สวรรค์ชั้นที่ 53

โชคดี

ถึงคุณแคลปตันที่เคารพ,
 
เคยมีคนพูดกับผมว่า "สิ่งที่แย่ที่สุขในชีวิตก็คือ การที่คนเป็นพ่อแม่ต้องมางานศพลูกตัวเอง" ผมไม่รู้ว่าคุณจะเคยได้ยินคำพูดนี้รึเปล่านะครับ 
แต่ที่แน่ใจก็คือ ผมว่าคุณต้องรู้สึกอย่างนี้แน่นอน
 
ผมคงต้องแสดงความเสียใจกับคุณอีกครั้งนะครับ ถึงแม้ว่าเหตุการณ์จะผ่านมาแล้วกว่า 18 ปี แต่ผมก็ยังคงรู้สึกเศร้าทุกครั้งที่ผมได้ยินเพลงนี้ของคุณ 
เพลงที่คุณแต่งให้กับลูกชายของคุณเอง แม้ว่าเขาจะไม่มีโอกาสได้ฟังมัน แม้เพียงสักครั้ง มันทำให้ผมนึกถึงอุบัติเหตุที่ทำให้ลูกคุณเสียชีวิต 
ผมอยากจะบอกคุณจริงๆนะครับว่าผมเข้าใจคุณเป็นอย่างดี แม้ว่าผมจะไม่เคยสูญเสียลูกก็ตาม เพราะยิ่งผมค้นคว้าข้อมูลการเสียชีวิตของลูกคุณมากเท่าไหร่ 
ยิ่งทำให้ผมเข้าใจความรู้สึกของคุณในเวลานั้นมากขึ้น
 
11.00 น. ของวันอากาศดีวันหนึ่ง ในขณะที่คุณกำลังจะไปหาลูก เพราะคุณต้องการให้เวลากับเขามากกว่าที่คุณเป็นอยู่ ในขณะนั้น 
ลูกคุณก็กำลังวิ่งมามองดูคุณจากหน้าต่างของอพาร์ทเมนท์ชั้นที่ 53 เพื่อที่จะดูว่าพ่อของเขามาหรือยัง เพียงแค่ในวันนั้นหน้าต่างบานนั้นถูกเปิดไว้
และสิ่งที่ไม่มีใครคาดฝันก็เกิดขึ้นในวันนั้นเอง...
 
ผมรู้ว่าหลังจากเกิดเหตุการณ์ในวันนั้น คุณแทบไม่เป็นผู้เป็นคนเลยทีเดียว ผมไม่กล่าวโทษคุณเลยครับคุณแคลปตัน เพราะถ้าเป็นตัวผมเอง
ผมยังไม่แน่ใจเลยว่าผมจะแบกรับเอาหุบเขาแห่งความเศร้าโศกนั้นไว้ได้อย่างไร โดยไม่ปล่อยให้มันล่วงหล่นมาทับตัวผม และกลืนกินชีวิตผมตามไปด้วย
แต่คุณก็แบกรับมันไว้ได้ แม้ว่าจะทุกลักทุเลเอาการเลยทีเดียว แต่คุณต่างจากคุณจีซัสนะครับ ตรงที่เขาต้องถูกบังคับให้แบกกางเขนขึ้นไปบนยอดเขาไซออน
แห่งนครเยรูซาเล็ม เพื่อที่จะเอามันมาตรึงตัวเองพิสูจน์ความศรัทธาให้เป็นที่ประจักษ์ แต่คุณกลับใช้บทเพลงในการพิศูจน์ศรัทธาให้โลกเห็น
 
ผมจะไม่กล่าวถึงอัตลักษณ์ทางดนตรีของเพลงนี้ครับ เพราะผมเชื่อว่าสิ่งที่สำคัญไปกว่านั้นก็คือ การที่คุณทำให้ผมและคนทั้งโลกเห็นว่าคุณรักลูกคุณมากแค่ไหน
และหลังจากเหตุการณ์นั้นผ่านไป มันไม่เพียงเปลี่ยนชีวิตของคุณทั้งชีวิตเท่านั้นแต่ยังมีผลกระทบต่อรูปแบบดนตรีของคุณ เพลงของคุณมีความนุ่มนวลขึ้น
แต่เปี่ยมไปด้วยพลังมากกว่าเดิม และมันยังสามารถเข้าไปสัมผัสถึงหัวใจของผู้ฟังเพลงของคุณอย่างผมมากขึ้นด้วย ผมคงไม่ได้คิดไปเองใช่มั้ยครับคุณแคลปตัน
แต่คุณแสดงให้ผมเห็นอย่างนั้นจริงๆ
 
สิ่งที่ผมชอบที่สุดในเพลงนี้ของคุณก็คือการที่คุณไม่แสดงให้เห็นถึงความอ่อนแอของตัวเอง แต่คุณบอกลูกของคุณว่าคุณจะต้องเข้มแข็งและฝ่าฟันอุปสรรคในชีวิตคุณให้ได้
เพราะว่าบนสวงสวรรค์ที่ลูกคุณอยู่ในตอนนี้ มันยังไม่ใช่ที่ของคุณ... เยี่ยมเลยครับคุณแคลปตัน เพราะมันทำให้ผมคิดถึงพ่อกับแม่ของผมที่อยู่ในสถานที่เดียวกับลูกคุณตอนนี้
และผมเห็นด้วยกับคุณเป็นอย่างยิ่งครับที่คุณประกาศเมื่อปี 2004 ว่าคุณจะไม่เล่นเพลงนี้อีกแล้ว มันไม่มีประโยชน์ใช่มั้ยครับ ถ้ามัวแต่กรอวังวนแห่งความทรงจำกลับไปกลับมา
 
ลูกจะจำชื่อพ่อได้มั้ย ถ้าเราพบกันบนสวงสวรรค์...
เราจะเป็นเหมือนเช่นเคยมั้ย ถ้าเราพบกันบนสวงสวรรค์...
พ่อต้องเข้มแข็งและฝ่าฟันต่อไป เพราะพ่อรู้ว่าที่นี่ยังไม่ใช่ที่ของพ่อ บนสวงสวรรค์ 
 
ท้ายที่สุดครับผมขอให้คุณเข้มแข็งกับชีวิตที่เหลืออยู่ เพื่อเฝ้ารอการพบกับลูกคุณอย่างมีความสุขและร้องเพลงนี้ให้เขาฟังสักครั้ง บนสวงสวรรค์ชั้นที่ 53
 
ด้วยความเคารพอย่างสูง
 
โชคดี