ผมไม่ใช่โปรแกรมเมอร์ เป็นแค่นักใช้เครือข่ายสเปซเน็ตยามค่ำคืน ตอนกลางวันผมมีภาระอื่นที่จะต้องทำเยอะแยะ กวาดบ้านถูบ้าน ปลูกพืชผัก เลี้ยงสัตว์ ถามว่าประชาชนชั้นสามแบบผมรู้เรื่องสเปซเน็ตได้อย่างไร ไม่มีคำตอบที่ควรหรอกครับ ผมก็ใช้ไปเพราะมีให้ใช้ คุณก็รู้ ว่ารัฐเขาติดตั้งระบบสเปซเน็ตให้กับประชาชนทุกบ้านแล้วบังคับทยอยเก็บเงินค่าเช่าคู่สายเป็นเวลา 30 ปี ผมใช้สเปซเน็ตเพราะมันมีให้ใช้ แต่คุณครับสเปซเน็ตมันติดผมน่าดู มันชอบใจภาษาของผม ไม่ใช่แอสกี เอชทีเอ็มแอล อะไรทั้งสิ้นครับ ภาษาที่ผมค้นพบโดยบังเอิญคือภาษาพี ( P=ภาษาสามัญที่เครื่องคอมพิวเตอร์ที่ต่อเชื่อมกันทุกเครือข่ายรับรู้และโต้ตอบได้ โดยที่ผู้ออกแบบระบบไม่ได้ออกแบบไว้ แต่เครื่องและเครือข่ายของเครื่องพัฒนาหรือสร้างไปเอง-ผู้เขียน) หน้าจอสีฟ้าของคอมพิวเตอร์ของผมคงต่างจากหน้าจอของคนอื่น เครื่องของผมมันหอนก่อนที่มันจะแฮ้งค์ คำนี้บังเอิญพ้องกับคำว่าฮ้างในพจนานุกรมไทยตะวันออกเฉียงเหนือ ฉบับ ก.พ.255x - อ้างแล้ว ผมไม่มีปัญญาตามช่างมาซ่อมหรือยกไปให้ช่างซ่อมให้ ก็ปล่อยทิ้งไว้อย่างนั้น แต่ไม่กี่วันต่อมามันก็เข้าได้อีกครั้ง เข้า คือเปิดใช้งานได้ ศัพท์นี้ทุกคนรู้ แต่หน้าจอไม่เหมือนเดิมซะแล้วครับ ผมพิมพ์อะไรลงไปมันก็โต้ตอบ แต่ไม่ใช่โต้ตอบแบบ bad command ในเครื่องรุ่นหน้าจอดำยุคแรก ๆ นะครับ มันโต้ตอบแบบไม่ซ้ำแบบที่ถ้าใครไม่สังเกตจะคิดว่าเครื่องมันคงรวนอะไรซักอย่าง แต่ไม่เลยครับ สิ่งที่ทำให้ผมฉุกใจคิดก็คือ เครื่องมันให้ผมยืนยันข้อมูล ถ้าผมยืนยันได้ เครื่องมันจะตอบโต้ แต่ถ้าผมมั่วมันก็ดูเหมือนจะมั่ว ภาษาที่ผมใช้ รูปแบบอักษรไม่เหมือนอักษรคันจิ อักษรรูปภาพแบบจีน อักษรเทวนาคี อักษรขอม อักษรโรมัน หรือแม้แต่อักษรดัดแปลงรุ่นหลัง ๆ ผมไม่ได้คิดภาษานี้เองนะครับ มีคนออกแบบแล้วติดแปะที่แป้นพิมพ์คอมพิวเตอร์ไว้ให้ เมื่อลองใช้ซ้ำไปซ้ำมาผมก็ชินและชอบ ต่อไปนี้เป็นตัวอย่างบทสนทนาที่หน้าจอของผมในเย็นวันหนึ่งครับ ผมเคาะแป้นพิมพ์ดีดรัว แต่ไม่มั่ว เคอร์เซอร์กระพริบช้าที่ c:// c:// คุณอยู่แดนใดหรือ x:// ไร้แดน ทุกแดน ต่างแดน แดนเดียวกัน หลายคำตอบ คุณอยู่แดนดงใช่ไหม c:// ใกล้เคียง คุณมีลูกเมียไหม x:// กรุณายืนยันข้อมูล c:// ผม spsx-13 ยืนยัน x:// ไม่มีการออกแบบระบบเพศและการสัมพันธ์ทางเพศ c:// ขอโทษครับ x:// ลืมมันเถิด หรืออีกตัวอย่างหนึ่งที่ช่วยยืนยันว่าสเปซเน็ตติดผม หรือผมติดสเปซเน็ต จริง ๆ ครับ ทุกเย็น นี่หน้าจอสีฟ้า ขึ้นตัวหนังสือสีขาวรอผมแล้ว ดูตัวอย่างข้อความต่อนะครับ x:// คุณ spsx-13 ถ้าเข้ามาแล้วกด f12 ควบ f6 รับข้อความข่าวด้วย เมื่อผมทำตามบอก ก็ได้อ่านเรื่องราวที่คล้ายบทวิเคราะห์สังคมและเศรษฐกิจอยู่เรื่อย ๆ มีบางครั้งเหมือนกันที่เป็นเรื่องอื่นๆ ที่ผมก็ไม่เข้าใจ ตัวอย่างถัดมา x:// คุณ spsx-13 ถ้าเข้ามาแล้วกด f3 ควบ f1 รับข้อความคำถาม และกรุณายืนยันข้อมูลเพื่อเทียบแหล่งอ้างอิง หรือตัวอย่างนี้ x:// คุณ spsx-13 ถ้าเข้ามาแล้วกด f11 ควบ f5 เพื่อช่วยออกแบบรูปแบบสำหรับการดำรงชีพแบบจำกัดอาหาร พอนะครับ เดี๋ยวตาลาย มีเรื่องราวที่ทำให้ผมได้คิด ทดลอง และเรียนรู้หรือออกความเห็นอยู่เรื่อย ๆ ในสเปซเน็ต ผมอยากรู้ว่าพรุ่งนี้จะมีข้อความอะไรส่งมาและผมต้องตอบอะไรไป ชีวิตในตอนกลางวันของผมไม่ได้เป็นหน้าจอสีฟ้าหรอกครับ ผมทดลองปลูกพืชเลี้ยงสัตว์ของผมไปเรื่อยประสบผลน่าพอใจ แต่ผมก็เคยเล่าให้ x:// ในสเปซเน็ตฟังว่า ผมทำอะไรอย่างไรบ้าง เช่นเรื่องการปลูกคะน้า เคยคุยกันแบบนี้ครับ c:// คุณรู้จักคะน้าปลีไหม x:// ไม่มีข้อมูล c:// ก็น่าจะอย่างนั้น คะน้าปลีน่าจะไม่มีที่ไหนมาก่อน เว้นแต่ที่ที่เขาแอบดัดแปลงลายพิมพ์กรรมพันธุ์ x:// น่าสนใจ c:// ผมไม่ได้ตัดแต่งพันธุกรรมนะ แค่สังเกตคะน้าบางต้นมีลักษณะแบบนั้น ผมก็เก็บพันธุ์มันไว้ x:// น่าสนใจมาก c:// เมื่อปลูกใหม่อีกครั้ง คะน้าทุกต้นที่ได้จากต้นนั้นมีลักษณะเหมือนต้นเดิม ผมเคยอ่านหนังสือแปลเรื่องเฒ่าทะเล เมื่อนึกย้อนไปถึงตอนจะจบเรื่องผมนึกหัวเราะ หัวเราะตรงที่มันละม้ายกับบางมุมของชีวิตผม บางทีคนเราก็ต้องการใครซักคนที่จะรับรู้ถึงความสำเร็จหรือความล้มเหลวแม้เพียงน้อยนิดของตน ที่ผมมานั่งเฝ้าหน้าจอมอนิเตอร์ของสเปซเน็ตในทุกค่ำคืนดื่นดึก ในมุมหนึ่งก็ไม่ต่างจากเฒ่าทะเลที่เล่าเรื่องปลาที่เขาต่อสู้กับมันจนได้ซากลากเข้าฝั่งให้เด็กหนุ่มคนหนึ่งรับรู้ แม้ x:// จะมีตัวตนอยู่จริงหรือไม่ นั่นก็ไม่ได้เป็นปัญหาสำหรับผม ผมอาจเพียงต้องการใครซักคนหรืออะไรซักตนรับรู้เรื่องราวของผมบ้างเท่านั้น การที่เขาหรือสิ่งใดสิ่งหนึ่งที่โต้ตอบกับผมได้โดยยืนยันข้อมูลที่เคยตอบโต้กับผมได้คล้ายจำหรือคิดได้ เพียงเท่านั้นผมก็ถือว่าความปรารถนาของผมสมหวังหรือบรรลุเป้าหมาย ก็จะให้ผมคาดหวังอะไรไปมากกว่านี้เล่าครับ ในเมื่อคนที่มีสติปัญญาและสถานะสูงส่งกว่าผมก็ยอมจำนนไปจนหมดสิ้นต่อสภาวะที่ผู้คนพลเมืองเป็นเหมือนวัตถุเดินได้ ใช้เงินซื้อให้ทำอะไรก็ได้ โดยไม่จำเป็นต้องยืนยันหรือไม่ยืนยันข้อมูล ว่าแต่ว่าคุณสนใจที่จะพูดคุยกับ x:// ซักหน่อยไหม ถ้าสนใจเริ่มต้นที่ ทำอย่างไรก็ได้ให้คอมพิวเตอร์ที่ต่อเชื่อมกับเครือข่ายอินเตอร์เน็ตแฮ้งค์อย่างรุนแรง ปล่อยเครื่องไว้ซักพัก ถ้าเครื่องเข้าได้เอง คุณลองทำตามแบบที่ผมทำนะครับ พิมพ์อะไรก็ได้มั่ว ๆ แล้วดูว่าเครื่องโต้ตอบอย่างไร ถ้าเกิดหน้าจอสีฟ้าขึ้นแล้วเครื่องให้ยืนยันข้อมูล บางทีคุณอาจเป็นคนที่สองที่ได้ใช้ภาษาพี ในโลกสเปซเน็ตแบบผม ขอให้โชคดีครับ
10 มีนาคม 2551 19:44 น. - comment id 99049
สวัสดีครับคุณมายอามีนและคุณฉางน้อย ผมรับทราบแล้วครับ แต่ว่าบัตรเครดิตเครเดิด ผมไม่ได้สมัครใช้ซักใบหรอกนะครับ ที่จริงเขาตื๊อผมน่าดูให้สมัคร ซักสี่ห้าใบเขาก็ไม่ว่า ผมยังไม่มีแรงจูงใจที่จะใช้มันครับ
8 มีนาคม 2551 08:20 น. - comment id 99412
อรุณสวัสดิ์ครับมิตรทุกท่าน หลังจากที่เขียนเอ็กซ์ บาร์เบอร์จบลง ผมรู้สึกสนุกที่จะเขียนเรื่องแนวนี้อีก กรุณายืนยันข้อมูลด้วยครับ ว่าคุณอยากอ่านต่อไหม ฮา
8 มีนาคม 2551 09:54 น. - comment id 99414
อ่านไปสองตอนชักจะมึนแฮะ ขอไปนอนก่อนครับ
8 มีนาคม 2551 10:06 น. - comment id 99416
สวัสดีครับคุณคนบนเกาะ ขอบคุณครับที่ให้ความเห็นไว้
8 มีนาคม 2551 10:12 น. - comment id 99417
ฉันไม่ใช่นักเขียนโปรแกรม แน่นอน แปลว่า ..ฉันไม่ใช่โปรแกรมเมอร์ ฉันเป็นนักวางแผน ตรวจสอบ และทดสอบระบบ .. ช่วย เข้าใจหน่อย ถามว่า ฉันคุ้นกับคอมพิวเตอร์ไหม .. คุ้นนะ คุ้นมาก ฉันจ้องมันเกือบทุกวัน และทุกครั้ง มันไม่เคยเสียเปรียบที่จะไม่จ้องตอบ เรื่องรหัสยืนยัน ฉันก็มี เพราะรหัสล็อคอินของใหญ่เป็นรหัสพระเจ้า ขืนไม่มีรหัสยืนยัน อาจแย่ เนื่องจากมีคนอื่นปลอมแปลงเข้ามาปั่นป่วน งง กับคำว่า รหัสพระเจ้าหรือเปล่า ? ศัพท์เฉพาะน่ะ หมายถึงคนถือกุญแจใหญ่ ที่สามารถทะลุทะลวงเข้าไปสู่เซิฟเวอร์ได้ ฉันมีรายได้จากเงินพิเศษนอกเหนือจากเงินเดือนในการรักษารหัสพระเจ้า และการบริหารงานในนามของพระเจ้า ฉันต้องรักษาการณ์ตลอด 24 ชั่วโมง แหง๋ รหัสยืนยันของฉันเปลี่ยนทุก ๆ สามวัน ฉันกำหนดให้มันเป็นไปตอนเที่ยงคืน โดยการตั้งเวลาอัตโนมัติ แน่นอน เป็นความลับระหว่างฉันกับคอมพิวเตอร์คู่ซี้ หลายคนอยากรู้รหัสยืนยันของฉัน พยายามหลอกล่อจะถาม บางคนลงทุนตีสนิท เพียงเพื่ออยากป้วนเปี้ยนระบบที่ฉันรักษาการณ์อยู่ ฮี่ธ่อ .. คิดเหรอว่าฉันจะไม่ล่วงรู้ ห้ามเผลอใจเป็นอันขาด คอมพิวเตอร์คู่ซี้เตือน ................................. แค่นี้ก่อน รอให้คุณก่อพงษ์เขียนต่อ แล้วเดี๋ยวอัลมิตราจะมาป่วนเอง .. ฮา
8 มีนาคม 2551 10:22 น. - comment id 99418
สวัสดีครับคุณอัลมิตรา แหมที่ว่ามาน่าสนุกจังครับ
8 มีนาคม 2551 11:32 น. - comment id 99420
ถ้าไม่ติดว่านั่งอยู่..ผมก็จะยืนยันให้ แต่แนวนี้ บอกได้เลยครับว่าชอบใจ และยินดีจะตามอ่านต่อไป แน่นอน
8 มีนาคม 2551 15:41 น. - comment id 99421
ฮา ผมนึกไม่ถึงนะครับ ว่ายืนยัน ความหมายมันใกล้กันกับยืนถีบ ภาษาไทยนี่เหมือนปลาเป็นเลยนะครับ ดิ้นได้ ขอบคุณอย่างยิ่งครับที่ออกความเห็นไว้ ความเห็นของคุณมีค่าสำหรับผมมาก
8 มีนาคม 2551 20:40 น. - comment id 99423
สวัสดีตอนค่ำค่ะ แวะมาทักทายอีกรอบนะคะ เรื่องแนวนี้อ่านแล้วสนุกดีเหมือนกัน ท่าทางผลงานของคุณจะไปได้สวยทีเดียวนะคะ ยังไงก็จะเอาใจช่วยเสมอค่ะ ฝากไว้หน่อยนะคะ อยากให้เขียนเรื่องแนวผีๆมาให้อ่านกันบ้างน่ะค่ะ ประเภทลึกลับสยองขวัญสั่นประสาท ชอบอ่านค่ะ
8 มีนาคม 2551 20:50 น. - comment id 99424
สวัสดีครับคุณการัณยภาส เห็นท่าจะลำบากแล้วล่ะครับ ผมเป็นคนกลัวผีมาก แม้แต่ผีในเน็ต เห็นแล้งยังขนลุก เขียนหนังสือตอนดึก นั่งอยู่คนเดียว ไปเขียนเรื่องผีก็พอดีหัวหลกหัวโล้นคือจับไข้หัวโกร๋นแหละ ขอยอมแพ้ดีกว่าครับ ขอบคุณนะครับ แต่ผมก็อาจจะลองพยายามดูในวันใดวันหนึ่ง
9 มีนาคม 2551 06:43 น. - comment id 99437
สวัสดีคะ คุณก่อพงษ์ เข้าใจหาเรื่องมาเขียนนะคะ แต่เจ้าเครื่องคอมพิวเตอร์นี่ก็เป็นอย่างคุณอัลมิตรา ว่าจริงๆ นั่นแหละ เมื่อก่อนก็ทำท่าจะยืนยันนะคะ ไม่แน่จะว่าเข้ามาแล้วหลอก หลอกให้ยันแล้วข้อมูลหายไปดื้อๆ บางครั้งโลกไซเบอร์นี่ มักมีอะไรแปลกๆ ใหม่ๆ มาให้ลองอยู่เรื่อย ขอบคุณคะ
9 มีนาคม 2551 07:06 น. - comment id 99438
อรุณสวัสดิ์ครับคุณรอยทาง โลกไซเบอร์คือโลกจำลองครับ สุข ทุกข์ ดีงาม โหดร้าย อ่อนโยน หยาบกระด้าง มีหมด ผมก็ไม่ได้มองแต่ด้านดี มองด้านดำของมันด้วย การตัดสินใจทดลองทุกครั้ง ก็ทั้งในชีวิตจริงและโลกจำลองนั่นแหละ ความเสี่ยงคือสิ่งไม่อาจปฏิเสธ เพียงแต่ว่าชีวิตจริง ฟอร์แมตไม่ได้ แค่จะอินสตอลซ้ำก็เบลอแล้ว ขอบคุณครับคุณรอยทาง
9 มีนาคม 2551 10:59 น. - comment id 99439
สวัสดีค่ะ พี่ก่อพงษ์ โลกจินตนาก็สร้างความสุข และความรู้สึกเล็กในชีวิตประจำวันได้เหมือนกัน ทำให้ชีวิตโลดแล่นเรียนรู้เข้าใจ ก็คงเหมือนตำราเรียนให้เราได้ศึกษาค้นคว้า น้องชายหน้าดำของพี่ก่อพงษ์ มีความรับผิดชอบสูงมากกับการกระทำ ของตัวเอง จะมีใครบ้างที่จะยอมรับสิ่งที่ตัวเองทำลงไป ได้อย่างสง่าผ่าเผยแบบนี้บ้าง ส่วนมากจะมองเห็นแต่การหมกเม็ด อิ อิ ข้อความยืนยันค่ะพี่ก่อพงษ์ พี่ก่อพงษ์ค่ะ พี่ช่วยเขียนแนวแบบเรื่อง ความสุขของกระทิ ให้อ่านบ้างสิค่ะ เพราะเรื่องนี้ดอกบัวอ่านแล้ว ทำให้ดอกบัวมีน้ำตาได้เหมือนกัน ความพลัดพรากจากคนที่รัก แต่จะมีสักกี่คนที่ยังมีความรักจากคนรอบข้าง มอบให้โดยไม่หวังผล ดอกบัวขอให้พี่ก่อพงษ์พร้อมครอบครัวมีความสุขค่ะ
9 มีนาคม 2551 11:36 น. - comment id 99441
สวัสดีครับน้องดอกบัว ขอบคุณมากที่ติดตามอ่านงานของพี่ ข้อเสนอของน้องขอรับไว้พิจารณานะครับ และขอบคุณมากๆสำหรับคำพรจากน้อง
9 มีนาคม 2551 22:37 น. - comment id 99451
ความสุขของกะทิ .. อัลมิตราได้อ่านนะ ทั้งสองเล่มเลย คนจากไชยปราการส่งหนังสือมาให้น่ะค่ะ
9 มีนาคม 2551 23:39 น. - comment id 99453
สวัสดียามดึกครับคุณอัลมิตรา ผมได้อ่านแล้วเหมือนกันครับ ภาษางดงามมาก
10 มีนาคม 2551 01:31 น. - comment id 99455
สวัสดีค่ะ มีนมายืนยันข้อมูล ว่าอยากอ่านต่อคร่า
10 มีนาคม 2551 07:18 น. - comment id 99456
...กรุณายืนยันข้อมูล..หมายเลขบัตรเครดิตของท้นด้วย อิอิ ....
10 มีนาคม 2551 07:22 น. - comment id 99457
17..... ... อ่ะๆ หนูเขียนผิดได้ไง เอาใหม่ๆ ไม่ยอมๆ .....กรุณายืนยันข้อมูล หมายเลขบัตรเครดิตของ..ท่านด้วย ขอบคุณค่ะ อิอิ ( แอบดูๆ คงไม่ผิดอีกน๊า อิอิ)