2 พฤศจิกายน 2551 12:48 น.
fltsover
เจ็บแค่ไหน...ใครรู้
ปวดคงอยู่...ใครสน
ใจช้ำชอก...ใครค้น
กูจำทน...ใครจำยอม
ใจเจ็บใจช้ำชอกตรอมตรม
ใครรู้-ใครสน ข่มใคร-ใคร่ค้น
จำเจ็บ จำยอมอยู่-จำทน
จำจากพรากฝันตนหม่นฤดี
อยากทำอยากได้จักใคร่สิ่งหนึ่ง
ใครเขาฉุดรั้งดึงห่างหนี
เอื้อมถึงกลับคว้าไปเปล่ามี
ในมือ คือที่ไร้ ใฝ่ปอง
ได้อย่างไม่อยาก-อยากได้หาไม่
จึงต้องหมางมัวใจหมางหมอง
ซ่อนงำไว้ไม่อาจกู่ร้อง
ใครเขาจักมองไม่รักสิ่งมี
มองภาพคนเขาได้สิ่งนั้น
ความเจ็บพลันหวนย้อนไม่ห่างหนี
ความปวดสะท้อนภาพเคยมี
ต้องจมปรักกี่ปีมิรู้เลย
หากกลับลำทำใหม่ให้เป็นจริง
ยอมละทิ้งบางสิ่งไม่นิ่งเฉย
ให้เขาเฆี่ยนดุด่าดั่งจำเลย
อาจลงเอยด้วยสุขกว่าที่เป็น
หน้าส่วนตัว
817
