หมูอบน้ำผึ้ง ไหม้เล็กน้อย

สะพั่งสะท้านไมภพ

สะพั่ง สะท้านไมภพ วันนี้ใส่กางเกงยีนสีซีดรุ่นหลุดตูดตัวเดิม และใส่เสื้อแขนยาวโทนดำมียี่ห้อแพงระยับ และเนื่องจากกางเกงมักชอบจะหลุดจึงต้องรัดเข็มขัดทั้งที่เอว และที่การจ่ายตัง เสียบมือถือสองเครื่องหนึ่งเพื่อการค้า และอีกหนึ่งเพื่องานหลัก สะพั่งคว้ากุญแจรถมาสด้ามาในวันนี้ สะพั่งถอนหายใจต้องออกไปข้างนอกอีกแล้ว 
   เสียงเครื่องยนตร์รถมาสด้าสามสองสามจีแอลเอ็กวซ์ของสะพั่งดังกระหึ่ม เสียงล้อดังเอี๊ยดอ๊าดก่อนจะออกไป คงเหลือไว้แต่ควันขาวขโมงโฉงเฉง ในระดับความเร็วดั่งใจปรารถนา วันนี้นอกจากจะต้องไปส่งพัสดุไปรษณีย์แล้วยังจะต้องไปซื้อหาโปรแกรมจับภาพวีดีโอที่เซียร์รังสิตอีก
   ระหว่างทางตำรวจโบกมือเรียก สะพั่งใจหายวูบหมดเลย แต่ก็ชำเลืองมองเข็มความเร็วแล้วไม่เกิน ๙๐กิโลเมตรต่อชั่วโมง จึงค่อยยังชั่วหน่อย และก็นึกถึงเมื่อก่อนที่ขับรถเร็วแค่ ๑๔๐ โดนตำรวจโบก ตั้งแต่วันนั้นยังจำได้ไม่เคยขับเร็วอย่างงั้นอีกเลย
   ที่เซียร์สะพั่ง มองดูเจ้าของร้าน นำเงินของผมหนึ่งร้อยห้าสิบบาท ไปโบกที่แผ่นโปรแกรม และเกมส์ ที่เป็นสินค้าของเขา ในยามนี้ แม้แต่คนที่ขายของไฮเทคยังเอาเงินมาโบก แล้วพึมพัมว่าขอให้ขายดี 
   ผมคิดว่า บางทีหากเราถึงที่สุดแล้ว ไม่ว่าอะไรก็ตามที่พอจะพึ่งได้ล้วนต้องเอามาใช้ให้หมด
   เมื่อวันนั้นมาถึงวันที่ความเครียดได้ย่างกรายเข้ามาทักทาย กู๊ดมอนิ่ง ผม สะพั่ง สะท้านไมภพ แม้จะใจถึงแต่เรื่องนี้ก็เครียดอยู่เหมือนกัน แต่ทว่าดันทะลึ่งนึกขึ้นมาได้ว่า เครียดเรื่องเงิน ดังนั้นก็ต้องทำงานมากขึ้น ดังนั้นในวันนั้นจึงโพสพระขายเพิ่มอีกหลายรายการจนกระทั่งเหนื่อย และลืมไปซึ่งความเครียดเรื่องเงิน ผลที่ได้รับ ก็ได้เงินเข้ามามากขึ้น หายกลัว ดีใจ และหายเครียดไปได้อีกหลายวัน
   ผมนึกอยากจะไปที่ไร้สาระมากๆเท่าที่จะคิดออก แต่แล้วก็หัวเราะให้กับตนเอง เครียดแล้วยังจะไปใช้เงินอีก นี่เองตัวนี้เองที่ทำร้ายตัวเอง สะพั่งนึกได้ว่าที่ผ่านมาเราไม่เคยนึกถึงครอบครัวให้ลึกซึ้งเลย อยากจะทำอะไรก็ทำ โดยไม่คิดว่าทุกสิ่งที่เราทำลงไปมันจะมีผลกระทบต่อครอบครัวแบบไหน
   ณ วันนี้ผม ระลึกได้แล้ว และตั้งใจว่าจะทำในสิ่งที่ดีๆให้แก่คนในครอบครัวเป็นหลัก แต่ทว่าในความบีบบังคับของธรรมชาติใครสักกี่คนที่จะฝืนได้อย่างมั่นคง
   ได้โปรแกรมมาแล้วแต่เมื่อลองใช้ดูก็ปรากฏว่าเป็นโปรแกรมที่ไม่ได้เรื่องหรือตรงประเด็นนัก ก็เอาเป็นว่าเสียตังค์แบบเสียดายตังค์
   ผม เป็นอย่างงี้เสมอ เมื่อความต้องการมันเกิดขึ้นในสมองเมื่อใด ผมจะต้องไปหามันมาทันที แต่อย่างว่าละครับ ถ้าไม่ไปหามันมาให้ได้ ก็จะเครียดอีก 
   เมื่อมาถึงบ้าน ปรากฏว่าลืมซื้อกับข้าว แต่ผมคิดไม่เป็นไร ยังพอมีอะไรที่จะทำกับข้าวกินมื๊อเย็นได้
   ในที่สุดเมื่อตกลงใจจะทำหมูอบน้ำผึ้ง ก็จัดการเตรียมการไว้จนเรียบร้อยแล้ว และเมื่อได้ที่ก็เริ่มทำการปรุง เพลินไปหน่อยหมูที่อยู่ข้างใต้มันไหม้ ใครจะมองเห็นใช่ไหมครับ แต่ทว่าขณะที่มองไม่เห็น แต่กลิ่นที่ไหม้ได้เข้ามาในจมูกจึงต้องรีบดำเนินการอย่างใดอย่างหนึ่ง
   ผมมองที่เนื้อหมูบนกระทะ เอมันสุกหรือยัง
   ในขณะนั้นเอง การชั่งใจได้เกิดขึ้นว่า จะสุกก่อน หรือ ไหม้ดี
   หากเป็นในขณะขับรถเราต้องปล่อยคันเร่งเป็นอันดับแรกก่อนที่จะคิดเหยียบเบรค เช่นเดียวกัน ในแบบนี้ก็ต้องปิดไฟก่อน
   สะพั่งเทหมูในกระทะใส่จาน บางส่วนไม่สุก ดังนั้นจึงเอาไปอบเตาไมโครเวฟ 
   ปัญหาย่อมเกิดมาเรื่อยๆ เหมือนในชีวิตจริง ผมชักไม่แน่ใจแล้วว่า คนที่รวยจริงๆจะมีสักกี่คนในประเทศ หรือมีแต่แบบผม คือก็แค่มีทางเอาเงินมาใช้ และจะมีบ้างไหมที่คนจะไม่มีปัญหาอีกเลย
   ผมมองดูลูกเมียกินกับข้าวที่ผมทำ คนก็โทรมาสั่งเช่าพระ ดูเหมือนว่าวันนี้จะดีขึ้นแล้ว 
   หากวันนี้เป็นวันที่ดีอีกวันหนึ่งแล้ว ก็ไม่ต้องไปนึกหาวันดีในอดีตอีกต่อไป