ณรังษี
วัฎฎะเวิ้งว้างกว้างนัก
ต้นปลายหรือจักมองเห็น
สะสมอนุสัยกิเลสเป็น
ปมเด่นอวิชชาพืชพันธุ์
คนชั่ว..ไม่กลัวชั่วผล
คนชั่วอยากเสียจนสุดกระสัน
โหมฮึกห้าวหาญฟาดฟัน
เหยียดฟ้าไม่พรั่นธรณี
คนพอ..ขอมีแค่พอ
ไม่พ้อพรึงพรั่นหวั่นหนี
ดำเนินตามความพอดี
แก้ไขตามที่เหมาะตน
คนพบ..ขอจบทุกสิ่ง
หยุดนิ่งไขว่คว้าหาผล
ไม่ต้านสรรเสริญสุขตน
ไม่ต้านลาภผลยศใด
คนพบ
.เพียงรู้ตามจริง
ทุกสิ่งย่อมมีมาได้
มีแล้วก็พรากจากไป
ไตรลักษณ์ประจักษ์ฤดี
มองตาม..มองตน..ค้นพบ
ดื่มด่ำความสงบขณะนี้
สุดทางแห่งมรรคสามัคคี
จักหนีพ้นได้อย่างไรกัน