ข้อคิดดีๆให้ชีวิตมีความสุข

กระต่ายใต้เงาจันทร์

 
จากการที่ได้อ่านหนังสือ    ศิลปะแห่งความสุข   โดยดาไลลามะที่14  และโฮเวิร์ด   ซี.    คัทเลอร์    เป็นผู้เขียน   ทำให้เปลี่ยนมุมมองและยอมรับการเปลี่ยนแปลงในชีวิตได้อย่างสงบและยอมรับไม่ทุรนทุรายหรือเสียดายและเสียใจในสิ่งที่เคยมีทำให้เรารู้ว่า   
                                
                                                                             
     ขั้นตอนแรกในการแสวงหาความสุขคือการเรียนรู้  ก่อนอื่นเราต้องเรียนรู้อารมณ์และพฤติกรรมทางลบทั้งหลายว่าทำร้ายเราอย่างไร   และเราต้องรู้พฤติกรรมเข้าใจถึงประโยชน์ของอารมณ์ในทางบวกเช่นกัน   และต้องอาศัยกระบวนการทางจิตพิจารณาดูว่าอย่างไหนให้คุณให้โทษ    ยกตัวอย่างเช่น     ความโกรธ      เกลียด     อิจฉาริษยา      นั้นเป็นโทษนั้นถือว่า   ภาวะจิตเราเป็นลบ   เพราะทำลายความสุขสงบในใจเรา   เมื่อเราเก็บความเกลียดใครหรือเจตนาร้ายต่อใครบางคน  เราจะมีแต่ความเกลียดและอารมณ์ด้านลบต่างๆและจะมองคนอื่นๆด้วยเจตนาร้ายเช่นกัน   ผลก็คือ   ทำให้กลัวมากขึ้น     หวาดระแวง   รู้สึกไม่ปลอดภัยและไม่กล้าสบตาคนที่คนพูดให้ร้ายด้วยสายตาเต็มสองตา   จนกระทั่งในที่สุด   จะรู้สึกโดดเดี่ยว  เหงาและคิดว่า  โลกโหดร้ายในสายตา   ความรู้สึกเหล่านี้เติบโตขึ้นเพราะความเกลียดเป็นเหตุ  แต่ถ้าในทางกลับกัน  คิดแต่สิ่งดี  ทำดี   คิดแต่เรื่องสร้างสรรค์   มีจิตใจเมตตา  กรุณา  ไม่ชิงดีชิงเด่น     และในอภัย  จิต  ก็จะเป็นไปในทางบวก    นำไปสู่สุขภาพจิตที่ดีและมีความสุขในการคิดแน่นอนสิ่งเหล่านี้ต้องฝึกฝนไปเรื่อยๆในที่สุดพฤติกรรมทางลบจะหายไปเอง    ซึ่งหมายความว่า    จิตที่มีวินัยย่อมนำไปสู่ความสุข      ที่กล่าวถึงในที่นี่คือวินัยในตนเองไม่ใช่ให้ผู้อื่นบังคับให้กระทำ   หมายถึงวินัยที่เราชอบนำไปปฏิบัติคือการเอาชนะลักษณะนิสัยอันเป็นโทษ   ซึ่งพฤติกรรมและอารมณ์ในทางลบเรียกว่า       อกุศล   และพฤติกรรมในทางบวกเรียกว่า    กุศล
   
      วิธีที่เรามองชีวิต  โดยรวมกำหนดทัศนะที่เราคิดว่าเรามีความทุกข์  เช่น     ถ้าเรามองพื้นฐานว่าความทุกข์เป็นสิ่งไม่ดี     ต้องหลีกหนีทุกวิถีทาง    แถมบางคนยังมองว่า   ส่อแววให้เห็นถึงความล้มเหลว     อ่อนแอ    ก็เท่ากับไปเพิ่มความกังวลใจและความไม่อดกลั้นในยามเผชิญสถานการณ์ลำบาก จะรู้สึกเหมือนว่า   เราจมอยู่ในกองทุกข์   ในทางกลับกัน    ถ้าเรามีมุมมองพื้นฐานที่ยอมรับว่าความทุกข์เป็นส่วนหนึ่งที่ธรรมดาของการมีชีวิตอยู่ที่เราทุกคนต้องพบเจอ     ไม่ต้องสงสัยเลยว่า  เราจะอดทนและอดกลั้นต่อความทุกข์และความยากลำบากในชีวิตได้มากขึ้น
   
คนเรามักเพิ่มความเจ็บปวดและความทุกข์ให้ตัวเอง   จากการอ่อนไหวเกินเหตุ  ตีโพยตีพายกับเรื่องเล็กๆน้อยๆและบางครั้งมักเก็บเอาเรื่องต่างๆมาเป็นอารมณ์
บางคนทุกข์เพราะว่า   จับได้ว่า   มีคนบางคนพูดว่าเราหลับหลัง    แต่ถ้าเราเลือกที่จะตอบโต้สิ่งไม่ดีด้วยความเจ็บปวดเคืองแค้น   เท่ากับว่า  ตัวเราเองทำลายความสุขสงบในใจเราเองเพราะความทุกข์เกิดจากความคิดเราเป็นผู้ก่อ    ในทางกลับกัน  ถ้าเราปล่อยให้คำนินทาว่าร้ายผัดผ่านไปเหมือนสายลมที่พัดผ่านหูอย่างสงบเท่ากับเราได้ปกป้องตัวเองจากความรู้สึกที่เราเจ็บและรวดร้าว   แต่เราไม่สามารถหลีกเลี่ยงเรื่องยุ่งยากได้เสมอไปแต่สามารถเปลี่ยนระดับทุกข์ที่ประสบ   ด้วยการ   เลือกท่าทีที่จะตอบสนองต่อสถานการณ์นั้น
  
      จงใช้จิตพิจารณาและสงสารต่อคนที่นินทาเรา   พร้อมทั้งให้อภัยและอโหสิกรรมต่อสิ่งที่คนว่าร้ายหรือนินทาเราหลับหลังแล้วชีวิตเราจะมีความสุข   แต่นี่นับเป็นเรื่องยาก   เพราะคนยังมีกิเลส  แต่ถ้าลองฝึกและทำดูหลายๆครั้งเราจะทำได้ในที่สุด  ผลสุดท้ายความสุขจะอยู่ที่ตัวเรา
จงเรียนรู้ที่จะใช้จิตควบคุมอารมณ์อย่าให้อารมณ์ควบคุมจิต