19 มิถุนายน 2547 10:56 น.
Future_Perfect``
จากความรู้สึกทั้งหมดภายในใจที่ให้กัน
มาวันนี้เริ่มลดน้อยถอยลงตามวันที่เหินห่าง
ภาพสองเราค่อย ๆ ลบเลือนกลายเป็นความทรงจำสีจาง
กาลเวลาและระยะทาง ... คืออุปสรรคขัดขวางใจสองใจ
นั่งคิดฝันถึงวานวันที่อบอุ่น
มือนุ่มละมุนที่คอยเกาะกุมมือคน - คนนี้ไว้
อ้อมแขนที่คอยปกป้อง คุ้มครองภัย
ริมฝีปากที่เธอใช้บอกความในใจว่า ....รักกัน....
ตุ๊กตาหมีของขวัญชิ้นแรกที่มอบให้
เปรียบเป็นตัวแทนเมื่อเราห่างไกลกันกันไปนั้น
กับคำคิดถึงที่พร่ำบอกเมื่อก่อนจะหลับตานอนทุกวัน
รู้ไหม ... ทุกสิ่งทุกอย่างมันมีอิทธิพลต่อใจฉันมากมาย
คิดถึงเรื่องเธอทีไร .... ใจปวดปร่า
ขมขื่น กล้ำกลืนน้ำตา เมื่อคนที่เคยฝากคำสัญญามาห่างหาย
เธอพบใครคนใหม่ ที่อยู่ใกล้หัวใจ แนบชิดสนิทกาย
ทิ้งผู้หญิงคนนี้ให้เดียวดาย ...นี่หรือคือรางวัลที่ได้จากการรอ .....