ในอ้อมอกร้อนๆ

สะพั่งสะท้านไมภพ

ชายแดนภาคใต้ที่ยังระอุอุ่นด้วยกลิ่นดินระเบิด 
   ลูกน้องทหารช่างวิ่งเข้ามารายงาน 
   ผู้การครับ มันเป็นระเบิดปลอมครับ
   ผู้การสะพั่ง ที่นายชอบเรียกว่า ไอ้สะเพ่า พยักหน้า และเดินนวยนารถเข้าไปยังจุดที่ตรวจแล้วว่าเป็นระเบิดปลอม พร้อมๆกันนั้นโบกมือเรียกนักข่าวหลายๆฉบับ รวมทั้งนักข่าววิทยุโทรทัศน์เข้ามาดูด้วยเป็นกลุ่มใหญ่
   สักพักก็มีเสียงตูมสนั่นควันขโมงโฉงเฉง
   ทหารก็หมอบกันหมด
   สักพักทหารก็เอาเชือกมาผูกขาผู้การสะพั่งแล้วลากออกมาห่างจากจุดเดิมยี่สิบห้าเมตรแล้วก็พาตัวโทรมไปด้วยเลือดขึ้นไปไว้บนกระบะปิ๊คอัพ สักพักลูกน้องจ่าคนเดิมก็ถูกมาวางไว้ข้างๆรถกระบะ
   สะพั่งยังมีลมหายใจอยู่อย่างรวยริน และเมื่อลืมตาขึ้นก็เห็นลูกน้องจ่านอนข้างๆ อาการไกล้เคียงกัน พอเขาลืมตาขึ้น
   สะพั่งก็หัวเราะ ไงจ่าไหงบอกว่าปลอมไง
   จ่าครางด้วยความเจ็บนิดหนึ่งแล้วตอบว่า ผู้การเป็นไงบ้างครับ
   สะพั่งมองดูที่จุดยุทธศาสตร์ของตนและของจ่า ต่อไปก็มองขา และมองมือ 
   สะพั่งถอนหายใจ เออโชคดีวะที่ยังอยู่ครบทั้งคู่
   เวลาผ่านไปสักครู่ใหญ่ๆรถปิคอัพก็พามาส่งที่โรงพยาบาล ปรากฏว่านักข่าวกลุ่มนั้นมานอนด้วยกันเรียงรายเต็มห้อง พอเห็นท่านผู้การสะพั่งตัวดี ก็เลยถามไถ่กันใหญ่ เป็นไงท่านผู้การ
   สะพั่งหัวเราะเคี๊ยก ยังไม่ทันให้สัมภาษณ์เลยโดนซะก่อน สัมภาษณ์กันตอนนี้เลยมะ
   นักข่าวทั้งหลายต่างก็รุมโห่ลั่นห้องพยาบาล
   สะพั่งก็ยิ้ม ในยามทุกข์ยามยากลำบากด้วยกัน ทหารไทยและคนไทยย่อมจะเป็นมิตรอบอุ่นอย่างนี้แหละ
   สะพั่งอมยิ้ม
   บรรดานักข่าวเมื่อเห็นผู้การสะพั่งอมยิ้มก็นึกในใจว่าท่านคงจะขวัญดี
   แต่หากว่ามีคนรู้ถึงจิตใจของน้าสะพั่งแล้วจะรู้ได้ว่า
   หนึ่งสะพั่งคิดว่า เอาละโว้ยเทอมนี้ได้เก้าขั้นละวะ
   สองได้เหรียญชายแดน ประดับด้วยเปลวระเบิด
   สาม ได้กลับไปอ้อนเมียที่บ้าน
   สี่ ถ้าโชคดีได้เป็นวีรบุรุษแล้วโว้ย
 ผ่านไปอีกหกเดือน
   เอ้าผู้หมวด เป็นยังไงบ้าง ไหนจับมือหน่อยซิ
   อดีตจ่าโดนระเบิดยื่นมือมาจับ แล้วยิ้ม แล้วผู้การละครับเป็นอย่างไรบ้าง
   สะพั่ง หัวเราะเคี๊ยกๆ ก็ยังดีและครบวะ
   แล้วผู้หมวดจะไปทำงานแบบเดิมอีกไหมครับเนี่ย
   อ๋อแน่นอนครับผู้การ คราวนี้ได้เป็นผู้พันแน่
   เฮ้ยเอาแน่หรือ
   เอาแน่ครับ
   เอางี้ดวงเรามันสมพงษ์กันเด๋วค่อยเจอกันอีก
  อีกสามเดือนผ่านไป
   นายครับ ระเบิดปลอมอีกแล้วครับ
   ผู้การพั่งมองหน้าอดีตจ่าเพิ่งกลายเป็นผู้หมวด แน่ใจแล้วหรือ
   โธ่แน่ใจสิครับท่าน
   เอาวะ สะพั่งโบกมือเรียกนักข่าวเข้าไปอีก
   แต่คราวนี้ไม่มีใครยอมมาสักคน
   สะพั่งหัวเราะเคี๊ยกๆ มองหน้าผู้หมวดกระดูกเหล็ก
   เห็นไหมหมวดเขาไม่ไว้ใจผู้การแล้ว
   ผู้หมวดหัวเราะ แล้วผู้การละจะเข้าไปดูกันอีกไหมเพื่อขวัญและกำลังใจลูกน้อง
   สะพั่งมองหน้าแล้วชั่งใจ
   คราวที่แล้วได้น้อยไปหน่อย แต่ก็เพียงพอแล้วมั๊ง
   เอางี้ผู้หมวด ผู้การมิได้ไว้ใจผู้หมวด เพียงแต่ เพียงแต่ อ้อ วันนี้มีประชุมด่วนพอดี
   ขอญาตเผ่นไปประชุมก่อนละกัน
   ผู้หมวดหัวเราะเคี๊ยกๆๆ เมื่อเห็นสะพั่งนั่งรถจี๊บบึ่งกลับไปยังกองบัญชาการ
   เมื่อผู้การสะพั่งได้มาถึงกองบัญชาการ ก็ได้รับข่าว
   ระเบิดลูกที่หนึ่งปลอม ลูกที่สองไม่ทำงาน แต่ลูกที่สามมันเล่นแตกอากาศเลย
   สะพั่งนึกถึงรอยยิ้มของผู้หมวดที่เพิ่งเห็นกันหลัดๆ
   สะพั่งก็นึกปลง
   แล้วก็รีบขับรถไปโรงพยาบาล
   ใหห้องพยาบาล สะพั่งแทบไม่เชื่อสายตาปรากฏว่าผู้หมวดคนนั้นยังนอนยิ้มเผล่อยู่บนเตียงเลือดโทรมเต็มกายเหมือนเดิม
   สะพั่งดีใจรีบไปจับไม้จับมือ แล้วมองดูองคายพส่วนสำคัญ
   เฮ้ย ไอ้หมวด มึงอยู่ครบ
   ผู้หมวดยิ้มกึ่งฝัน ผมบอกผู้การแล้วใช่ไหมครับ ว่าให้เข้าไปด้วยกัน
   คราวนี้ผู้พันแน่ ผู้หมวดคนนั้นยิ้มแล้วสลบไป
   ผมสะพั่งในฐานะที่เป็นผู้บังคับบัญชาของเขา นึกสลดในใจ ที่จะต้องโกหกลูกน้อง แต่อย่างไรก็ตามเขาได้ความปลื้มปิติจนกระทั่งเขาหมดลมหายใจ
   ผมสะพั่งยืนตะเบ๊ะให้เขาตอนที่ใส่ดอกไม้จันทร์หน้าเตา
   เสียงเพลงแตรเดี่ยวบรรเลงอย่างโหยหวน
   น้ำตาของผมไหลมานิดหนึ่งแก่ทหารกล้าอีกคนที่ต้องจากไป
   ไปดีเถอะผู้การ ครับ ผู้หมวดคนนั้นได้เป็นผู้การแล้ว 
   สะพั่งนั่งคิดในใจ เมื่อไหร่จะหมดภารกิจอย่างนี้สักที
   แล้วสะพั่งก็นั่งรถจี๊บออกไปปฏิบัติภารกิจต่อไป
   เมื่อถึงจุดที่มีการวางระเบิดอีกครั้งหนึ่ง จ่าคนใหม่ก็วิ่งเข้ามารายงาน
   เป็นระเบิดปลอมครับท่าน
   ผู้การสะพั่ง มองหน้าจ่าคนใหม่ แล้วเริ่มต้นหัวเราะเคี๊ยกๆ
   แล้วจูงมือจ่าคนใหม่และเรียกลูกน้องออกมาห่างๆ 
   สะพั่งว่า ต่อ พนันกันไหมจ่า เดี๋ยวก็ระเบิดจริง