4 กุมภาพันธ์ 2546 17:12 น.
Friends
...ปากซอยสิบห้า ผ่านมาผ่านไป ไม่เคยสนใจ
ไม่มีอะไรติดตาติดใจ ผ่านไปทุกวัน
แต่วันนั้นมีเขายืนอยู่ เลือกดูหนังสือ
อยู่ทางขวามือ นั่นคือที่มา ที่พาให้เรา จดจำเรื่องราว.....
...จิตใจนั้นค่อนข้างประหม่า สบตากับเขา
หน้าตาเกลี้ยงเกลา ใส่เชิ้ตแขนยาว ผูกไทสีเทา หนวดเคราไม่มี
จากวันนั้นพบกันที่เก่า แต่เราต้องเฉย
ก็ยังไม่เคย เอ่ยคำทักทาย แต่ใจไม่คลายจากไทสีเทา.....
...ไม่มียิ้มแม้ที่มุมปาก ไม่มีจากเขา
แต่ไทสีเทากับเชิ้ตแขนยาว จับใจของเรา จวบจนทุกวัน.....
...ผ่านมา ผ่านไป แต่ใจหยุดคอย ปากซอยทุกวัน
ผ่านมา ผ่านไป แต่ใจหยุดคอย ปากซอยทุกวัน.....
3 กุมภาพันธ์ 2546 19:47 น.
Friends
...อย่าเกรงใจจงบอกฉันเถิด
บอกตามใจเธอที่คิดมา
ฉันมาฟังเธอว่า ว่าคิดยังไงต่อกัน
สิ่งดีดีคงอยู่เหมือนเก่า
กับเรา เราเคยซึ่งสัมพันธ์
ต่อไปนี้ฉันคงไหวหวั่น
แต่ฉันทำใจฉันได้.....
...เริ่มตรงที่คบกันอยู่
แล้ววันหนึ่ง
ก็พาดวงใจให้รัก
ยิ่งนานยิ่งพบฉันรักเธอมาก
ยิ่งรักยิ่งเหงาใจมาก
หวั่นใจที่เธอทำเหมือนไม่ รู้เลย.....
...อยากจะฟังเธอบอกฉันหน่อย
จะเพียงไรใจเธอรับฟัง
ขอให้เราเป็นดั่ง
ที่คบเธอนั้นดั่งเดิม.....
...ขอให้เราเป็นดั่ง ที่คบกันนั้นดังเดิม.....
2 กุมภาพันธ์ 2546 18:18 น.
Friends
...อยู่ตรงไหนรู้ไว้มีคนที่ห่วงอยู่
อยากให้รู้ฉันรักเธอเช่นเคย
จากกันไปนานเพียงไหน ฉันรักเธออย่างเคย
พร้อมจะเอ่ย เอ่ยคำว่าเข้าใจ.....
...เจ็บเพียงไหนฉันพร้อมยังยอมจะเจ็บกว่า
เหนื่อยและล้าแค่ไหนในรักใหม่
กลับมาหาฉันซักครั้ง ฉันพร้อมจะปลอบใจ
แล้วเมื่อไหร่อยากร้างก็ลากัน.....
...กลับมาหาซักครั้งถ้าเธอสับสน
กลับมาค้นพบรักแท้ในรักฉัน
กลับมาซับน้ำตามาลืมความไหวหวั่น
ถ่ายเทฝันในคืนวันที่ร้ายแรง.....
...อยู่ตรงไหนรู้ไว้มีคนที่เจ็บกว่า
เหม่อมองฟ้าหารักไปทุกแห่ง
อยู่ตรงไหนคืนมาหา หาฉันยามอ่อนแรง
ฉันจะแบ่งแต่ทุกข์ในใจเธอ.....
...กลับมาหาฉันซักครั้ง ฉันพร้อมจะปลอบเธอ น้ำตาเอ่อกับฉันคนเดียวพอ.....
หน้าส่วนตัว
875
