.......นานมาแล้ว มีสาวงามคนหนึ่งเกิดมาในตระกูลผู้ดี นางมีพร้อมพรั่งทั้งทรัพย์สินและบริวาร ความงามของนางนั้น เลื่องลือไปไกลจนชายหนุ่มมากมาย ต่างมุ่งหน้ามา เพียงเพื่อได้ยลโฉมนางสักครั้ง... ผู้คนที่ได้พบเห็นนางต่างกล่าวว่า...นางเป็นหญิงที่งามที่สุด....แต่นางหาได้มีความสุขกับความงามและทรัพย์สินของนางไม่ ในคืนวันหนึ่ง หญิงงามได้ตัดสินใจหนีออกจากบ้านหลังงาม เพื่อแสวงหาความสุขแท้จริงในชีวิตของนาง....จากนั้นก็ไม่มีผู้ใดพบเห็นหญิงงามนางนั้นอีกเลย... .........หญิงงาม แท้จริงแล้วนางมิได้หนีหายไปไหน เพียงแต่เปลี่ยนชุดสวยของนางกับชุดสาวใช้ เปลี่ยนหมวกใบสวยกับผ้าคลุมผมเก่าๆ เปลี่ยนใบหน้างดงามจากแป้งทาหน้าเป็นใบหน้าธรรมดาๆที่เปื้อนผงถ่าน จากนั้นนางจึงเดินทางไปยังเมืองข้างเคียง... ครั้นเมื่อนางเดินทางเข้าสู่ป่า ผ่านบึงน้ำอันใสสะอาด นางได้พบลิงน้อยตัวหนึ่งกำลังกระโดดโลดเต้นอย่างสนุกสนาน ในมือของมันถือกล้วยใบโตอยู่ นางเห็นว่าลิงน้อยตัวนี้ดูมีความสุข จึงถามขึ้นว่า "เจ้าลิงน้อย ท่าทางเจ้าดูมีความสุขนะ ทำอย่างไรข้าจึงจะมีความสุขอย่างเจ้าบ้าง?" ลิงน้อยหันมองนางด้วยความแปลกใจแล้วกล่าวว่า "แม่หญิง นางมีใบหน้าที่งดงาม แม้จะถูกปิดบังด้วยผงถ่าน เหตุใดนางจึงดูไม่มีความสุขเล่า? มาเถอะ นางจงทำตามเรา แล้วนางจะได้พบกับความสุข" ลิงน้อยจึงสอนให้นางกินอยู่ และมีพฤติกรมเหมือนกับมัน....แต่ก็ยังมิใช่ความสุขที่นางออกตามหา หญิงงามจึงอำลาลิงน้อยและเดินทางต่อไป ครั้นเมื่อถึงราวป่า หญิงงามพบกระท่อมน้อยหลังหนึ่ง ภายในนั้นมีคนแคระผัวเมีย ร้องรำทำเพลงกันอย่างสนุกสนาน นางจึงเคาะประตูบ้านแล้วถามคำถามเดิมกับเจ้าของบ้านทั้งสอง "มาเถอะแม่หญิง" คนแคระเอ่ยขึ้น หลังจากฟังคำถามของนาง "นางจงมาร่วมร้องรำทำเพลงกับเราเถอะ แล้วความสุขจะมาหานางเอง" หญิงงามจึงร้องรำทำเพลงร่วมกับคนแคระคู่นั้น แต่นางก็ยังไม่มีความสุข นางจึงกล่าวลาเจ้าของกระท่อมน้อยและเดินทางเข้าสู่เมือง ครั้นเมื่อเข้าสู่ตัวเมือง นางได้พบเด็กน้อยคนหนึ่งเต้นระบำอย่างสนุก ผู้คนรอบข้างต่างหัวเราะขำขันกับท่าทางการเต้นรำของเด็กน้อย นางจึงถามเด็กน้อยว่า"หนูน้อย ทำอย่างไรข้าจึงจะมีความสุขเช่นเจ้าบ้าง?" "มาเถอะพี่สาว มาเต้นรำกับข้า ท่านจะรู้ว่าความสุขเป็นอย่างไร" หญิงงามร่วมเต้นรำกับเด็กน้อย ผู้คนรอบข้างต่างหัวเราะขำกับท่าทางของคนทั้งคู่คู่ แต่นางกลับไม่มีความสุขเลย หญิงงามจากมาด้วยความท้อแท้ใจ ...หรือชีวิตนี้นางจะไม่อาจค้นพบความสุขได้หนอ?... ทันใดนั้น นางก็ได้ยินเสียงหัวเราะดังมาจากใต้ต้นไม้ใหญ่ เมื่อนางตามเสียงหัวเราะไป ก็พบกับหญิงบ้าผู้หนึ่งนั่งอยู่ที่โคนต้นไม้ ...ประเดี๋ยวก็ร้องเพลง...ประเดี๋ยวก็หัวเราะ...หญิงงามจึงเข้าไปถามคำถามกับหญิงบ้าผู้นั้น "แม่นาง บอกข้าเถิด ข้าจะพบความสุขได้อย่างไร?" หญิงบ้ามิได้ตอบคำถามนาง กลับจูงนางเข้ามาใกล้แล้วเต้นรำกับนาง... ...ทันใดนั้น หญิงบ้าบอกกับนางว่า "ตบข้า ตบข้า เร็วเข้าซี" หญิงงามรู้สึกประหลาดใจแต่นางก็ตบหน้าหญิงบ้าไปเต็มแรง จากนั้นนางทั้งสองก็ตบตีกับพันลวัน...หญิงบ้านั้นส่งเสียงกรีดร้องและหัวเราะสลับกันไป.. ทันใดนั้น หญิงงามก็เปล่งเสียงหัวเราะแล้วกล่าวว่า "นี่แหละ ความสุขที่ข้าใฝ่หามานาน" ............................... .................... ........... ... ปล. ความสุขแท้จริง.....ค้นหาจากไหน ความสุขแท้จริง.....มาจากสิ่งใด ความสุขแท้จริง.....เจ้าเท่านั้นที่รู้เอง
10 ธันวาคม 2551 15:02 น. - comment id 102855
12 ธันวาคม 2551 11:26 น. - comment id 102874
- ความสุข เฮอ..ช่างน่าหัวเราะนัก - ใคร ๆ ก็แสวงหาแต่ความสุข โดยไม่รู้เลย ลองทำตัวนิ่ง นิ่ง นิ่ง ว่าง ว่าง ว่าง ซิ แล้วจะรู้ว่า ความสุขอยู่ใกล้ตัวนี่เอง
13 ธันวาคม 2551 10:29 น. - comment id 102881
คนเรามักจะมีความสุขแตกต่างกันไปเนอะ นานาจิตตัง