ช้างผาด่าน ตอน ต้นตระกูล๒

ธ.สุธานพงษ์๓

ช้างผาด่าน.ธ.สุธานพงษ์
1.ต้นตระกูล (2)
       ที่บริเวณทางขึ้นสวนเมี้ยง บรรยากาศช่างดูเย็นชาเสียจริง   รถของกำนันทองก็ขึ้นมาเชิงขึ้นดอยพอดี  กลุ่มของชาวบ้านหมวดห้ากำลังยืนถือปืนอยู่ต่างหันมามอง  และอีกกลุ่มหนึ่งก็ยืนถือปืนอยู่เหมือนกัน  กำนันลงรถมากับวัฒนาและชาวบ้านที่อยู่ข้างหลังรถตรงมาที่จุดปะทะกันระหว่างยามชาวบ้านหมวดห้าและกลุ่มชายแปลกหน้า
เกิดอะไรขึ้น  .....พจน์...  กำนันหันมาถามหัวหน้าหมวดห้าที่กำลังยืนอยู่กับพวกชาวบ้าน
มีกลุ่มคนพวกนี้ ....   กำลังจะขึ้นไปที่สวนครับกำนัน
กำนันหันไปถามกลุ่มชายแปลกหน้าทันที
พวกคุณเป็นใคร.จะไปที่สวนเมี้ยงทำไมกัน
ผมได้รับคำสั่งจากพ่อเลี้ยงไชยณรงค์  ให้มาดูสวนเมี้ยงที่นี้นะชายแปลกหน้าตอบ
คงจะไม่ได้นะ   สวนเมี้องเป็นของชาวบ้านคุณจะขึ้นไปดูไม่ได้ วัฒนารีบแย้งทันที
ใช่...คงจะขึ้นไปไม่ได้   ผมเป็นกำนันปกครองอยู่ที่นี้นะเชิญพวกคุณกลับดีกว่านะ
เดียว ? กำนันทอง  พวกผมได้รับอนุญาตให้มาดูสวนจากทางจังหวัดแล้วนะชายคนหนึ่งพูดออกมา
แล้วคุณเป็นใคร.....
ผมปลัดอนันต์   จำได้ไหม
ห่า...........ปลัดอนันต์..ท่านมาทำไมที่นี้ละครับ
ก็มาดูที่ให้ทางพ่อเลี้ยงไชยณรงค์นะ   อย่าทำตัวมีปัญหาหน่อยเลยกำนันแล้วผมจะแบ่งรายได้ให้  หากได้ที่มาแล้วปลัดอนันต์พูดออกมาใจเย็น
ไม่ได้เด็ดขาด......เขาช้างผาด่านแห่งนี้จะไม่ยอมให้ใครหน้าไหมมาสัมปทานเหรอกวัฒนาพูดออกมา
วัฒนา.....คุณก็อย่าทำตัวมีปัญหาซิ    ผมรู้ว่าคุณเป็นใครเสียด้วยช้ำ
คุณเป็นลูกชายของขุนอนุราชวัฒน์  กับเจ้าประไพศรีที่ถูกทางการตามจับในสมัยนั้นใช่ไหม  
หยุดนะ........ปลัดอนันต์ ......ผมไม่ต้องการฟังเรื่องราวการใส่ร้ายของพ่อผม   ทำให้ตระกูลของ เดชราชวัฒน์ 
ต้องพินาสไป
...วัฒนา      เดชราชวัฒน์....ต้องมาอยู่ในขุนเขาลำเนาไพรที่ห่างความเจริญเช่นนี้   ช่างน่าสงสารจริง
      ทุกคนต่างก็ตกใจอย่างยิ่งที่ วัฒนา   ที่เขารู้จักเป็นถึงลูกเจ้าลูกขุนมูลนายที่หนีการจับกุมเมื่อ ๑๕ ปี ผ่านมาได้มาอยู่กับพวกชาวบ้านนับ ๑๕ ปีต่างก็เงียบไป.........
  เอาอย่างนี้.........ผมว่าให้เจ้านายคุณมาคุยกับพวกกระผมดีไหมกำนันทองพูดออกมา
ท่านปลัดอนันต์   ท่านว่าอย่างไงเห็นด้วยกับผมไหม
        ทุกคนต่างนิ่ง อากาศช่วงกลางคืนก็เหน็บหนาวเสียจริงๆลมพัดมาเป็นระยะ
หากทางคุณไม่ตกลง   ทางกระผมก็ไม่ให้พวกคุณขึ้นไปวัฒนากล่าว
ตกลง.............พรุ่งนี้เจอกันที่แท่นผาด่านปลัดอนันต์พูดพร้อมชักปืนกลับ
   เป็นอันว่าต่างฝ่ายต่างก็ถอยกันคนละก้าวก็แล้วกัน   งั้นลากลับละ   กำนันทองบอกให้หมวดยามกลับ
             เสียงปืนที่ดังจากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นก็เป็นอันยุติไป       ลมหนาวก็พัดมาเสียงกอไผ่ก็เอนตามลมไป
พรุ่งนี้จะเป็นอย่างไรหนอ   วัฒนาคิดอยู่ในใจขณะนั่งรถกลับเข้าสู่หมู่บ้าน...............
      
                                                             ******************************