บางทีคนที่ทำให้เราเจ็บปวดที่สุดก็อาจจะเป็นตัวเราเอง การมองโลกในแง่ดีเกินไป คิดว่าจะมีความยุติธรรมอยู่ในทุกสิ่งทุกอย่าง การให้และการได้รับเป็นสิ่งที่จะต้องเท่าเทียมกัน ใครบางคนที่เราจัดลำดับความสำคัญให้เขาในลำดับแรก ๆ ก็คงจะมองเราในแบบเดียวกัน เปล่าเลย..... โลกมันก็เป็นอย่างนี้... ไม่มีอะไรเป็นไปอย่างที่เรามองไปซะหมดหรอก เพราะเรามองมันด้วยมุมมองเพียงมุมเดียว เลือกที่จะมองโดยมีความคิดเห็นส่วนตัวมาเจือปน ภาพที่เห็น ก็เลยบิดเบี้ยวไปกว่าที่ควรจะเป็น แล้วเมื่อผลตอบแทนมันไม่ใช่อย่างที่เราหวัง ก็รู้สึกเจ็บปวด อ้างว้าง เกินทน มันไม่ใช่ความผิดของเขา ที่จะมองฉันเป็นตัวสำรอง เป็นของแถม เพราะมันเป็นมุมมองส่วนตัวของเขา แต่มันผิดที่ฉันเลือกที่จะเชื่อว่าเขาอาจซาบซึ้งกับสิ่งที่ฉันทำ ฉันคิดว่าเขาย่อมจะมองเห็นคุณค่าของมันเสมอ ในเมื่อรู้ว่าเขาคิดกับฉันยังไง เสียตั้งแต่ตอนนี้ ฉันจะได้กลับตัวกลับใจ หันเข็มทิศชีวิตไปสู่ทิศทางใหม่ หันไปบ้ากับอะไรที่ทำความสุขใจให้กับเราดีกว่า หมดเวลาที่จะหลอกตัวเองแล้วนะ ถอดแว่นสีชมพูของเธอออกซะ เปิดใจรับรู้โลกจากความเป็นจริง
nirvanar-t 14 พ.ย. 2551 10:46 น. - ID 9739 
923
0
0
14 พฤศจิกายน 2551 14:21 น. - comment id 102385
แล้วแต่คนมองนะคะ ไม่ได้หลอกตัวเอง ตั้งใจมองว่าเป็นแบบนั้นจริงๆ แต่ความแน่นอน คือความไม่แน่นอนนี่ซิคะ
6 พฤษภาคม 2552 07:26 น. - comment id 104836
การให้ที่แท้จริงคงไม่ใช่การไห้ที่หวังจะรับสิ่งตอบแทนใดๆแม้เพียงหางตาชำเลืองมองไม่ ....ในบางครั้งแว่นตาที่เราสวมใส่อาจเป็นเพียงแค่บรรเทาแสงจ้าแห่งตะวันอันโหดร้ายไหม้เกรียมทั้งๆที่รุ้ว่าความร้อนในกายใจยังเท่าเดิม มันคงดีไม่น้อยที่เราจะยังคงสวมใส่แว่นตาสีเดิมของเราเพื่อให้สายตาของเรายืนหยัดสู้ทนแสงจ้าแห่งความเป็นจริงอันโหดร้ายในชีวิตจริง ความจริงที่เราไม่อาจระบายและพูดคุยกับใครใดๆได้ เพราะแว่นสีชมภูอันนี้อาจจะมีแค่เราคนเดียวที่สวมใส่เรื่อยมา และตลอดไป...............แม่ครับผมรักแม่ครับแม้นผมจะได้เจอแม่แค่ครั้งเดียวในชีวิต และความระยำที่สุดในชีวิตผมที่ ณ เวลาที่ผมเจอท่านตอนนั้นผมยังโง่ดักดานเลวบัดซบที่ผมไม่ใด้รุ้เลยว่าท่านคือ แม่แท้ๆของผม
6 พฤษภาคม 2552 07:50 น. - comment id 104837
การรักใครสักคนโดยที่เราไม่รู้และไม่สนใจว่าเขาจะรัก จะสนใจ จะรู้จักเราไหม คุณคิดว่าความรักแบบนี้ไร้ค่า หรือเป็นความรักที่คุณไม่อาจเข้าใจและไม่มีวันสัมผัสได้เพราะคุณเพรียบพร้อมจนเกินไป ขอร้องเถอะครับอย่าตัดสินความรุ้สึกไครคนอื่นด้วยบรรทัดฐานของคุณ รึ ประสบการณ์ของคุณพราะความรุ้สึกของคนทุกคนไม่มีมาตรวัดแบบเดียวกันเสมอไป......บางสิ่งที่มีค่าไห้คนสักคนยืนหยัดอยุ่ได้อาจจะเป็นสิ่งที่ไร้ค่าสำหรับคนอีกมากมายก็เป็นได้ ความรุ้สึก ความรัก ความเกลียดชัง ความพึงพอใจ....สิ่งเหล่านี้เป็นเรื่องที่ยากที่จะเอามาตัดสินกันด้วยความรุ้สึกของแต่ละคน เพราะแต่ละคนไม่ได้มีที่มา มีที่ไป มีเรื่องราวในอดีตแบบเดียวกันโปรดไห้เกียรติน้ำตาของผู้อื่นเพราะโลกนี้ไม่ใช่น้ำตาที่หลั่งจากตาของคุณคนเดียวที่มีค่าแล้วน้ำตาคนอื่นจะเป็นได้แค่น้ำเค็มๆหยดหนึ่งสำหรับคุณ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
ช่วยเลือกที่สุดกลอนดีๆ