ความสุขกับคนที่ฉันรัก

แก้วประภัสสร

ความจริงแล้ว ปีใหม่เราควรจะกลับมาเขียนเรื่องสนุกๆให้ทุกคนได้อ่าน
เพื่อผ่อนคลาย แต่ชีวิตคนเราจะให้สนุกตลอดเวลาก็คงเป็นไปไม่ได้ จริงมั้ยคะ
       เรากลับถึงบ้านประมาณ ห้าโมงเย็น พี่สาวขับรถมารับที่สนามบิน
 พอเดินลงจากเครื่อง ลมเย็นๆก็ปะทะร่างเล็กๆของเรา
 อูยยยย เย็นๆๆๆ พอนึกถึงความเย็นก็ทำให้คิดถึงตอนเด็ก 
เราชอบอาบน้ำเย็นมาก  เคยอ้อนแม่ขออาบน้ำอีกรอบ ทั้งๆที่เพิ่งจะอาบมา
 แต่ด้วยความเป็นห่วง ท่านกลัวเราไม่สบายเพราะหนาวมาก 
ด้วยความดื้อ ก็เลยได้อาบน้ำอีกครั้ง จำได้ว่าแม่พูดว่า
"ให้อาบได้ แต่อย่าบอกว่าหนาวนะ"  เราพยักหน้า พออาบเข้าจริงๆ
 คุณเอ้ยย หนาวเข้าไส้เลยคะ แต่กลัวเสียฟอร์ม 
กลั้นใจปากสั่นบอกแม่ไปว่า เย็นดีนะแม่  เห็นแม่หัวเราะ 
มาตอนโตถึงรู้ว่า แม่นะรู้แต่แรกแล้วว่าเรานะหนาวจนปากสั่น 
       เมื่อวันที่ 15 กันยายน ทีผ่าน เราได้กลับไปเยี่ยมแม่แล้ว
 ครั้งนั้นแม่ยังยืนอยู่ตรงประตู เราก้มกราบเท้าแม่
 ท่านยังดึงเราไปหอมแก้มซ้ายที ขวาที ปนน้ำลายนิดๆที่ติดแก้มเรามา
แม่จะชอบพูดว่า น้ำลายแม่นะเป็นยาวิเศษ แก้ผื่น คัน ขี้กลากได้  
      แต่แม่คะ วันไหนแม่แปรงฟันมาก่อนหอมก็โอเค
 แต่หากแม่ไม่แปรงฟันมา หนูว่า
น้ำลายแม่ต้องเป็นพิษ แน่ๆๆเลย555 นั่นคือเหตุการณ์ที่ผ่านมา
  แม่ยังอ่านบทกลอน ยังอ่านเรื่องสั้นของเราและของพี่น้องบ้านกลอนหลายคนด้วยอารมณ์เบิกบาน 
แม่ยังล้อเราเสมอเวลาเราโทรไปหาท่าน
สวัสดีลูกแก้วประภัสสร คนดี เราส่งบทกลอน เรื่องสั้นไปให้แม่อ่านเสมอ
 แม่จะชอบอ่านหนังสือธรรมมะ อ่านหนังสือทุกชนิด
  แม่ชอบอ่านกลอนนิทานเซ็นของคุณกิตติเวทย์ 
แม่บอกว่า เหมือนชีวิตแม่ตอนนี้ ลูกจากก่อน สามีตายตาม ตัวแม่ยังอยู่
 แต่แม่ยังโชคดีที่ยังมีลูกๆให้ดูแลอีกหลายคน
 แม่บอกเราว่า 
    แม่เกิดมาโชคดีที่ลูกๆกตัญญูทุกคน
 แม่จ๋า..หนูก็อยากบอกแม่เหมือนกันว่า  พวกเราลูกแม่ทุกคนต่างหากละ
ที่โชคดีได้เกิดมาเป็นลูกของพ่อกับแม่ ที่แสนประเสริฐ 
ที่คอยอบรมสั่งสอนลูกๆมาตลอด
    วันที่ 31ธันวาคม เรากลับถึงบ้าน  แม่นอนอยู่บนเตียงห่มผ้า
 มีพี่สาวที่เป็นเสมือนพยาบาลมืออาชีพประจำบ้านเราคอยดูแล   
เราเข้าไปก้มกราบเท้าแม่ ท่านลืมตาขึ้นมามองเรา  ความรู้สึกรับรู้ได้ว่า
 แม่อยากเอื้อมแขนมากอดเรา เรารีบลุกขึ้นไปกอดแม่ 
เอียงแก้มให้ท่านหอม เหมือนที่ท่านเคยทำ
    แม่ยิ้มให้เรา แต่เป็นรอยยิ้มที่ดูเหมือนท่านเหนื่อยและเจ็บปวดมาก 
แต่ท่านเก็บความรู้สึกไว้ข้างใน 
 แก้วประภัสสร  แม่เรียกเรา นี่แสดงว่าแม่ยังจำอะไรได้เหมือนเดิม 
     แม่เพิ่งกลับมาจากโรงพยาบาล เนื่องจากขาหักจากการหกล้ม 
จำได้ว่าวันที่แม่ผ่าตัด เรายังแซวแม่ว่าคนดีขอลูก ซน ขาหักเลย  
แม่ยังหัวเราะชอบใจไม่เหมือนคนป่วย เพราะหัวใจท่านเข้มแข็ง
แม่บอกว่า เห็นผักบุ้งทอดยอดงาม เลยจะไปเก็บ กลับหกล้มซะก่อน
 ขาหักเลย หักจริงๆ
    แม่เข้มแข็งมาก ตอนที่หมอถามอาการ แม่ตอบเหมือนไม่ได้เป็นอะไร
   คุณยาย..เจ็บมากไหม เดี๋ยวก็หายแล้ว เข้าห้องผ่าตัดแปบเดียว หมอประจำตัวแม่เอ่ยปากถาม
   ส่วนอื่นของร่างกาย รวมทั้งหัวใจ ปกตินะหมอ ยกเว้นขาหัก และแม่ก็หัวเราะ
หมอบอกกับลูกๆว่า คนไข้รายนี้ กำลังใจดีมากๆ 
     วันที่ 31หลังจากที่บ้านมีงานเลี้ยง เราก็อาสาดูแลแม่แทนพี่ๆ  
เพราะเวลาวันหยุดนั้นสั้นนัก อยากช่วยพี่ๆบ้าง เลยที่งดที่จะไปเที่ยวไหน 
รับแขกเพื่อนๆที่บ้านแทน
แม่ห่วงกลัวเราจะไม่ได้นอนเต็มที่ ท่านบอกให้พี่ๆอยู่ด้วย
 แต่เราบอกท่านว่า ในเมื่อพี่ๆทำได้ ลูกก็ทำได้
     เราเริ่มทำหน้าที่เป็นพยาบาลตัวน้อยของแม่ทันที  ตั้งแต่คืนวันที่ 31
แม่ไม่ชอบใส่ผ้าอ้อม แพมเพิต สิ่งที่เราต้องเตรียมพร้อมอยู่ข้างคือ
 กระโถน ที่นั่งสำหรับปล่อยทุกข์ทั้งหนักและเบา 
    กลางคืน ขณะที่นอนหลับ แม่จะบอกเราว่าปวดฉิ่งฉ่อง
 เราก็ต้องรีบยกกระโถนมาทันที ให้ทัน เพราะท่านบอกว่า
ไม่สามารถกลั้นได้  นอนสักพักท่านก็บอก ปวดหนัก เราก็ต้องรีบพยุงท่านด้วยความระมัดระวัง 
เนื่องจากอาการหลังผ่าตัดยังลำบาก จะลุกจะนั่ง ทุกอย่างต้องระวังที่ขาเป็นพิเศษ
        สงสารแม่มากค่ะ เรากลืนน้ำตาลงคอหลายเอื๊อก หลายครั้ง 
เรารู้ว่าท่านเจ็บมาก แต่ลูกก็จะพยายามช่วยแม่ให้หายเร็วที่สุด
 ลูกๆขอแม่ทุกคนทำด้วยหัวใจเกินร้อยอยู่แล้วค่ะแม่
	อากาศกลางดึก หนาวมาก เราห่มผ้าสองผืน แถม ใส่ถุงเท้าตาม แต่แม่บอกว่าร้อน ให้ดึงผ้าห่มออก
 สักพักแม่บอกว่าหนาว ความเป็นห่วงแม่ยิ่งทวีคูณขึ้น 
 หนูอยากเจ็บแทนแม่.แต่ไม่สามารถทำได้
เราผลอยหลับไป จนถึงตีห้า แม่เรียกให้เราตื่น เพื่อไปใส่บาตรตอนเช้ากับชาวบ้าน
     วันที่ 1หลังจากกลับทำบุญใส่บาตรเสร็จ เรากลับมาบ้านดูแลแม่แทนพี่ๆอีกครั้ง
    เริ่มด้วยเตรียมอาหารเช้าให้ท่านกิน อาหารสำหรับคนป่วย
ก็ไม่มีอะไรมาก ปลาช่อนย่าง ข้าวสวยน้ำปลานิดหน่อย ผักต้ม และผลไม้ มะละกอ มะม่วงสุก  แม่จะทานผักทุกวัน เนื่องจากพออายุมากขึ้น
 ระบบย่อยก็จะเสื่อมตามไป โชคดีที่เรามีพี่ๆทีน่ารักทุกคน
 หนึ่งสะอาด สอง อาหารที่เราทานกันทุกวัน จะเน้นเพื่อสุขภาพ
กินอิ่มและสุขภาพก็ต้องดีตามไปด้วย 
      หลังจากกินข้าวเสร็จ จัดยาให้แม่ทานหลังอาหาร เช็ดตัวให้ท่านก่อนค่อยๆพยุงให้ท่านล้มตัวลงนอน
    แม่บอกให้เราหยิบกลอนไปให้ท่านอ่าน สลับกับหนังสือธรรมมะ 
แล้วท่านก็หลับ
	วันที่ 2 เราทำหน้าที่เป็นพยาบาลเช่นเดิม  วันนี้แม่ลุกนั่งได้นาน มีชาวบ้าน เพื่อนบ้าน มาเยี่ยมท่านหลายคน
 แม่บอกเราว่า หากแม่จากไป ให้ลูกๆทำตามที่พ่อกับแม่เคยสอน เคยทำให้ดูเป็นตัวอย่างเสมอ
    ยามคนอื่นเจ็บไข้ เราต้องไปเยี่ยมเยียนถามทุกข์สุข ยามคนอื่นยากจน หากเรามีโอกาสที่ดีกว่าต้องรู้จักแบ่งปัน
ความเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่แก่คนรอบข้าง จะทำให้ลูกแม่ทุกคน อยู่อย่างมีความสุข 
เราไม่อยากได้ยินแม่พูดแบบนี้เลย มันทำให้ใจหาย
       วันนี้ลูกยังมีแม่อยู่ แม่เองก็ยังมีกำลังใจจากลูกๆทุกคน 
 หัวใจของแม่ยังเข้มแข็ง  แม่ต้องลุกขึ้นมาเดินได้เหมือนเดิม  
เราภาวนาไว้อย่างนั้น
     การทำหน้าที่ดูแลคนเจ็บป่วย ไม่ใช่เรื่องง่าย  แต่หากเราทำทุกอย่างด้วยหัวใจ เราจะมีความสุข
      เพราะนี่ไม่ใช่งานแรกสำหรับเรา ตอนเด็กเคยอาบน้ำให้คุณตา ป้อนข้าวท่าน เช็ดขี้หู ขี้ตา โดยไม่เคยรังเกียจเพราะท่านเป็นอัมพาต
    ตอนโต ก่อนพ่อจาก เราก็อาบน้ำ เช็ดอึ เช็ดเยี่ยวให้เหมือนกัน  
 	เรา มองทุกส่วนของร่างกายเป็นเหมือนอวัยวะที่ประกอบด้วยน้ำเหลือง อย่ารังเกียจที่จะดูแลคนไข้ด้วยใจ 
	อยากจะเขียนอะไรมากกว่านี้ แต่เป็นคนเขียนเรื่องสั้นไม่เก่ง
 ขอเก็บความสุข ที่ได้ปฎิบัติกับคนที่ฉันรัก
          นี่คือวันหยุดกับคนที่ฉันรัก     
ขอบคุณเพื่อนพี่ที่บ้านกลอนที่โทรหานะคะ ขอบคุณจากใจจริงค่ะ
(ขอนอนก่อนละ ไม่ได้นอนติดต่อกันหลายคืน ง่วงแล้วละ เตรียมตัวรับวันใหม่กับการทำงานค่ะ)
แก้วประภัสสร
ไม่ได้ไปเที่ยวเหมือนทุกปี แต่ก็มีภาพข้างบ้านๆมาฝากเจ้าค่ะ

ดอกกุหลาบหน้าบ้านเจ้าค่ะ

ดอกโป๊ยเชียนข้างบ้าน สีแดงสวยเชียว สวยแขงกับเจ้าของ อิอิ

สวยค่ะสวย อิอิ

ต้นสะเดาหวานค่ะ พ่อปลูกไว้ 

เมนูปลาช่อนแป๊ะซะอีสาน เพื่อสุขภาพเจ้าค่ะ