" 7 วัน เท่านั้นครับ อีกเพียงเจ็ดวันโลกที่เราอาศัยอยู่กันมานานแสนนาน ก็ถึงวันที่ต้องดับสลายไป" เหล่านักวิทยาศาสตร์ผลัดเปลี่ยนหน้ากันกระจายข่าวตามสื่อต่างๆกันอย่างชุลมุน มันคงเป็นเรื่องยากที่เราจะยอมรับความจริงอันนี้ได้ เหล่าพนักงาน บริษัท องค์กรต่างๆ พากันทบทวนตลอดชีวิตที่พวกเค้าสูญเสียไปกับการทำสิ่งที่ซ้ำซากจำเจกันทุกๆวัน ต่างจากพวกบรรดาเกษตรกรทั้งหลาย ที่พักเหนื่อยจากการทำงานเพื่อหาเลี้ยงชีพไปวันๆ เพราะอาหารสำหรับวันพรุ่งนี้ ....คงไม่จำเป็นอีกต่อไปแล้ว ------------------------------------------------------------------------------------------ " อีกเพียง 6 วัน เท่านั้น..." เสียงจากวิทยุเทคโนโลยีรุ่นใหม่ล่าสุดที่กำลังจะวางตลาดดังเล็ดลอดออกมาจากสลัมแห่งหนึ่ง หลังจากทราบข่าวทางบริษัทก็แจกฟรีให้กับทุกคน ทำให้ในย่านสลัมต่างๆทั่วเมือง ยกระดับชีวิตขึ้นมาอย่างไม่น่าเชื่อ ------------------------------------------------------------------------------------------- " แม่บอกว่าอีก 5 วัน เราจะย้ายไปอยู่บ้านใหม่แล้วแหละ" "จริงหรอ.. แต่บ้านเราเค้าบอกว่า อีก 5 วันเราจะไม่ได้อยู่ด้วยกันอีกแล้ว" เสียงเด็กกลุ่มหนึ่งจับกลุ่มคุยกันที่สนามเด็กเล่นเล็กๆในโรงเรียน บางกลุ่มก็เตะฟุตบอลกันอย่างสนุก บางกลุ่มก็วิ่งเล่น บางคนก็นั่งคุยหัวเราะกันอย่างร่าเริง นั่นเพราะ โรงเรียนได้งดการสอนเป็น เวลา 7 วัน และไม่มีครูหรือผู้ใหญ่คนไหนโผล่หน้ามาที่โรงเรียนอีกเลย ------------------------------------------------------------------------------------------ "เหลืออีกเพียง 4 วัน แล้วใช่มั้ย ... ผมรักคุณนะ" ประโยคที่ถูกออกเสียงมากที่สุดในช่วงเวลานี้คือ "ผมรักคุณ" ไม่ว่าจะจากปากต่อปาก จากปากส่งไปยังโทรศัพท์มือถือ มีคนบางกลุ่มพากันเดินขบวนเพื่อบอกรักคนทุกคนที่เดินผ่าน ทุกคนที่เข้ามาในชีวิต บอกรักพ่อ บอกรักแม่ บอกรักพี่ บอกรักน้อง บอกรักเพื่อน... เพื่อนบ้าน... อาแปะร้านขายของ... ป้าแก่ที่นั่งขอทานอยู่บนสะพานลอย... รวมถึงบอกรัก... หมาตัวหนึ่งที่บังเอิญวิ่งมากระดิกหางและยิ้มให้ ------------------------------------------------------------------------------------------ " แค่ 3 วัน บันทึกเล่มนี้ก็คงถูกปิดลง" ลายมือที่ไม่ค่อยบรรจงนัก ค่อยๆขีดตัวหนังสือลงไปยังสมุดบันทึก ตลอดทั้งเล่มอัดแน่นไปด้วยความทรงจำแห่งวันวาน ความรักสมัยเด็ก ของขวัญวันเกิดครบรอบสิบขวบ ไปเที่ยวต่างจังหวัดกับเพื่อน และอีกมากมาย ความสุข.. ความเศร้า.. สำเร็จ.. ผิดหวัง.. หัวเราะ.. ร้องไห้.. ทุกอย่างถูกขีดเขียนด้วยความตั้งใจมาโดยตลอด จวบจนถึงวินาทีนี้ และเวลาที่ยังเหลืออยู่... ------------------------------------------------------------------------------------------ "นายฝันอยากเป็นอะไร" "ถามอะไรตอนนี้วะ อีกแค่ 2 วัน เราไม่มีเวลาสำหรับความฝันแล้ว" เสียงชายหนุ่มมากมายท่ามกลางวงเหล้ากับเสียงอึกทึกดังติดต่อกันมาหลายวัน ชายหนุ่มมักจะชอบพูดถึงความฝันของตัวเอง ทุกคนล้วน...มีความฝัน แต่ทุกคน ณ ตอนนี้ ขาดเพียงแค่...เวลา "กูมีนะ ความฝัน" ชายคนหนึ่งลุกขึ้นพูด "กูเบื่อสังคมเฮงซวย กับพวกขยะสังคมจริงๆ" พูดจบชายผู้นั้นก็วิ่งหายไป... ใครจะรู้ว่าชายผู้นั้นได้ไปไล่ฆ่าพวก... นักเลงที่ชอบหาเรื่อง นักการเมืองที่โกงกิน และพวกนักโทษ นับไม่ถ้วน แม้จะดูงี่เง่าไปบ้าง เพราะคนเหล่านั้นก็เหลือเวลาอีกไม่มากดังเช่นคนทุกคน แต่ก็เป็นความฝันหนึ่งที่ลูกผู้ชายคนหนึ่งกล้าที่จะทำ แม้จะไม่มีสิ่งที่เรียกว่า "เวลา" ก็ตามที ------------------------------------------------------------------------------------------ "พรุ่งนี้แล้วสินะ" ตัวอักษรที่พึ่งถูกพิมพ์ลงไปด้วยแป้นคีย์บอร์ด ผ่านเครื่องคอมพิวเตอร์ เข้าสู่เครือข่ายอินเตอร์เน็ต กระจายไปทั่วโลกอย่างรวดเร็ว "ไม่สิ อีกเพียงไม่กี่นาทีก็จะถึงเวลา 0.00 นาฬิกาแล้ว" "เอาหล่ะ เรามานับถอยหลังกันดีกว่า..." ------------------------------------------------------------------ 10.... ถ้าชีวิตคุณถูกกำหนดวันสิ้นสุด คุณจะทำ..อะไรกับเวลาที่เหลือ 9... คุณจะยิ้ม...เหมือนเมื่อวานที่ยิ้มให้กับผมได้มั้ย 8... คุณจะหัวเราะ....กับการกระทำที่ทำมาตลอดชีวิตโดยที่ไม่รู้ว่าทำไปเพื่ออะไร ได้มั้ย 7... หรือคุณจะนั่งร้องไห้....ให้กับความไม่เป็นธรรมของอะไรซักอย่างที่ทำให้เรื่องทั้งหมดเป็นแบบนี้ 6... คุณจะรักกันเพิ่มมากขึ้นกว่าเมื่อวันวานงั้นหรอ ทั้งที่ไม่มีเวลาให้คุณแสดงความรักนั้นอีกแล้ว 5... ทำไมคุณถึงต้องรอให้ถึงวันนี้.. เพื่อมาตอบคำถามเหล่านี้ของผม 4... เพราะโลกนี้มันยังหมุนดีอยู่ใช่มั้ย 3... เพราะทุกอย่างเป็นปรกติดี...ใช่มั้ย 2... คุณเลยไม่จำเป็นต้องคิด หรือ ทำอะไร 1... ผมเคยคิดแบบนั้น เคยคิดแบบคุณ.... มาตลอด... ทั้งชีวิต......
Dot...space 29 มี.ค. 2551 13:15 น. - ID 9188 
557
2
0
29 มีนาคม 2551 17:14 น. - comment id 99761
บางครั้งคนเราชอบอะไรแบบจวนเจียน อย่างจะสอบก็อ่านหนังสือตอนใกล้สอบ ทำรายงานก็เกือบวันสุดท้าย ดังนั้น พอจะตายจึงบอกรัก ทั้งทั้ที่อยู่กันมานาน ก็ไม่เคยปริปาก พออะไรที่มันจะสุดท้าย ก็เพิ่งเริ่มต้น เป็นอย่างนี้ทุกที
29 มีนาคม 2551 17:52 น. - comment id 99763
นั่นสิครับ อาจเพราะ สัดส่วนของเวลาที่ลดลง จึงทำให้บางสิ่งดูมีคุณค่ายิ่งขึ้น
30 มีนาคม 2551 14:58 น. - comment id 99770
ก็เคยคิดเหมือนกัน ความจริงจะปรากฏในวันที่สุดท้ายของชีวิตจริงๆ
10 เมษายน 2551 15:37 น. - comment id 99905
อะไรที่เป็นธรรมดา มักจะไม่มีใครเห็นค่าของมัน จนเมื่อถึงวันที่เวลาก็จะไม่เหลือ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
ช่วยเลือกที่สุดกลอนดีๆ