ตู้โทรศัพท์

เอื้องคำ

ภายห้องเช่าซอมซ่อ คร่ำครึหลังนั้น กลิ่นอันฉุนแตะจมูก และความสลัวจากแสงไฟรางๆ ส่องให้เห็นหนุ่มน้อยคนหนึ่งกำลังนอนคุดคู้อยู่ในห้องนั้นเพียงลำพัง หนุ่มน้อยเคยนอนที่นอนนุ่มๆ กว้างขวางสีทอง และกลิ่นหอมฉุยมาก่อนหน้านี้ แต่มันก็ไม่อาจกลับไปเป็นอย่างเดิมได้อีก ความรุ่งโรจน์ในการงานของหนุ่มน้อยก็เช่นกัน เขามีความมุนมานะ อดทนเป็นที่สุด หนุ่มน้อยเคยเข้า-ออกสถานประกอบการมาแล้วหลากหลาย อาชีพต่างๆ ก็ผ่านมาอย่างโชกโชน ไม่ว่าจะเป็น เด็กอู่รถยนต์ พนักงานห้าง กรรมกร นักร้อง รปภ. กระทั่งเด็กเสริฟ เขามิได้มีปัญหากับเจ้านายหรือเพื่อนร่วมงาน มิได้ป่วยไข้ และมิได้เป็นฆาตกรหนีอาญาแผ่นดินแต่อย่างใด เพียงแต่สิ่งหนึ่งที่เขาไม่มีเหลือในเวลานี้คือ กำลังใจ มันไม่เหลืออยู่เลยแม้แต่เพียงสักหยดเดียว หัวใจอันแห้งผาก ท้อแท้ และมองเห็นความหวังอยู่เลื่อนลอย กับแค่เรื่องนั้น เธอไม่น่ามาด่วนตัดช่องน้อยทิ้งเขาไปเช่นนี้ หนุ่มน้อยอยากจะด่าทอ สาปแช่งผู้หญิงคนนั้นที่ดันมารับโทรศัพท์แทนเขา แล้วเธอก็เข้าใจว่าเขามีอะไรกับใครใหม่เป็นที่เรียบร้อยไปแล้ว ให้ตายสิ...เธอไม่เคยรู้เรื่องนี้เลย ก็เนื่องจากในวันนั้น ชายหนุ่มโทรศัพท์ไปหาเธอ ด้วยเงินที่มีอยู่เพียงห้าบาท เมื่อไม่มีเงินเหลือให้หยอดไปอีก สายก็เป็นอันถูกตัดไป มันน่าจะเข้าได้เช่นนั้น แต่...ทว่าเมื่อเขาเดินออกมาจากตู้โทรศัพท์ แล้วผู้หญิงที่มารอคิวก็เข้าไปในตู้ตามคิว ทันใดนั้นเสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น ผู้หญิงในตู้โทรศัพท์นั้น ยกหูขึ้นทักทายตามมารยาท แต่นั่นคือสิ่งที่เธอไม่ควรทำอย่างยิ่งสำหรับชายหนุ่ม เพราะปลายสายนั้นคือผู้หญิงคนนั้น เป็นคนที่เธอช่างดีพร้อมสำหรับเขา เธอควรได้เป็นแม่ที่ดีของลูก และเขาแน่ใจว่าเธอจะสั่งสอนลูกเขาให้เป็นคนดีได้ไม่ยากเย็น อย่างที่เธอเป็นมันก็ไม่น่ามีอะไรต้องเพิ่มเติมอีก แต่...การที่ผู้หญิงคนนี้รับสาย เธอย่อมเข้าใจไปเองว่าชายหนุ่มมีใครอีกคน ซึ่งนี้เป็นที่ที่เขาเพิ่งเริงสำราญกับผู้หญิงคนนั้นไปหมาดๆ ไม่ต้องแปลกใจว่าทำไมเธอถึงไม่รับสายชายหนุ่มอยู่หลายวัน และครั้งสุดท้ายที่เธอรับสาย เธอก็พูดเพียงว่า ขอให้เราจบกันเท่านี้ และอย่าโทรมาอีก... ชายหนุ่มทรุดกายลงนั่งยองๆ ดวงตาพร่ามัวอยู่กับพื้นปูนในตู้โทรศัพท์ นึกถึงภาพของแม่และพ่อ ที่เขาสัญญาว่า จะนำตัวลูกสะใภ้มาหาในต้นเดือนหน้า
และจะช่วยกันสานต่ออาชีพทำนา เลี้ยงชาวโลกตามบรรพบุรุษของเขา แต่มันไม่อาจเป็นเช่นนั้นได้อีก และตอนนี้ชายหนุ่มต้องการพักผ่อน เขาออกจากห้องพักซัดเซมาพักที่นี่เนื่องจากมิอาจรับรู้สิ่งใด แม้เจ้าของห้องพักจะมาเยี่ยมเยียนเป็นบางครั้ง เพื่อให้แน่ใจว่า ไม่มีกลิ่นซากศพปรากฎในห้องที่เขาอาศัยคุดคู้อยู่นั้นเอง