อุดมการณ์เพื่อความสำเร็จ

คนสุดท้อง

ความรักพ่อเปรียบประดุจดังฟ้ากว้าง
ความรักแม่เหมือนสายสร้อยสังวาลย์ยาวหนักหนา
นี่นะหรือความรักของพ่อแม่ที่เมตตา
คือให้ลูกได้มาเป็นยาใจ
คอยช่วยเหลือบอกกับคนเข้าใจทุกข์
ว่าจะสุขหรือทุกข์ใจเรากำหนดได้
ขอเพียงแต่ให้ความทุกข์สอนกับใจ
ให้เราเกิดเข้าใจทุกข์ก่อนสุขถึงมา
เพราะชีวาของเราเคยแต่ได้
คิดอะไรขอให้ได้เอาไว้ก่อน
นั่นแหละเหตุของทุกข์ให้ร้าวรอน
เพราะว่าเราขาดตอนคิดทบทวน
เราจึงควรรับโทษเศร้าให้เข้าใจ
แล้วจึงได้คิดหาหนทางออก
ว่าจะกอดกับใครให้หายเหงา
นั่นก็คืออ้อมกอดพ่อแม่เรา
ที่จะคอยโอบอุ้มเราให้พ้นตรม
คิดอะไรขอให้ตั้งหัวใจไว้เพียงแค่สัตย์ซือ
ให้ยึดถือในพระธรรมคำสั่งสอน
ว่าคนเราจะอยู่ที่ใดไร้ที่นอน
แต่ต้องไม่ลืมพรพระคุณครู
ท่านสอนสั่งให้เรานั่งทางในจิต
สงบคิดคอยสอนจิตให้เราเห็น
ว่าตัวเรามีกี่ภพที่เกิดเป็น
ขอให้เห็นแต่ภพเป็นของตนเอง
ก็คือภพที่ได้เกิดเป็นลูกแม่
แล้วมีพ่อคอยดูแลรับส่งข้าว
หากว่าลูกทำผิดเพราะหูเบา
ลูกขอเล่าเอาความเศร้าให้จากไป
คือขอให้พ่อกับแม่คอยสร้างใจ
สร้างสิ่งใหม่ทดแทนใจที่เศร้าตรม
แค่ปมที่เหมือนขาดบาดร้อยเชือก
ก็เหมือนเปลือกภายนอกเศร้าล้างให้หาย
เพราะตัวเราก็ยังเป็นลูกน้อยๆ
พ่อแม่คอยเห็นวันลูกสำเร็จงาน
เป็นนิทานสอนใจให้คนอ่าน
เข้าใจบ้านที่พ่อรักห่วงนักหนา
ว่าลูกๆของพ่อต้องทานยา
ทุกเวลาที่บาดเจ็บใจเจียนพัง
แล้วก็นั่งถามตัวเองทุกข์ไฉน
ทุกข์มากไปหรือเปล่าหนอตัวเรานี้
ก็พ่อแม่สั่งสมทรัพย์บาารมี
ให้เรามีนิทานดีคอยเลี้ยงใจ
เพื่อจะได้มีนิทานไว้กล่อมลูก
ความพันผูกพ่อรักลูกดังตาเห็น
หากว่าลูกของพ่อทุกข์ลำเค็ญ
ลูกจะได้แคล้วคลาดจากมารสอน
ให้ลูกอยู่กินนอนแบบง่ายๆ
หากวันนี้ลูกเรียนรู้ค่าที่ใจ
ลูกจะได้ศักดิ์ศรีใจไว้ในตัว
ลูกไม่กลัวไม่มั่วอย่าเสพติด
ลูกต้องคอยเนรมิตให้จิตได้
ว่าพ่อแม่เลี้ยงลูกมาลำบากกาย
ลูกจะได้ปริญญาทุกใบไว้เชยชม
สวัสดี สาธุ
แว่นแก้วชวนฝัน