14วันในอินเดีย

กระต่ายใต้เงาจันทร์

ตั้งแต่เติบโตมาในชีวิต   ประเทศอินเดีย     ไม่เคยอยู่ในความรู้สึกนึกคิด  ว่าอยากไป  เพราะฟังจากปากต่อปาก     อินเดียสกปรก     ขอทานเยอะ   ไม่เจริญ   
แต่เมื่อชีวิต ผกผันจากจุดหนึ่งมาสู่อีกจุดหนึ่ง     มุมมองของชีวิต   เปลี่ยนไปมากมาย  ชีวิตเคยอยู่กับสิ่งที่เจริญทางวัตถุ    มีเครื่องอำนวยความสะดวกมากมาย     มีลูกน้องห้อมล้อม  ใช้แต่สมอง ทำงาน   ไม่เคยใช้ชีวิตแบบคนธรรมดาใช้กันนัก
รูปแบบการทำงาน   ความคิดเปลี่ยน   อินเดีย   ทำให้เห็นความแตกต่างหลายอย่างตั้งแต่อย่างก้าวสู่พื้นแผ่นดินนี้
ชีวิตไม่ใช่ไม่เคยไปต่างประเทศ    ส่วนมากได้ไปแต่ประเทศที่เจริญทางวัตถุ    การไปอินเดียครั้งกับมีความรู้สึกแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง
ตั้งแต่ได้มีโอกาสเคลื่อนไหว  ร่างกายอยู่บนอากาศโดยเฉพาะโดยสารไปกับใครอีกคนที่เรารู้สึกถึงความรัก    ความห่วงใย   ที่ไม่เคยพูดออกมาแต่ออกมาแต่แสดงออกด้วยการกระทำเสมอ    ตัวเองรู้สึกเหมือนนก  ที่ถูกปลดปล่อย   มีอิสระ    ไม่ต้องอยู่ใต้เงาอำนาจและการขมขู่ที่ถูกทำร้ายจนบาดเจ็บสาหัสบอบช้ำเสียที
มองจาก  ท้องฟ้า   เหมือนการเดินทางที่ทอดยาวไม่สิ้นสุด
ไม่เคยนึกรู้   ว่า   จุดประสงค์มาอินเดียเพื่อ อะไร   เพราะคนข้างกายไม่พูด   ไม่รู้ด้วยซ้ำว่า    บาดแผล  ที่โดนมาในอดีต   มากมายเกินเยียวยา   บางครั้งและหลายครั้งไม่เคยจางหายได้    ทำให้ต้องแอบร้องไห้เงียบๆอยู่คนเดียว  ท่านรู้   และห่วงแต่ท่านไม่พูดแต่ใช้วิธีแยบยลให้เราซึมซึบและไปเจอหายคนและหลายอย่างที่อินเดียด้วยตัวเอง 
เมื่อเดินทางขึ้นเครื่องบิน    ก็ได้พบเจอ   พระรูปหนึ่ง   ซึ่งท่านไปทำดอกเตอร์     และเป็นผู้ออกค่าใช้จ่ายให้ทั้งหมดและตัวท่านเองใช้วิธีสนทนา ธรรม  ให้เราเปลี่ยนมุมมองหลายอย่างในชีวิต
อินเดียตั้งแต่เข้าสนามบิน  ก็พบเจอความวุ่นวายของผู้คนที่มาด้วยจุดหมายที่ต่างกันและยังอยู่บนความไม่ชัดเจนที่ดูคล้ายชัดเจนกับสิ่งที่อยู่เบื้องหน้าเพราะประเทศนี้มักมีเรื่องราวให้เราตื่นเต้นและเปลี่ยนไปมา   จาก  ประชากรคนอินเดียเสมอ   ไม่ว่าเดินทางไปที่ใดในอินเดีย
เข้าสนามบินมีการขอค้นกระเป๋า   ซึ่งต้องพูดภาษาอินดี   กันพักใหญ่   คนยอมปล่อยคณะเราออกไป     มีเสียงข้างๆดังลอยผ่านอากาศด้วยความตื่นเต้นเมื่อเห็นอินเดียครั้งแรก..นี่มันนรก     ชัดๆ......????อะไรเนี่ย....ถ้ากลับได้ฉันขอบินกลับเมืองไทยเดี๊ยวนี้.....
วันแรก   ไปพัก  บ้านดร.อันสาหรี   ซึ่งเป็นพ่อบุญธรรมของดร.ฤทธิชัยและมีท่านพระมหาประเสริฐพักที่นี้ด้วย
กินอาหารอินเดีย   จาปาตี   สุดยอด  นึกถึงมาม่าในกระเป๋าเดินทางทันที   ตอนนี้....คุณคือคนสำคัญนะจ๊ะ   มาม่าที่รัก
ต้อนรับดีมากครอบครัวนี้   ทั้งปาป๋า   มาม๊า   และน้องสาวอีกสองคน   แถมทำวิธีวิวาห์แบบแขกให้อีกรอบ
ประเพณี  ผู้หญิงอินเดีย   ต้องดูแลแขกให้ทานอาหารให้อิ่ม     โดยทานอาหารร่วมโต๊ะไม่ได้แต่นั่งโต๊ะบริการ   เติมอาหาร   ให้ตลอดเวลา   อีกอย่างที่สำคัญ  ต้องทานอาหารจนหมดห้ามเหลือในจาน
เอาหล่ะสิ....แหม...ท่านดอกเตอร์สบายสิ   พูดฮินดีได้...พูดอังกฤษได้...เลยบอกได้...
พระมหาประเสริฐ....ว่าที่ดอกเตอร์....พูดอังกฤษได้....ก็บอกได้......
กระต่ายใต้เงาจันทร์....พูดอังกฤษก็.....ได้แค่หางอึ่ง....ฟังก็ไม่รู้เรื่อง....เจ้าของบ้านก็หวังดีเติมในจาน....จนอยากอ๊วก....เหลียวซ้าย...หาพระ...เพราะคิดว่าท่านต้องมีจิตเมตตา...ส่งสายตาอ้อนวอน....เจอสายตา...ตอบสนองให้รู้ว่า...ช่วยตัวเองก่อนน่ะโยม...อาตมาภาพก็ยังช่วยตัวเองกับสิ่งที่อยู่ในจานอยู่เลย...
แลขวา....ส่งสายตาอันหวานซึ้ง...แกล้งทำเป็นไม่เห็นไม่สนใจ...เช๊อะ....ใช้ภาษาที่พ่อแม่ให้มาก็ได้ย่ะ
รุ่งเช้าไปที่เจดีย์พุทธคยา    พอเริ่มออกเดินทาง   ก็เจอสหายตัวน้อยคอยทักทายตลอดทาง  ว่า สวัสดีครับ แสนดีใจนึกว่าเจอคนไทยด้วยกัน แต่ ไม่ใช่ใคร   ขอทาน แขกนั่นเอง  เสียงคนข้างบอกด้วยเสียงอันเบา     แม่อย่าให้เงินขอทานน่ะแค่นั้นแล้วมองด้วยสายตาปรามอยู่ในที
ไม่ให้ก็ไม่ให้   ทีนี้    เดินตามกันเป็นกิโล      จนเข้าถึงพุทธสถานถึงเลิกตาม
ประเทศอินเดีย   ดีอย่างหนึ่ง   ถ้าเข้าไปตามสถานที่สำคัญ      จะไม่ให้ขอทานเข้าได้
แต่อีกสิ่งหนึ่งต้องผจญระหว่างการเดินทาง    ฝุ่น   และอากาศที่หนาวเย็นอุณหภูมิ4องศาและมีสิ่งที่ท้ายน่าตื่นเต้นรออยู่ข้างหน้า   ด้วยความระทึกใจ    ถ้าอยากทราบเหตุการณ์ว่าจะเจออะไร     โปรดติดตามตอนต่อไป				

อาหารมื้อแรกบนเครื่องบิน สายการบิน Druk Air- The Royal Bhutan Airlines				

ก้าวแรกบนพื้นแผ่นดินอินเดีย Gaya international airpo				

อาหารอินเดียมื้อแรกที่บ้านดร.อันสาหรี่				

พระมหาประเสริฐ				

อาหารอินเดียที่แสนอร่อย				

"สวัสดีครับ จำได้ ปีแล้วก็มา" เป็นเสียงจากคนกลุ่มนี้ สงสัยชาติที่แล้วเป็นคนไทย ที่โกงชาติ ชาตินี้จึงมาเป็นขอทานที่อินดีย				

เจดีย์พุทธยา สถานที่พระพุทธองค์ตรัสรู้				

เหมือนสาวอินเดียหรือเปล่าเอ่ย				

ย้ำ อยากเป็นอินเดียจริงๆๆๆ แม่บุญธรรมเลยแต่งตัวให้				

ร้านตัดผม เท่ห์มาก อยากตัดบ้างจัง				

หน้าคณะที่ดร.ฤทธิชัย จบมา หรูหรามาก ขอบอก				

ป้ายสถานีตำรวจคยา ที่นักศึกษาต่างชาติต้องไปแจ้งเข้า หรูหรามาก เห็นป้ายก็อยากเข้าไปแจ้งเข้าเมืองแล้ว				

วัดเนรัญชราวาส อินเดีย ไม่ใช่วัดเนรัญชราม ที่ชะอำ				

ยินดีต้อนรับสู่อินเดีย				

วัดไทยพุทธคยา อินเดีย ที่ไปนอนพัก พักฟรีค่ะ