ความเข้าใจในปัจจุบัน เป็นคำตอบที่เพิ่งจะได้รับ จากปัญหาที่ขบไม่ออกมานานแต่อดีต แต่ก็คงมิใช่คำตอบที่ถูกต้องจริงๆอีกเมื่อเป็นวันเวลาในอนาคต ผมตักข้าวสวยร้อนๆใส่ชามตาไก่ แล้วราดแกงกระทิแบบเจ ที่อุ่นด้วยเตาไมโครเวฟ เมื่อค่อยๆเล็มตักข้าวใส่ปาก ก็ต้องหวลคิดย้อนไปในอดีต ปัจจุบัน ตรงหน้าคือ รายการทีวี พิธีกร กับ นักการเมือง หนึ่งต่อหนึ่ง ต่างคนต่างก็มีเป้าหมาย ในบริบทของยุคปัจจุบัน เป็นไปได้ทุกสาเหตุ เป็นก็เป็นไปตามที่คาดการณ์ ผมนึกย้อนกลับไปเมื่อปี 2514 ถึง 2516 ข้าวราดแกงร้อนๆตอนเช้ามืดที่โรงเรียนวัดราชาธิวาส ช่างเอร็ดอร่อยเสียเต็มประดาสำหรับนักเรียนวัดอย่างผม และในตอนเที่ยงก็จะมีไอติม โก๋เหลว คือไอติมกระทิเหลวๆและใส่ปาท่องโก๋ ซึ่งเด็กนักเรียนโรงเรียนวัดจะต้องลิ้มรสทุกวัน ในตอนหลังผมได้ไปเจอตาแป๊ะขายโก๋เหลว แกก็มีอายุมากขึ้นแต่ก็ยังแข็งแรงอยู่และแกก็ไปขายแถวเซ็นคาเบรียล ในกาลต่อมา ความร้อนของข้าวและแกงร้อนๆ ไม่ใช่องค์ประกอบหลักของความอร่อยอีกต่อไป กลับกลายเป็นความหรูหรา ความแปลกพิสดาร ความแพงระยับ หรือ ต้องแต่งกายด้วยแบรนด์เนม จึงจะประสมให้เป็นความอร่อยได้ ในท้องที่อิ่มและเต็มไปด้วยข้าวกับแกง มันแตกต่างจากในท้องที่อิ่มและเต็มไปด้วยอาหารราคาแพงๆกระนั้นหรือ ผมก็หัวเราะให้กับตนเองที่ช่างคิดนัก ผมมองดูรถเมล์ฟรี ที่จะแน่นเสมอ แต่รถเมล์ที่เสียตังค์กลับไม่ค่อยแน่น ผมมองดูแล้วพิจารณาว่าคนที่นั่งรถเมล์ฟรีเนี่ยส่วนมากจะเป็นคนที่มีกะตังค์เป็นส่วนมาก และก็มีคนที่เป็นคนจนจริงๆ แต่ทว่ารถเมล์ที่เสียตังค์เนี่ยนะ ทำท่าว่าจะมีแต่คนจนแต่เพียงอย่างเดียว ความพึงพอใจในระดับข้าวราดแกง ที่เพียงพอต่อการดำเนินชีวิตในยุคเศรษฐกิจปัจจุบัน ก็ไม่เห็นจะไม่เพียงพอสักอย่างแต่ทว่า ในอดีตซิครับ การใช้ชีวิตของผมในอดีตกำลังผุดขึ้นมาเป็นเรื่องๆ การกินเล่นเที่ยว ทุกอย่างได้กระทำไปแล้วทั้งนั้นโดยไม่มีความกลัวภัยในอนาคต เมื่อมาถึงเวลานี้แล้ว สายไปแล้วหรือยัง ผมนั่งคิด น่าจะยังไม่สายที่จะทำตัวใหม่ ให้เป็นไปแบบคนที่มีเงินมีทองจริงๆ และแล้วการเริ่มต้นใหม่ที่เกือบจะสายก็ได้เริ่มออกสตาร์ทแล้ว เมื่อมีความหวังใหม่ และได้เริ่มต้นใหม่ไปแล้ว ความตื่นเต้นรูปแบบใหม่ก็กำลังเริ่มขึ้น ไม่มีใครรู้ว่าผลจะเป็นอย่างไร เพียงแต่ว่า หากในปัจจุบันมีความพึงพอใจต่อการเสพข้าวราดแกง อนาคตก็น่าจะสดใสกว่าที่เป็นอยู่ในปัจจุบันก็ได้ ที่ผ่านมา ผมได้มองคนอื่นเขาทำ เขามี เขาเป็น และเราก็เกิดอยากทำ อยากมี อยากเป็นแบบเขา แต่สิ่งที่ได้ก็คือได้ แต่สิ่งที่เป็นผลเสียกลับมากมายเนิ่นนานยาวเกินไป ความอร่อยของข้าวราดแกง น่าจะทำให้ผมประสบสิ่งที่ผมต้องการจริงๆในชีวิตได้จริง เป็นแนวทางตามธรรมชาติเรื่อยๆตามเหตุและผล และเลิกกระทำในเรื่องที่ไม่ได้คิดพิจารณาและเป็นเรื่องไร้เหตุผล วันหนึ่งผมไปธุระที่เขตสาธร ตอนเที่ยงก็หิวข้าวและเดินผ่านร้านอาหารในตึกใหญ่ตึกหนึ่ง ผมเดินเข้าไปดู อยากทาน และสามารถทานได้ อยากทานกาแฟ หรูในร้านหรู ราคาแพง ผมก็ทานได้ มีตังค์จ่ายแน่ แต่ทว่า ผมเดินไปอีกนิดดีกว่า ที่หน้าสนามมวยลุมพินี ผมเดินผ่านร้านเนื้อตุ๋น แต่ทว่าในตอนนั้นเป็นห้วงกินเจ ผมจึงเดินหาร้านขายกับข้าวเจ ก็มีหลายร้านแต่ไม่มีที่นั่งทาน ผมจึงย้อนกลับมา สั่งเกาเหลาเนื้อเปื่อย ข้าวเปล่า และโอเลี้ยง พอซดเข้าคำแรก ก็ค่อยๆทานจนเกลี้ยง ผมสงสัยว่าการแหกการกินเจของผมในมือนี้จะทำให้อร่อยเกินเหตุหรือไม่ จึงสั่งเกาเหลาและข้าวเปล่ามาอีกหนึ่ง เรียบร้อยครับ เกลี้ยง เก้าสิบบาท ขาออกจากร้านผมเดินซู๊ดปากออกจากร้าน เจ้าของร้านซึ่งเป็นสาววัยกลางคนถามเลยว่า เฮียเผ็ดหรือเฮีย ผมยิ้มออกไป แล้วตอบว่า เปล่าครับ อร่อยต่างหาก แม่ค้าคงไม่รู้หรอกว่าคำว่าอร่อยของผมนั้นมันลึกซึ้งในระดับโลคอลเพียงใด
5 ตุลาคม 2551 08:12 น. - comment id 101950
เป็นแนวคิดที่เยี่ยมมากครับ หากเราไม่ฟุ้งเฟ้อในสิ่งเร้ารอบตัว จิตใจเราสิจะได้รับการพัฒนามากยิ่งขั้น ถ้าเป็นสมันก่อน พระพุทธเจ้าจะตรัสว่าท่านเป็นผู้ใกล้บรรลุธรรมแล้ว
5 ตุลาคม 2551 11:58 น. - comment id 101953
ขอบคุณครับที่ได้ติดตามผลงานของกระผม
9 ตุลาคม 2551 11:27 น. - comment id 101992
ชอบมากเลยค่ะ ได้คิดอะไรหลายอย่าง