สิ่งสวยงามกับสิ่งมีค่า

แก้วประภัสสร

มีบ้านหลังหนึ่ง เจ้าของบ้านมีลูกหลายคน จึงไปปรึกษาเพื่อนบ้านว่า อยากหารายได้พิเศษ เพื่อนบ้านแนะนำให้เขาเลี้ยงนกกระทาเพราะเลี้ยงง่าย เขาเลยทำตามคำแนะนำ เขาได้ทำกรงข้างๆบ้านและไปซื้อลูกนกกระทามา 200 ตัว เจ้าของฟาร์มแนะนำว่า น่าจะเอานกหงษ์หยกไปเลี้ยงด้วยมันน่ารักดี เขาก็เลยซื้อมา 2 ตัวและกระจก 1 บาน
     หลังจากนำกลับมาบ้านเขาก็เลี้ยงนกทั้งสองเป็นอย่างดี ให้อาหารดูแลความสะอาดของกรงนกตลอด นกกระทาเลี้ยงอยู่ฝั่งขวาเป็นแถวยาว ส่วนนกหงษ์หยก
อยู่ฝั่งซ้ายในกรงที่สวยงาม  ทุกวันตอนเช้าเจ้าของบ้านจะต้องเปิดประตูเข้ามาดูว่านกกระทาออกไข่หรือยัง "ออกไข่ให้พ่อเร็วๆนะลูก" นกกระทาได้แต่มองและบอกเพื่อๆนว่า เจ้านายเราใจดีเขาให้อาหารเรากิน พวกเราต้องเร่งออกไข่ให้เขาเยอะๆ  ส่วนนกหงษ์หยกได้ยินก็ทำไม่สนใจ ส่องกระจกดีกว่า
     ต่อมาไม่นาน นกกระทาก็ได้ออกไข่ เจ้าของบ้านดีใจมาก เขาเก็บไข่ไปขายทุกวันมีรายได้เพิ่มจากการขายไข่และได้เอาไข่บางส่วนมาฟักเพื่อเป็นพันธ์รุ่นต่อไป ผ่านไปเป็นปี นกบางตัวก็ไข่น้อยลง บางตัวก็ตายไป ลูกนกเริ่มโตขึ้น มีวันหนึ่งลูกนกสงสัยเลยถามแม่ว่า "แม่ครับ..ทำไมพวกลุงป้าและแม่ต้องมาอยู่อย่างนี้ แล้วทำไมป้า 2 ตัวนั้นถึงไม่อยู่กับพวกเราล่ะ" แม่นกตอบลูกว่า "ลูกดูป้าเขาสิ หน้าตาก็ไม่เหมือนเรา เขาสวยสะอาด เราตัวมอมแมม ป้าเขาคงไม่ชอบอยู่กับพวกเราหรอก" ลูกนกก็ถามต่อไปว่า"แม่ครับทำไมแม่กับพวกญาติๆเราต้องตื่นเช้ามาออกไข่ทุกวัน ป้า 2 ตัวนั่นไม่เห็นมีไข่เลย" แม่นกตอบไปว่า "เจ้านายเราเขามีพระคุณ สิ่งเดียวที่เราจะทำให้เขาได้คือออกไข่ให้เขาเยอะๆ"
     วันเวลาผ่านไป เจ้าของบ้านได้มีลูกเล็กเพิ่มขึ้นอีก 1 คน เขาจำเป็นต้องขายนกทั้งหมดเพราะกลัวขนนกและเชื้อจากนกติดต่อถึงลูก แต่ด้วยความผูกพันธ์กับนก ทำให้เขาทำใจอยู่นาน สุดท้ายเขาก็ต้องขายนกไป ถึงวันที่คนซื้อมารับนก เจ้าของบ้านแสนอาลัยและพูดไปว่า "ขอบใจพวกเจ้าทุกๆตัวที่ทำให้เราปลดหนี้ได้ ขอบใจลูกๆเจ้าที่ส่งเสียงยามที่เรากลับมาบ้าน เธอเหมือนเป็นมิตร เป็นเพื่อนของเราไม่ต่างอะไรไปกับมนุษย์ ขอให้เจ้าไปอยู่บ้านใหม่ที่อบอุ่นเหมือนบ้านนี้ 
หงษ์หยกเหมือนกัน เจ้าไปอยู่บ้านใหม่ก็ขอให้คงความสวยงามของเจ้าไว้นะลูกนะ"  ลูกนกได้ยินเจ้านายพูดก็หันไปพูดกับแม่ว่า "แม่ครับ...ผมเข้าใจแล้วล่ะว่า พวกเราเลือกเกิดไม่ได้ แต่เราเลือที่จะทำดีได้ ไม่อิจฉา ริษยา ผมเข้าใจป้าหงษ์หยกทั้งสองแล้วล่ะครับ...เพราะเขาเลือกเกิดมาเป็นนกกระทาเหมือนพวกเราไม่ได้ต่างหากล่ะครับ"  แม่นกมองลูกแล้วยิ้ม....