29 มิถุนายน 2548 01:08 น.
gazzilla
เฮ้อ.......ช่วงนี้ไม่รู้เป็นอะไรแฮ๊ะ...เจอเรื่องความรักเศร้า ๆ จากเพื่อนมา 3 คนแล้ว.....และที่สำคัญ 1 ในนั้นดันเป็นคนที่ฉันรู้สึกดีด้วยนะสิ...เรื่องมันเลยเศร้าเป็น 2 เท่า เฮ้อ....แถมยังเรื่องของฉันกับเขาไป ๆ มา ๆ ก็คล้าย ๆ เรื่องของฉันกับเธออีกต่างหาก...เฮ้อเศร้าพอแล้วเขียนเรื่องของเธอกับฉันต่อดีกว่า
ครั้งก่อนเขียนถึงตอพาเธอขี่มอร์'ไซด์บอกรักเธอใช่ไหม....อืมมมมเธอเชื่อไหมว่าฉันยังจำวันนั้นได้...ยังจำคำที่เธอบอกกับฉันได้ว่า " ทำไมฉันเพิ่งมาบอกเธอตอนนี้" ยังคงจำได้ว่าทุกวันนี้มันผ่านมากี่วันกี่เดือนและกี่ปีและยังคงบอกรักเธอในวันนั้นของทุกปีตลอด 6 ปีที่ผ่านมา อิอิจะไม่จำได้ยังไงล่ะ ก็เธอเป็นผู้หญิงคนแรกที่ฉันรักนี้นา เป็นคนที่ฉันฝันว่าได้แต่งงานด้วย...แต่เอ๋ทำไมมันไม่เป็นจริงหว่า
เขียนถึงเธอที่ไรฉันก็ออกนอกเรื่องได้ทุกทีสินะ หลังจากบอกรักเธอแล้วเป็นไงต่อนะ....อืมมก็เหมือนกับคนอกหักทั่วไปแหละมันก็ช้ำมันก็เจ็บ อิอิแล้วมันก็ต้องกินเหล้า.....55 แต่จะว่าไปแต่ก่อนฉันก็เคยไปว่าเพื่อนเหมือนกันนะว่าแค่อกหักแค่นี้ทำไมต้องกินเหล้าด้วย...และแล้ววันนั้นฉันก็เข้าใจ.....เข้าใจแบบลึกซึ้งเลยแหละ
แถมยังต้องคอยหลบเธออีก..ก็ตอนนนั้นะฉันเจ็บจริง ๆ นะเออ แค่เห็นเธอฉันก็ทนไม่ได้แล้วล่ะมันทรมานเหลือเกิน ยิ่งเธอเดินมากับเขานะมันบอกไม่ถูกเลยล่ะว่ามันเจ็บขนาดไหน....แต่ถึงฉันจะเขียนอย่างนี้เธอก็คงไม่ค่อยเข้าใจมั๊ง......ฉันรู้สึกจริง ๆ นะว่าเธอไม่เข้าใจ แต่ก็อย่างว่าแหละ ฉันก็เข้าใจยากจริง ๆ ยังดีหน่อยที่สมัยนี้ดีขึ้กว่าแต่ก่อนเย๊อะแล้ว ไม่ต้องคอยให้สิทธิพรมาแปลมุขเหมือนแต่ก่อน....เฮ้อเขียนถึงเธอค่อยอารมณ์ดีขึ้นมาหน่อยหลัวจากที่หดหู่จากความรักของคนรู้จักมา 2- 3 วันแล้วงั้นวันนี้ฉันไปก่อนดีกว่าจะได้เก็บความรู้สึกนี้ไว้จนถึงตอนนอนไม่งั้นเขียนไปเขียนไป เดี๋ยวเขียนไปถึงเรื่องเศร้าของฉันกับเธออีก
..........................................................gazz..................................................................................................
22 มิถุนายน 2548 01:24 น.
gazzilla
ครั้งก่อนถึงตรงที่ว่าฉันเขียนจดหมายบอกรักเธอใช่ไหม.......อืมมม.....แต่น่าเสียดายเหมือนกันนะ จดหมายที่ฉันเขียนอยู่ทั้งคืน.....แต่ว่าฉันก็ไม่ได้ส่งให้มันทำหน้าที่ของมันเลย.....ก็จะส่งได้ยังไงล่ะ.....ตอนแรกฉันกะว่าจะส่งจดหมายไว้ที่ช่องเสียบบัตรหน้าหอของเธอ....แล้วก็หนีเลย...หนีไปโบสต์คริสต์กับเพื่อนซะเลยไม่ให้เธอมาเห็นหน้า.....แต่ไปๆมาๆฉันก็ไม่ได้ส่ง...ก็เธอนะวิบอกว่าไม่สบายใจอยากเที่ยว ฉันก็เลยขับรถเข้าเมืองพาเธอไปเที่ยวจนเย็นเลย...ก็เลยไม่มีโอกาสได้เอาจดหมายให้เธอเลย......แต่ว่าถึงจะไม่ได้เอาจดหมายให้เธอ....แต่ว่าฉันก็ตัดสินใจชวนเธอไปนั่งรถเล่นอีกรอบหนึ่ง........แต่การชวนเธอไปขี่รถเล่นครั้งนั้นฉันก็ไม่รู้เลยนะว่ามันจะเป็นการขี่มอร์ไซด์เล่นที่เศร้าที่สุดในชีวิตของฉัน......ก็ไม่เศร้าได้ยังไงล่ะเธอหักอกฉันนี้นา.....แต่จะว่าไปมันก็สมควรเหมือนกันนะ.....ก็ฉันบอกชอบเธอโดยฉันไม่เคยแสดงออกให้เธอได้รู้เลยว่าฉันชอบเธอ....แต่ที่จริง..ถ้าเธอสังเกตุเธอก็จะรู้นะ....เธอรู้ไหมว่าเธอเปฌ็นคนเดียวที่ฉันไม่เคยเลี้ยงลูกชิ้น....ไม่เคยเลี้ยงข้าว...แต่ว่าฉันก็รับเธอไปบ่อยที่สุด...ฉันจะถามถึงเธอก่อนคนอื่น...ฉันมักจะหลบสายตาเธอทุกครั้งไม่ค่อยที่จะมองเธอตรงๆ.....ถามถึงเรื่องคนที่มาจีบเธอ......และก็ดุเธอทุกครั้งที่เธอมาเกาะเอวหรือมาแหย่ฉันตอนที่นั่งมอร์เตอร์ไซด์......ฉันไม่รู้เหมือนกันนะว่าเธอจะรู้สึกอย่างไร...แต่เธอรู้ไหมเวลาที่เธอซ้อนรถฉัน......ฉันมีความสุขทุกครั้งที่ได้ขับรถไปไหนมาไหนกับเธอ....ถึงปากฉันจะว่าไม่ให้เธอทำแต่ในใจฉันกลับมีความสุขที่สุด.....ที่สุดในชีวิตจริงๆ
หน้าส่วนตัว
920
