกล
ลูกตามติด ชิดไกล้ ไม่ห่างเกิน
พอแม่หยุด ลูกสะดุด ฉุดไม่ทัน
แม่ดุพลัน มันยังไง ใยเดินเหิน
ถึงโซ-เซ เถ-ไถ ไร้เพลิดเพลิน
แถมขัดเขิน เดินส่าย คล้ายมึนเมา
แม่จะทำ ให้เห็น เป็นตัวอย่าง
ว่าเยื้อง-ย่าง อย่างไร ไม่โง่เขลา
แต่ลูกปู ดูแล้ว...งัน ปัญญาเบา
หรือแม่เรา เมาเสียเอง กริ่งเกรงใจ
เรื่องแม่ปู สอนลูกปู ดูแล้วขำ
ริสอนเขา แต่เราคว่ำ ทำไม่ไหว
แค่..."พูด"นั้น มันเรื่องง่าย จะตายไป
ลงมือทำ จำไว้...ไม่ง่ายเลย
10 พฤษภาคม 2553 06:28 น.
Gemini58
ขอตั้งจิต อธิษฐาน ผ่านฟากฟ้า
จะชาตินี้ ชาติหน้า หรือชาติไหน
อย่าพานพบ สบภักดิ์ รักชายใด
ที่ยักย้าย ถ่ายเทใจ หลาย...สตรี
ขอตั้งจิต อธิษฐาน ผ่านสายลม
ชาตินี้ล้ม จมน้ำตา หน้าหมองศรี
หลงคารม คมชาย หลายวจี
ยากหลบลี้ หนีหาย อยู่ใช้กรรม
ขอตั้งจิต อธิษฐาน ผ่านภูผา
ให้ชาติหน้า อย่าอกหัก รักบอบช้ำ
อย่าติดหนี้ หนีให้พ้น คนใจดำ
เลิกทุกข์ทน ล้นระกำ ถลำทรวง
ขอตั้งจิต อธิษฐาน ผ่านป่าไพร
จะชาตินี้ ชาติไหน ใคร่บวงสรวง
อย่าเจอะเจอ หรือเผลอตน ให้คนลวง
ขอชีวิต อย่าติดบ่วง ใครทวงคืน
ขอตั้งจิต อธิษฐาน ผ่านแผ่นดิน
ก่อนชีพสิ้น ดินถม จมใต้ผืน
แค่ชาตินี้ ก็เกินช้ำ สุดกล้ำกลืน
อย่าให้ฝืน ขื่น-ขยาด ทุกชาติเลย
10 พฤษภาคม 2553 06:26 น.
Gemini58
ฉัน...สตรี ใช่...ศัตรู รู้บ้างไหม
เป็นหญิงไทย ใจเบาบาง ร่างสะสวย
เพศอ่อนแอ แคร์ความรัก มักเอออวย
อย่าฉกฉวย จนม้วยมร ต้องถอนพงษ์
ฉัน...สตรี ใช่...ศัตรู รู้บ้างไหม
อย่าเสือกใส ใจอมหิต ผิดประสงค์
อย่านินทา ว่าร้าย หมายปลดปลง
อย่าล่วงเกิน ประเมินลง เท่าผงคลี
ฉัน...สตรี ใช่...ศัตรู รู้บ้างไหม
อย่าแว๊บมา แว๊บหาย คล้ายพวกผี
อย่าหลอกใช้ ให้ทำ เรื่องอัปรีย์
อย่ากดขี่ บีฑา ฆ่าทั้งเป็น
ฉัน...สตรี ใช่...ศัตรู รู้บ้างไหม
อย่าพูดมาก ปากไว ใส่เน่าเหม็น
อย่าโกหก พกเลี่ยง เบื่ยงประเด็น
อย่าซ่อนเร้น เห็นแก่ตน เพียงคนเดียว
ฉัน...สตรี ใช่...ศัตรู รู้บ้างไหม
อย่างมงาย ไร้ฉลาด ขาดเฉลียว
อย่าทะเลาะ เบาะแว้ง แสร้งปีนเกลียว
อย่าขบเขี้ยว เคี้ยวฟัน หมายบั่นทอน
ฉัน...สตรี ใช่...ศัตรู รู้บ้างไหม
โปรดอภัย ใช่เก่งกล้า ตีหน้าสอน
โปรด แยกแยะ แพะรับบาป กราบวิงวอน
อย่าต้องให้ ไก่อ่อน นั่งสอนมวย
ฉัน...สตรี ใช่...ศัตรู รู้บ้างไหม
เป็นหญิงไทย ใจเบาบาง ร่างสะสวย
เพศอ่อนแอ แลก็รู้ หมูในอวย
อย่าฉกฉวย จนม้วยมร ต้องถอนพงษ์
9 พฤษภาคม 2553 10:42 น.
Gemini58
แม่เคยสอน ตอนวัน ฉันอกหัก
อย่าหลงรัก ปักใจ ใครทั้งนั้น
เพราะเรื่องจริง อกผู้ชาย อุ่นคล้ายกัน
หยุดดึงดัน โง่งม จม...ปฎิกูล
เพราะ...
ต่อให้ฉัน...วางวาย มลายดับ
สลายวับ ลับจาก ซากสิ้นสูญ
ให้น้ำตา เป็นสายเลือด เผือดการุญ
คงโศกา อาดูร อยู่ดายเดียว
ต่อให้ฉัน...ซมซาน คลานไปง้อ
เฝ้าวอนขอ ให้หันหน้า มาแลเหลียว
ยอมอดน้ำ อดข้าว ขาวซีดเซียว
แม้เศษเสี้ยว เสียใจ คงไม่เจอ
ต่อให้ฉัน...เชือดเนื้อ เอาเกลือทา
หรือยอมควัก นัยนา มาเสนอ
ผ่าหัวใจ วางลง ตรงหน้าเธอ
คงยากแผลอ แผยอคำ จำนรรจา
เพราะเธอหมด เยื่อใย หมดใจภักร
หมดความรัก หมดทุ่มเท เสน่หา
หมดความหวง ห่วงใย ไร้เมตตา
เจตนา ลาลับ ชั่ว...กัปกัลย์
แม่เคยสอน ตอนวัน ฉันอกหัก
อย่าหลงรัก ปักใจ ใครทั้งนั้น
เพราะเรื่องจริง อกผู้ชาย อุ่นคล้ายกัน
เลิกดึงดัน โง่งม จม...ปฎิกูล.
9 พฤษภาคม 2553 09:37 น.
Gemini58
(แม่ถึงลูก)
นับตั้งแต่ แม่รู้ข่าว เจ้ามาเกิด
ถือกำเนิด เกิดก่อใน ร่างกายแม่
ความปิติ มีท่วมท้น ล้นดวงแด
รักของแม่ แผ่ถึงลูก ด้วยผูกพัน
เริ่มห่วงตัว กลัวลูกน้อย จะพลอยรับ
ต้องเปลี่ยนปรับ กับสิ่งต่าง ที่สร้างสรร
อารมภ์ดี มีความสุข ทุกคืนวัน
เลิกหุนหัน พลันระวัง กลัวพลั้งตัว
อดเปรี้ยวหวาน มันเค็มไว้ ไม่เกื่ยวข้อง
ถึงแพ้ท้อง ต้องอาเจียร จนเวียนหัว
เฝ้าถนอม ยอมทุกทาง อย่างเตรียมตัว
เพื่อทูนหัว เลือดก้อนน้อย แก้วกลอยใจ
ครบเก้าเดือน เจ็บเตือน เหมือนกายแตก
ปวดร้าวแทรก เจ็บยิ่ง กว่าสิ่งไหน
พอเจ้าคลอด รอดกาย เจ็บหายไป
ลูกปลอดภัย ไม่อ่อนแอ แค่นั้นพอ
เลือดในอก อกแม่นั้น กลั่นเป็นนม
เลือดผสม นมผสาน หวานจริงหนอ
แม่เห่กล่อม ยอมอดหลับ ขับเพลงคลอ
แต่งห้องหอ รอเจ้า เข้านิทรา
ยามลูกเจ็บ ลูกป่วย ด้วยฤทธิ์ไข้
แม่ห่วงใย อยู่ใกล้ชิด คิดรักษา
คอยป้อนข้าว เฝ้าป้อนนม ผสมยา
แม้เหนื่อยล้า หาท้อถอย คอยพัดวี
สิ่งใดเล่า ที่เจ้านั้น ฝันอยากได้
แม่ยินดี ที่จะให้ ไม่หน่ายหนี
ถึงลำบาก หากกำลัง ยังพอมี
มอบสิ่งที่ ดีสุดให้ ไม่รีรอ
ลูกทำผิด คิดโทษทัณฑ์ ถึงขั้นเฆี่ยน
แม่เจ็บเจียน ขาดใจตาม ยามลูกพ้อ
เฝ้าปลูกฝัง หวังแค่ให้ ได้ดีพอ
สองมือก่อ ขอเห็นลูก เดินถูกทาง
แม่รักลูก อย่างผูกพัน มิหันเห
แม้ทะเล ภูผา หากีดขวาง
จะอยู่ไกล อยู่ใกล้ ไม่ละวาง
รักที่ให้ ไม่เคยบาง จางลงเลย
(ลูกถึงแม่)
ลูกรักแม่ แน่แท้ มิแปรผัน
กี่คืนวัน ผันผ่านไป ใช่เมินเฉย
แม่จ๋าแม่ แม่รู้ไหม ลูกไม่เคย
ลืมแม่เลย แม้น้อยนิด ไม่คิดทำ
เพราะรักที่ แม่มอบให้ นั้นใหญ่ยิ่ง
ไม่เคยทิ้ง ยามลูกคว้าง ย่างถลำ
เปี่ยมเมตตา การุณ คอยหนุนนำ
แม่คือสาย น้ำาเย็นฉ่ำ ฉ่ำใจกาย
พระคุณแม่ แผ่อยู่ใน หัวใจลูก
รักแม่ผูก ลูกแน่นหนา กว่าสิ่งไหน
รักแม่เทียบ เปรียบเสมือน เป็นเงื่อนตาย
ถึงห่างหาย แค่กายห่าง ใช่ห่างใจ
หน้าส่วนตัว
2676
