เพื่อนของฉัน

ยาแก้ปวด

เผาเพื่อนในวันเบื่อๆโดย  ยาแก้ปวด  & มณีจันทร์
	วันนี้รู้สึกเหงาเหงา  นั่งคิดอะไรเรื่อยเปื่อยไปเรื่อยๆ ก็นึกเพื่อนในบ้านกลอนขึ้นมาคนหนึ่งเธอเป็นผู้หญิงผิวขาวๆ มีรอยยิ้มสดใสเสมอเวลาอยู่ใกล้ ชอบเขียนกลอนเป็นชีวิตจิตใจแต่ไม่ชอบเปิดบ้านกลอนของตัวเอง แต่มีความสุขที่จะไปแลกเปลี่ยนกลอนของเธอที่บ้านคนอื่นเสมอ..
            พูดถึงการเม้นท์ในบ้านกลอน เพื่อนคนนี้จะมีลักษณะที่เฉพาะตัวเสมอ  คือ ไม่ว่าเธอจะเม้นท์ที่บ้านของพวกเรา เธอเป็นต้องสะกิดมาในเอ็มว่า  นี่ๆ ลบเม้นท์เราหน่อยจิ เราสะกดผิด  หรือ  นี่ๆ ลบเม้นท์เราหน่อยจิ  เราลืมใส่สี  หรือ  นี่ๆลบเม้นท์เราหน่อยจิ  เราลืมใส่โคตรูป จนเรากับเพื่อนอีกคนต้องถอนใจยาวๆ  เฮ้อ....เอาอีกแล้ว..ประจำ   แค่นั้นยังไม่พอเวลาที่เรากับเพื่อนอีกคนบอกว่า   ลบรายอีก...  เธอจะหัวเราะด้วยตัวดุกดิกมาในเอ็ม แล้วบอกว่า   แหม ถ้าไม่ผิดก็ตัวปลอมจิ....ของแท้ต้องลงผิดแบบนี้ คิ คิ  แนะยังมาคุยเป็นมุขอีก  คุณนายเฟอะฟะ!
        แล้วเวลาเธอแต่งกลอน  เธอจะประมาณว่า  พรืด พรืด  ออกมาเธอเป็นคนแต่งกลอนได้ดีแต่ว่าเธอบ้าน้ำลายมาก บางถึงกับจบไม่ลง กลอนยาวเหยียด จนนึกว่านี่ กลอน หรือ นิราศ กันแน่เธอคนนี้ถ้าหากได้ดูหนัง เรื่องอะไรก็ตาม เธอจะติดงอมแงมเพื่อนฝูงไม่สน หายไปกับหนังทีละหลายๆวัน   จนเรานึกว่าเธอแอบหนีตามพระเอกหนังคนนั้นไปซะแล้ว อิอิ...    เธอชอบทานอาหารญี่ปุ่นมากๆที่ถนัดที่สุดคือ ราเมน (มาม่าสำเร็จรูป) ซึ่งเธอก็ทำเป็นอย่างเดียวเท่านั้น ... ถ้าลองให้เธอทำกับข้าวนะ เราต้องทำอาหารเป็นพิษแน่ๆ  เคยมีอยู่ครั้งที่เธอทดลองทำกับข้าว  เธอเรียกมันว่า ผัดผักรวมมิตร เธอจะคุ้ยผักทุกชนิดในตู้เย็นที่มีและใส่ทุกอย่างที่มีอยู่ในครัว แล้วเธอก็บอกว่า อร่อยนะ ผัดผักนี่  แค่ฉันกับเพื่อนนึกภาพสิ่งที่เธอผสมลงไป ฉันกับเพื่อนมองหน้ากันแล้วพูดเป็นเสียงเดียวกันว่า     อ้วก อิอิ...  ของโปรดเธอคือ   ไอติม   เธอกินได้มากกว่า 5 ถ้วยในเวลาเดียวกันซึ่งหากใครกินหมดทีหลัง เป็นโดนเธอแย่ง..เรียบ.^-^..เวลาลงกลอนเธอจะช้ามากเนื่องจากคอมของเธอ    เต่ามาก     ซึ่งเธอภูมิใจนักหนาว่านี่เป็นคอมที่พ่อเธอยกมรดกให้มา..ฉันกับเพื่อนยังแซวคอมของเธอเลยว่า    เอาไปวางทิ้งไว้หน้าบ้านนี่จะมีคนเก็บไปป่าวหว่า??? 
       เวลาที่เธอเล่นเอ็ม เธอก็จะมีงานหลักที่ทำสม่ำเสมอ คือ การล่องตระเวนโลกไซเบอร์เพื่อหาตัว  ดุกดิก  เธอจะหน้าดำคร่ำเครียดในการหามาก เจ้าตัวดุกดิกนี้ถ้าคุณๆไม่รู้จัก  มันคือตัวการตูนที่เคลื่อนไหวไปมาในเอ็มเอสเอ็น  คุณเชื่อไหมว่าเพื่อนคนนี้ของฉัน สามารถนั่งหาตัวดุกดิกได้จากเย็นๆจนตะวันแยงตายามเช้า  บางทีคุยๆกันอยู่ในเอ็ม  เธอก็เงียบหายไปนานแสนนาน  พอเราสะกิดเธอไป ก็จะได้คำตอบมาว่า   หาดุกดิกอยู่  จะเอาตัวใหม่ๆ   ฉันกับเพื่อนได้แต่นั่งทำตาปริบๆ เอาอีกแล้วแม่คุณ  พึ่งจะหาใหม่ไปเมื่อวานนี้เอง  อาการบ้าดุกดิกของหล่อนเริ่มอีกแล้ว  หลายครั้งที่ ฉันกับเพื่อนอีกคนเคยแอบปรึกษากันว่า   มันจะหาดุกดิก ไปชิงถ้วยทองคำเอาโล่หรือไงฟร่ะ    ซึ่งบางครั้งเธอหายไป นานมาก บางทีเธอกลับเข้ามาในเอ็ม เห็นคำว่า บาย เธอจะหลับหูหลับตาพิมพ์ บ๊าย บายกลับมาโดยไม่ดูว่าเค้าพูดถึงอะไรกัน อิอิ ..ทั้งๆที่เราบอกว่า  งานนี้บายนะ เราไม่เอาด้วย  แต่เธอนึกว่าเราจะลาไปนอน ...คงเพราะ เธอเป็นคนที่คุยเอ็มหลายหน้าไม่ได้ ประมาณว่าแยกประสาทไม่ทัน...เธอจะสับสนมากเป็นพิเศษพิมพ์ผิดหน้าเป็นประจำ..จนเราสับสนว่าเธอพูดอะไรของเธอ เนี๊ย...  เธอเป็นคนนอนไม่ค่อยหลับในเวลากลางคืนแต่เธอจะไปหลับในเวลากลางวัน จนเรานึกว่าเธอ เป็นเพื่อนกับมนุษย์ค้างคาวซะอีก..บางครั้งเธอตั้งกฎว่าเราต้องคุยเอ็มกันไม่เกินห้าทุ่ม แต่เธอปิดเอ็มไปแล้วก็ไม่นอนมัวนั่งอ่านหนังสือ อ่านไปอ่านมายังไงไม่ทราบจนสุดท้ายไปติดหนังจีนที่ฉายตอนตี3 เป็นอันว่าเธอถ่างตารอดูหนังตอนตี3 ทุกวัน กรรมจริง.....
                  " วันนี้มี คำถาม มาทายเพื่อน
                    อย่าแช่เชือน ตอบมา อย่านื่งเฉย
                     มีคำใบ้ บอกให้ ข้างล่างเลย
                     ว่าใครเอ่ยเพื่อนคนนี้ที่เล่ามา
                    ช่วยวานตอบ  ออกมา ให้ได้รู้
                    แม่โฉมตรู คนนี้ คือใครหนา
                    ลองมาดู สรรพคุณ ที่ว่ามา
                    แล้วทายว่าเพื่อนซี้คนนี้ใคร?"